Μαντόνα: Μεγάλη επιστροφή εκεί που ξεκίνησαν όλα και Confessions 2- «Απόλυτο πολιτιστικό μεγαθήριο»

Η 67χρονη βασίλισσα της ποπ, Μαντόνα, επιστρέφει. Η Μαντόνα αποκάλυψε πως η συμφωνία σηματοδοτεί ένα είδος επιστροφής στην «πατρίδα» καθώς η δισκογραφική ήταν και αυτή που την εμπιστεύτηκε στα πρώτα χρόνια της εμβληματικής καριέρας της στα τσαρτς.

Η Μαντόνα ξεκίνησε το ταξίδι της στην ποπ βιομηχανία το 1982 στη Sire Records, την εταιρεία της δισκογραφικής εταιρείας, όπου παρέμεινε για τα πρώτα 25 χρόνια της καριέρας της.

Η συνεργασία αυτή σηματοδοτεί το τέλος ενός κύκλου για τη Μαντόνα, η οποία είχε εγκαταλείψει την εταιρεία πριν από δύο δεκαετίες.

«Από το να είμαι μια καλλιτέχνις που πάλευε στη Νέα Υόρκη, μέχρι να υπογράψω ένα δισκογραφικό συμβόλαιο για να κυκλοφορήσω τρία μόνο singles, ήταν μια στιγμή ορόσημο για μένα, όλα έδειχναν ότι ο κόσμος μου δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος και στην πραγματικότητα αυτό ήταν και η αλήθεια», δήλωσε η Μαντόνα σε σχετική ανακοίνωση.

«Από την αρχή, η Warner Records υπήρξε ένας πραγματικός συνεργάτης για εμένα. Είμαι χαρούμενη που είμαι και πάλι μαζί τους και ανυπομονώ για το μέλλον, να φτιάξω μουσική, να κάνω το απροσδόκητο, ίσως προκαλώντας κάποιες απαραίτητες συζητήσεις» έγραψε στη λεζάντα που συνόδευε το τολμηρό carousel της.

Το νέο άλμπουμ της Μαντόνα έρχεται επτά χρόνια μετά την τελευταία της κυκλοφορία, το Madame X του 2019.

Για τη δημιουργία του, η τραγουδίστρια θα συνεργαστεί ξανά με τον γνωστό DJ και παραγωγό Στιούαρτ Πράις, ο οποίος είχε επιμεληθεί το επιτυχημένο Confessions on a Dance Floor του 2005.

Σε κοινή τους δήλωση, οι συμπρόεδροι της Warner Records, Τομ Κόρσον και Άαρον Μπέι-Σακ, τόνισαν τη σημασία της συμφωνίας.

View this post on Instagram

A post shared by Warner Records (@warnerrecords)

«Είναι τιμή μας να καλωσορίζουμε τη Μαντόνα πίσω στην ‘πατρίδα’ της, τη Warner Records. Η Μαντόνα δεν είναι απλώς μια καλλιτέχνις – είναι το πρότυπο, η ανατροπέας των κανόνων, το απόλυτο πολιτιστικό μεγαθήριο. Για δεκαετίες, δεν έχει μόνο καθορίσει τον ήχο της παγκόσμιας ποπ μουσικής, αλλά έχει επίσης αναδιαμορφώσει την κουλτούρα με το όραμα, την καινοτομία και την ατρόμητη καλλιτεχνική της προσέγγιση. Αυτή η υπογραφή αντιπροσωπεύει μια ιστορική, ολοκληρωμένη στιγμή, που την επαναφέρει στην εταιρεία όπου ξεκίνησαν όλα και επιβεβαιώνει την απαράμιλλη επιρροή της, θέτοντας τις βάσεις για μια συναρπαστική νέα εποχή δημιουργικότητας και αντίκτυπου».

H μεγάλη εξομολόγηση της Μαντόνα

Το 2005, σε μια εποχή που η καριέρα της φαινόταν να βρίσκεται σε κρίση, η Μαντόνα κυκλοφόρησε το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ της, Confessions on a Dancefloor.

Έχοντας απομακρυνθεί από τον ποπ ήχο με το American Life του 2003, που δίχασε κοινό και κριτικούς, η βασίλισσα της ποπ επέστρεψε στις ρίζες της και το έκανε με τον πιο ευπώλητο τρόπο κερδίζοντας τόσο το κοινό, όσο και τους κριτικούς που θεωρούν το άλμπουμ ένα από τα καλύτερα σε μια καριέρα δεκαετιών,

Το άλμπουμ συνοδεύτηκε από ένα μάντρα, που αποτυπώθηκε χειρόγραφα στα έντυπα που το συνόδευαν. Στους στίχους του τραγουδιού Let It Will Be, μία φράση ξεχώριζε: «Είμαι στο σημείο χωρίς επιστροφή». Μια φράση που φαινόταν να αντικατοπτρίζει την κατάσταση της καριέρας της, αλλά και να προϊδεάζει για μια ριζική αλλαγή.

Το Confessions on a Dancefloor ήταν ακριβώς αυτό: ένα tour-de-force ξέφρενου ποπ χορού και μια μουσική εξομολόγηση της σταρ που επέστρεφε στην πίστα για να ανακτήσει τον «θρόνο» της.

Ουσιαστικά, το Confessions on a Dancefloor ξεκίνησε ως το σάουντρακ ενός σεναρίου ταινίας, με τον τότε παραγωγό της, τον Γάλλο μουσικό οραματιστή Mirwais, να βρίσκεται στο τιμόνι. Ωστόσο, η συνεργασία τους περιορίστηκε στο τραγούδι Future Lovers, μια φόρμουλα επιτυχημένης σύνθεσης που παραπέμπει σε έναν φόρο τιμής στο εμβληματικό ντίσκο ύμνο I Feel Love της Ντόνα Σάμερ.

Ο αντικαταστάτης του Μirwais, Στιούαρτ Πράις, ήταν μια έμπνευση. Ο τίτλος του άλμπουμ, το αυτοκόλλητο και η δομή του –με κάθε τραγούδι να εναλλάσσεται με το επόμενο, σαν να είχε γίνει η μίξη από DJ– πρότειναν την επιθυμία της Μαντόνα να επανασυνδεθεί με το παρελθόν της ως «ιέρεια» των κλαμπ των πρώιμων 80s, αλλά και με την αφοσιωμένη γκέι κοινότητα των θαυμαστών της.

Η επιλογή του Πράις αποδείχθηκε ιδανική. Ο Βρετανός παραγωγός είχε ήδη δείξει την εμμονή του με τα 80s, και είχε αναλάβει επιτυχώς να κάνει τους Scissor Sisters να ακούγονται ακόμα πιο γκέι, ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα από μόνο του.

Το Hung Up, το πρώτο single του άλμπουμ, που χρησιμοποιούσε ένα sample από το Gimme! Gimme! Gimme! των ABBA, ήταν η απόδειξη ότι η συνεργασία αυτή θα ήταν μοναδική.

Μπορεί ο Πράις να μην κατάφερε να αποτρέψει τη Μαντόνα από το να γράφει στίχους που εκφράζουν τη ματαιότητα της φήμης, αλλά ηχητικά την οχύρωσε πλήρως.

Το άλμπουμ έχει χορταστικό μπάσο, ηλεκτρισμένα συνθεσάιζερ και ινδικά κρουστά στο Push. Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η συνεργασία της με τους Σουηδούς τραγουδοποιούς Bloodshy και Avant στο Like It or Not.

Αν και το Isaac –με τους στίχους του για τον δάσκαλο της Καμπάλα, Ισαάκ Φρέιντιν, σε συνδυασμό με έναν world-trance ήχο– ίσως αρχικά δεν έπεισε ότι ανήκει στο άλμπουμ, τα Get Together, Sorry, Jump και I Love New York (ίσως το πιο ευχάριστα γελοίο τραγούδι που έχει κυκλοφορήσει ποτέ η Μαντόνα) ήταν τα άλλα κομμάτια ενός παζλ νίκης που έφερε τη Μαντόνα με πάταγο στα τσαρτς και την επικαιρότητα.

Το Confessions on a Dancefloor αποδείχθηκε πολλά περισσότερα από ένα απλό comeback της Μαντόνα. Με μια θαρραλέα κίνηση σε μια εποχή που η dance pop έδειχνε να έχει χάσει τη λάμψη της, η Μαντόνα αγκάλιασε το χορευτικό ήχο με αυτοπεποίθηση, την ώρα που λιγότερο γνωστοί καλλιτέχνες πάλευαν για την επιβίωσή τους.

Με την επιλογή της να είναι ένα μιξαρισμένο άλμπουμ η Μαντόνα τίμησε τα κλασικά DJ mix άλμπουμ, έναν «απαξιωμένο» φορμάτ για πολλούς, και όλα αυτά με μια αλαζονική διάθεση που μόνο εκείνη θα μπορούσε να διεκδικήσει και να υιοθετήσει.

Η ίδια, μάλιστα, στο I Love New York το είπε ξεκάθαρα. «Αν δεν σας αρέσει η στάση μου, τότε μπορείτε να πάτε να γ@@@ειτε».

Το άλμπουμ έλαβε ευρεία αναγνώριση, με τους κριτικούς να το αποκαλούν επιστροφή στην καλή Μαντόνα και να το κατατάσσουν ανάμεσα στα καλύτερα της καριέρας της.

Η Mαντόνα τιμήθηκε με βραβείο Grammy για το Καλύτερο Ηλεκτρονικό/Dance Άλμπουμ το 2007, καθώς και με το βραβείο Διεθνούς Γυναίκας Σόλο Καλλιτέχνη στα Βραβεία BRIT του 2006.

Εμπορικά, το Confessions on a Dance Floor έφτασε στο νούμερο ένα σε 40 χώρες, κερδίζοντας μια θέση στα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες του 2007 για την κορυφή των charts ρεκόρ στις περισσότερες χώρες.

Το άλμπουμ πούλησε περίπου 4 εκατομμύρια αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του παγκοσμίως και παραμένει ένα από τα άλμπουμ με τις καλύτερες πωλήσεις του 21ου αιώνα, με πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα.

Τρίτο στη λίστα με Τα 99 Εμβληματικά Χορευτικά Άλμπουμ Όλων των Εποχών από το περιοδικό Vice, το άλμπουμ θεωρείται απόδειξη της μακροζωίας της Mαντόνα και επιβεβαίωσε (για πολλοστή φορά) την ικανότητα να επανεφευρίσκει συνεχώς τον εαυτό της ξανά και ξανά.