Άθλιες συνθήκες επικρατούν στα δημοτικά κυνοκομεία – Γιατί;

Τα δημοτικά κυνοκομεία είναι… μαχαίρι στην καρδιά για όσους αγαπούν βαθιά τους σκύλους.
Τα πιο συναισθηματικά ζώα στερούνται τα πάντα.

«Μια από τις μορφές κακοποίησης των άστεγων ζώων είναι τα δημοτικά κυνοκομεία. Μια ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί και δεν λέει να κλείσει.
«Αθώα ζώα, καταδικασμένα σε ισόβιο εγκλεισμό». Θα μπορούσε, κάλλιστα, να είναι ο ορισμός της λέξης δημοτικό κυνοκομείο στην Ελλάδα στη Wikipedia», υποστηρίζει η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νέμεσις, Περιβάλλον, Ζώα, αντι Κυνήγι – Νομικός, Νατάσα Μπομπολάκη.

Στην Ελλάδα δεν καλλιεργείται η φιλοζωική κουλτούρα

Στα δημοτικά κυνοκομεία η αξία της ζωής ισοπεδώνεται

Όμως, στη δική μας καθημερινή γλώσσα ο ορισμός που προσδίδουμε είναι «κολαστήριο», λέει η κα Μπομπολάκη. Εκεί όπου η αξία της ζωής ισοπεδώνεται, κουρελιάζεται και βιάζεται καθημερινά με τον χειρότερο τρόπο, αφήνοντας ανεξίτηλες πληγές στις ψυχές των «κρατούμενων» σκύλων.

Είναι οι χώροι, ισχυρίζεται η πρόεδρος, που οι περισσότερες δημοτικές Αρχές «εξαργυρώνουν τη ψήφο» των δημοτών τους.
Είναι οι χώροι που, αν τους επισκεφθεί κάποιος, δεν θα ξεχάσει ποτέ την ικεσία στα μάτια των φυλακισμένων ζώων. Ποτέ!

Τα δημοτικά κυνοκομεία, υποστηρίζει η κα Μπομπολάκη, δεν είναι η λύση για τα αδέσποτα ζώα.

Μπορεί να γίνει η μεγάλη ανατροπή, και τα δημοτικά κυνοκομεία να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση;

«Στην ερώτηση κάποιου, αν η κατάσταση στα δημοτικά άθλια κυνοκομεία μπορεί να αλλάξει, θα του έλεγα κατηγορηματικά «όχι»», τονίζει η πρόεδρος.

Επισημαίνει ότι στην Ελλάδα δεν καλλιεργείται η φιλοζωική κουλτούρα, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Βρίσκεται τόσο πίσω, που σε τρομάζει.

Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ένας από τους κυριότερους είναι ότι οι νέες γενιές -το λιγότερο εδώ και 200 χρόνια- μεγαλώνουν με τα ίδια στερεότυπα, τις ίδιες απόψεις και αντιλήψεις. Και κρατούν την ίδια στάση απέναντι στην υπόλοιπη ζωή όπου συγκατοικούμε σε αυτόν τον πλανήτη. Μεγαλώνουν με τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις των παππούδων, των γονιών τους και, γενικότερα, του περίγυρού τους.

Παράλληλα, τα σχολεία ακόμη δεν έχουν εντάξει στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμά ολοκληρωμένα μαθήματα για τον σεβασμό στο περιβάλλον και για τα άλλα -πέραν του ανθρώπου- ζώα. Αυτό έγινε και συνεχίζει να γίνεται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τονίζει η κα Μπομπολάκη.

«Αυτή η απουσία, η έλλειψη παιδείας, αντικατοπτρίζεται σε όλες τις στάσεις του Έλληνα απέναντι στα ζώα και, φυσικά, και στα κατοικίδια. Επομένως, και στα κυνοκομεία», αναφέρει η κα Μπομπολάκη.

Οι περιοδείες της Ειδικής Γραμματείας Προστασίας Ζώων του ΥΠΕΣ στα δημοτικά κυνοκομεία

Σύμφωνα με την πρόεδρο, οι περιοδείες που πραγματοποιεί αυτό το διάστημα η Ειδική Γραμματεία Προστασίας Ζώων του ΥΠΕΣ είναι θετικές. Αλλά η εμπειρία της «λέει» ότι αρχικά οι δήμοι συμμορφώνονται στοιχειωδώς, λόγω της αρνητικής προβολής του «έργου» τους. Στη συνέχεια όμως, μόλις τα φώτα της δημοσιότητας σβήσουν, η κατάσταση επανέρχεται.

Γιατί το κράτος διαθέτει τεράστια κονδύλια για τη δημιουργία δημοτικών κυνοκομείων;

«Η Ελλάδα είναι γεμάτη από κυνοκομεία (δημοτικά, ιδιωτικά και καταφύγια φιλοζωικών Συλλόγων). Πολλά από αυτά δεν πληρούν τις στοιχειώδεις συνθήκες ευζωίας. Τα αδέσποτα, όμως, έξω στους δρόμους είναι εκατομμύρια», αναφέρει η κα Μπομπολάκη.

Συνεχίζει λέγοντας ότι, παρόλα αυτά, παρατηρούμε ότι διαχρονικά το κράτος επενδύει τεράστια κονδύλια για να κτιστούν νέα «ντουβάρια» – κυνοκομεία ή διαδημοτικά κυνοκομεία.

«Το γιατί γίνεται αυτό, ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται, γιατί πολλοί θέλουν να υπάρχουν αδέσποτα, είναι από μόνο του ένα τεράστιο θέμα. Με πάρα πολλές εκφάνσεις, συνισταμένες και πλευρές», τονίζει η κα Μπομπολάκη.

Το όνειρο για μια χώρα χωρίς άστεγα ζώα, όπως ισχυρίζεται, απαιτεί στροφή 180 μοιρών από την πολιτική των κυβερνήσεων και των κομμάτων. Αλλά και των πολιτικών.
Απαιτεί ολικό και σε βάθος επαναπροσδιορισμό του αποτυχημένου μοντέλου, να κτίζονται, πάνω από 40 χρόνια, κυνοκομεία.

Απαιτεί πολιτική βούληση από κυβερνήσεις και κόμματα που θα συγκρουστούν με οποιονδήποτε και οτιδήποτε αντιστέκεται και «φρενάρει» την πρόοδο και τον πολιτισμό μιας χώρας. Δηλαδή, μιας χώρας χωρίς στρατιές από εκατομμύρια αδέσποτα.

«Αυτή η πολιτική βούληση δεν υπάρχει, γιατί η σύγκρουση με τα συμφέροντα, τις μπίζνες και τις καθεστωτικές ομάδες -κυνηγών, εκτροφέων, εισαγωγέων ζώων συντροφιάς, κτηνοτρόφων κλπ- σημαίνει απώλεια ψήφων.
Η πολιτική στην Ελλάδα είναι συνυφασμένη με τη λέξη ψήφος. Σε αυτή την πολιτική οφείλονται τα περισσότερα δεινά αυτής της χώρας», υπογραμμίζει η κα Μπομπολάκη.

Τι έκαναν οι ευρωπαϊκές χώρες για το ζήτημα των αδέσποτων ζώων

Οι ευρωπαϊκές χώρες, που δεν έχουν πλέον αδέσποτα, είχαν την πολιτική βούληση, επισημαίνει η πρόεδρος, να σταματήσουν τη ντροπή που λέγεται άστεγα ζώα συντροφιάς. Να σταματήσουν την απίστευτη ταλαιπωρία στους δρόμους και τον βασανισμό που υφίστανται τα αδέσποτα κατοικίδια.
Τα δικαιώματα των ζώων και η προστασία τους βρίσκονται στην πρώτη -και όχι στην τελευταία, όπως εδώ- γραμμή των κοινωνικών τους θεμάτων.
Αυτό λείπει από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, τα κόμματα και τους πολιτικούς, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων.

Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες ακολούθησαν το ολλανδικό μοντέλο για την επίλυση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων, πληροφορεί η κα Μπομπολάκη.

Το ολλανδικό μοντέλο

Ορισμένα μέτρα είναι:

● Δημιούργησε ομάδες εθελοντών, οι οποίες ανέλαβαν δράση σε διάφορα σημεία, ώστε να παρακολουθούν την εμφάνιση νέων άστεγων ζώων, προκειμένου να καταγραφούν και να στειρωθούν άμεσα.

● Ίδρυσε υποχρεωτικά δημοτικά κτηνιατρεία ή κλινικές, με δυνατότητα νοσηλείας και φιλοξενίας περίπου 40 ζώων.

● Ενέταξε τη φιλοζωική εκπαίδευση στα σχολεία ως οργανικό και διαρκές στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

● Σύσταση Αστυνομίας Ζώων, ως αυτόνομου και εξειδικευμένου σώματος.

● Εθνικές και δημοτικές καμπάνιες διαρκείας, με στόχο την ενημέρωση, την ενσυναίσθηση και την αλλαγή στάσης απέναντι στα ζώα.

● Στειρώσεις αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς με εξαιρέσεις, όπως για παράδειγμα τους νομίμους εκτροφείς, της ηλικίας και των παθήσεων των ζώων.

Η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νέμεσις, Περιβάλλον, Ζώα, αντι Κυνήγι – Νομικός, Νατάσα Μπομπολάκη

Τέλος, η κα Μπομπολάκη υποστηρίζει ότι μόνο έτσι η χώρα μας, από την τριτοκοσμική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, θα περάσει σε άλλο επίπεδο. Σε ένα επίπεδο που οι πολίτες της θα σέβονται την κάθε ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Έτσι, θα νιώθουν υπερήφανοι για τη χώρα τους, που τώρα είναι δακτυλοδεικτούμενη για τη στάση της απέναντι στα ζώα.