Μπασκετάρα über alles*

Εργκίν Αταμάν και Αλπερέν Σενγκούν… γιοκ! Ο κάτι παραπάνω από εξαιρετικός προπονητής αλλά… πολυλογάς τεχνικός και ο υπερπαιχταράς αλλά ακόμη αφελής, ανώριμος και μάλλον κακομαθημένος σταρ του ΝΒΑ, επιστρέφουν στην Τουρκία με ένα μεγάλο L στις αποσκευές τους σαν τελευταία ανάμνηση και γεύση του Eurobasket 2025. Την ίδια ώρα, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Κώστας Παπανικολάου, ο Κώστας Σλούκας και η Εθνική του Βασίλη Σπανούλη, τρύπησαν το ταβάνι τους, πήραν το πρώτο μετάλλιο μετά από 16 χρόνια και η γαλανόλευκη θεωρείται καθολικά πετυχημένη, βάσει της ποιότητας και του ρόστερ που διέθετε. Κάπως έτσι, έσβησαν τα φώτα του 42ου Ευρωμπάσκετ, με την Ελλάδα τρίτη, την εξαιρετικά ποιοτική και πληρέστατη σε όλους τους τομείς τουρκική ομάδα δεύτερη και πρώτη, το νέο μπασκετικό μεγαθήριο της εποχής μας: τη φοβερή και τρομερή Γερμανία.

Εθνική σαν… σύλλογος, με σούπερσταρ που θυσιάζουν το «εγώ»

Μια τρομερά ποιοτική, έμπειρη, καλοδουλεμένη και καλογυμνασμένη εθνική ομάδα, με αυτοματισμούς και ομοιογένεια συλλόγου. Με σούπερσταρ (Βάγκνερ, Σρέντερ), με έξοχους ρολίστες (Ομπστ, Τάις, Μπονγκά, Ντα Σίλβα) και παίκτες που ασχέτως ατομικής ικανότητας, ρόλου, ηλικίας ή και… συμβολαίου, βάζουν πάντα το εμείς πάνω από το εγώ και είναι διατεθειμένοι να θυσιαστούν, κάνοντας ό,τι χρειάζεται για την πρόοδο της ομάδας. Όπως ακριβώς συνέβη και στον μεγάλο τελικό. Πρώτα την ομάδα κουβάλησε ο Ντα Σίλβα, μετά ο Μπόνγκα και ο Βάγκνερ και στο φινάλε ο απίθανος Ντένις Σρέντερ.

Για τον οποίο Σρέντερ, ισχύει αυτό που ακριβώς ισχύει και για ολόκληρη τη «νατσιονάλμανσαφτ». Αν αφήσεις στην άκρη οτιδήποτε μη μπασκετικό, δεν γίνεται να μην τον παραδεχθείς για το μπάσκετ που παίζει. Για την ακρίβεια, ο MVP ολόκληρου του τουρνουά, ήταν αυτός που σημάδεψε με την απόδοσή του και τελικά «έκλεισε» και τον τελικό με τις τελευταίες μπάλες. Ο ηγέτης των Γερμανών ολοκλήρωσε το παιχνίδι με 16 πόντους και 12 ασίστ και έγινε ο πρώτος παίκτης τα τελευταία 30 χρόνια που καταγράφει +15 και +10 στις δύο συγκεκριμένες στατιστικές κατηγορίες, σε τελικό τουρνουά.

«Μεγαθήριο» με… πρόγραμμα

Ζούμε στην εποχή του Ντένις Σρέντερ. του Φραντς Βάγκνερ και της Γερμανίας –και για όποιον πιθανώς δεν το έχει καταλάβει, αυτή είναι η ευρωπαϊκή μπασκετική υπερδύναμη της εποχής μας. Μια ομάδα που ακολουθεί συγκεκριμένο μπασκετικό πρόγραμμα για δεκαετίες, παράγει σταθερά παίκτες επιπέδου NBA και που ασχέτως ποιος και από που είναι ο προπονητής της εδώ και πολλά χρόνια, Μπάουερμαν (Γερμανός), Πέσιτς (Σέρβος), Φλέμινγκ (Αμερικάνος), Ρεντλ (Γερμανός), Χέρμπερτ (Καναδός) ή πλέον ο Ισπανός, Άλεξ Μουμπρού, παίζει πάνω-κάτω το ίδιο προγραμματισμένο, βάσει συνολικής εθνικής φιλοσοφίας, μπάσκετ.

Στην εποχή που δεν υπάρχουν μυστικά στις τακτικές και στα προγράμματα προπόνησης, στην εποχή των υπεραθλητών και της διαδεδομένης μπασκετικής κουλτούρας του NBA -που πλέον έχει περάσει και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού- και που θέλει τις αποστάσεις, την ταχύτητα, την ικανότητα στην εκτέλεση, να είναι τα μεγαλύτερα όπλα για κάθε ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο, η Γερμανία τα κάνει όλα αυτά -και τα κάνει άψογα.

Η δύναμη του συνόλου και το showtime

Πάνω από όλα όμως, η μπασκετική Γερμανία -όπως και κάθε άλλη γερμανική εθνική ομάδα υψηλής ποιότητας ανεξαρτήτως σπορ- είναι και μια αποθέωση της ομαδικότητας. Όπως συμβαίνει και στο αγαπημένο των Γερμανών ποδόσφαιρο στο οποίο άλλωστε ήταν ανέκαθεν παγκόσμια υπερδύναμη, όπως συμβαίνει και σε οτιδήποτε άλλο δημιουργούν ως λαός, γνωρίζουν ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στο σύνολο και όχι στις μονάδες.

Ταυτόχρονα όμως, αυτή η Γερμανία είναι και μια αποθέωση του επιθετικού μπάσκετ. Ένα παιχνίδι που μπορεί κατά διαστήματα να θυμίζει showtime βγαλμένο από το NBA ή το ποδοσφαιρικό jogo bonito της Βραζιλίας: το όμορφο παιχνίδι. Και αυτό συμβαίνει ακριβώς γιατί πάντα, μα πάντα, η συνολική χορογραφία, θα είναι πιο εντυπωσιακή από κάθε ατομική ικανότητα και επίδοση.

Η version της Εθνικής Γερμανίας που κατέβασε ο Άλεξ Μουμπρού στο Eurobasket 2025, πήρε τα παραπάνω δύο στοιχεία και τα αποθέωσε: η ομαδικότητα σάρωσε κάθε μονάδα και κάθε σύνολο που βρήκε απέναντί της, γιατί όλα όσα προσπαθούν να κάνουν… όλοι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ πια, οι Γερμανοί φαίνεται πως μπορούν να τα κάνουν απλά καλύτερα!

Οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν: Einigkeit macht stark

Το πώς το γερμανικό σύνολο ήταν ανώτερο από κάθε άλλο, ασχέτως του τι έκαναν ατομικά οι παίκτες όλων των ομάδων σε όλο το τουρνουά, πλέον φαίνεται περίτρανα και στην τελική στατιστική του Ευρωμπάσκετ.

Οι Γερμανοί είναι μέσα στις δύο πρώτες θέσεις, δηλαδή πρώτοι οι δεύτεροι, στις 9 από τις 12 βασικές στατιστικές ομαδικές κατηγορίες! Στις δε δύο σημαντικότερες εξ αυτών στο σύγχρονο μπάσκετ, δηλαδή πόντους και efficiency rating (το στατιστικό που καταγράφει επί της ουσίας το πόσο θετικός είναι ένας παίκτης για την ομάδα του ανά λεπτό που βρίσκεται στο παρκέ και που πρακτικά συνδυάζει όλες τις επί μέρους στατιστικές κατηγορίες), η Γερμανία είναι 1η με χαοτική διαφορά από τη δεύτερη ομάδα…

Αναλυτικά:

-1η σε μ.ο. πόντων: 99,9 (2η η Σλοβενία με 92)
-1η στο Efficiency Rating: 122,4 μ.ο (2η η Τουρκία με 109,9)
-2η σε συνολική ευστοχία: 51,7% μ.ο εντός παιδιάς (1η η Τουρκία με 51,9)
-2η στα δίποντα: 61,3% μ.ο. (1η η Σερβία με 63,4)
-2η στα τρίποντα: 40,4% μ.ο. (1η η Τουρκία με 43,8)
-2η στις βολές: 80,5% μ.ο. (1η η Σερβία με 82,5)
-2η στα ριμπάουντ: 39,7 μ.ο. (1η η Λιθουανία με 41,1)
-2η στα μπλοκ: 4,1 μ.ο. (1η η Γαλλία με 4,5)
-2η στα λιγότερα λάθη: 10 μ.ο. (1η η Γαλλία με 9,8)
-4η στα λιγότερα φάουλ: 18,7 μ.ο. (1η η Σερβία με 15,2)
-5η στις ασίστ: 21,7 μ.ο. (1η η Σερβία με 23,7)
-5η στα κλεψίματα: 8,1 μ.ο. (1η η Μ. Βρετανία με 9)

Αυτό που ωστόσο έρχεται να επιβεβαιώσει το ότι η Γερμανία στηρίζεται στο σύνολο και όχι στις μονάδες, όσο καλές και αν όντως είναι αυτές, είναι η ατομική στατιστική ανάλυση του Ευρωμπάσκετ. Από αυτή προκύπτει το εξής εντυπωσιακό: μονάχα στις 2 από τις 10 βασικές στατιστικές κατηγορίες, βρίσκει κανείς Γερμανό παίκτη στους 5 καλύτερους του τουρνουά. Και μονάχα μία πρωτιά, η οποία φυσικά δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Γερμανός -ο Σρέντερ- είναι ο πρώτος στις ασίστ στο τουρνουά, με 7,2 ανά αγώνα. Έπειτα, 3ος στο τουρνουά ήταν ο Ντα Σίλβα σε ποσοστό στα τρίποντα με 52,9. Από εκεί και κάτω, οι Γερμανοί είναι… καταποντισμένοι στις ατομικές κατηγορίες.

Αναλυτικά:

-9ος στους πόντους ο Βάγκνερ με 20,8 μ.ο.
-24ος σε συνολικό ποσοστό ευστοχίας ο Βάγκνερ με 46,4%
-16ος σε ποσοστό στα δίποντα ο Σρέντερ με 57,7%
-3ος σε ποσοστό στα τρίποντα ο Ντα Σίλβα με 52,9%
-8ος σε ποσοστό στις βολές ο Σρέντερ με 87,2%
-23ος στα ριμπάουντ ο Τάις με 6,4 μ.ο.
-9ος στα μπλοκ ο Τάις με 1 μ.ο.
-1ος στις ασίστ ο Σρέντερ με 7,2 μ.ο.
-17ος στα κλεψίματα ο Μπονγκά με 1,4 μ.ο.
-9ος στο Efficiency Rating ο Βάγκνερ με 21,9 μ.ο.

Όπως φαίνεται λοιπόν, η φιλοσοφία του «η ισχύς εν τη ενώσει» που στα γερμανικά μεταφράζεται ως «Einigkeit macht stark», είναι προφανές πως αποτέλεσε τον πραγματικό MVP της συγκεκριμένης ομάδας που πέρα από ατομική ποιότητα, φόρμα, συστήματα και τρικς, χρησιμοποίησε αυτή την αρχέγονη ανθρώπινη -όχι μπασκετική- μέθοδο, ώστε να φτάσει στο δεύτερο χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο της ιστορίας της.

Υπερομάδα, υπερδύναμη και στην απόλυτη ελίτ

Μια πραγματική υπερομάδα που δεν πρέπει να αγνοούμε ότι είναι πια και μια υπερδύναμη στο παγκόσμιο μπάσκετ. Υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη μόνο «φουρνιά» της «νατσιονάλμανσαφτ» προέρχεται από τα εξής: 1η στο Ευρωμπάσκετ το 2025, 4η στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2024, 1η στο Μουντομπάσκετ του 2023, 3η στο Μουντομπάσκετ του 2022. Επιτυχίες που προστέθηκαν και στις άλλες ιστορικές επιτυχίες της, το χάλκινο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2002, το ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ του 2005 και το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 1993.

Επιπροσθέτως, η Γερμανία πια ανήκει ούτως ή άλλως και σε ένα πάρα πολύ κλειστό κλαμπ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι η μία από τις πέντε χώρες που έχουν κατακτήσει χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ και Μουντομπάσκετ. Και από αυτές τις πέντε, οι δύο δεν υπάρχουν καν πια…

Για την Ιστορία, η Σοβιετική Ένωση έχει 3 χρυσά σε Μουντομπάσκετ και 14 σε Ευρωμπάσκετ. Από 3 και 5 αντίστοιχα έχει η Γιουγκοσλαβία, ενώ η Σερβία έχει 2 και 3. Πιο πρόσφατα, η Ισπανία έχει 2 χρυσά σε Μουντομπάσκετ και 4 σε Ευρωμπάσκετ, ενώ η Γερμανία έχει πια 1 και 2.

Υπόκλιση

Πέρα όμως από τίτλους, αποτυχίες ή επιτυχίες, στατιστικές και ιστορικά επιτεύγματα, πέρα και από… κοινωνικό-πολιτικά, εθνικά ή οποιοδήποτε άλλα κολλήματα μπορεί να δηλώσει κάποιος όταν πρόκειται για τη Γερμανία, τουλάχιστον όταν η κουβέντα αφορά στο μπάσκετ της εποχής μας, δεν χρειάζεται ούτε να την υποστηρίξει, ούτε να πανηγυρίσει, ούτε να χαρεί. Βλέποντας το τελικό αποτέλεσμα και το τρόπο με τον οποίο φτάνει σε αυτό, το μόνο που χρειάζεται είναι να σκύψει το κεφάλι και να υποκλιθεί.

Μπασκετάρα *πάνω από όλα.