Fatboy Slim: Το θρυλικό Satisfaction Skank κυκλοφορεί επίσημα μετά από 25 χρόνια «πειρατείας»
Ένα από τα πιο μυθικά bootlegs της dance σκηνής, το Satisfaction Skank, αφήνει επιτέλους την υπόγεια διαδρομή του και βγαίνει νόμιμα στο φως, καθώς οι Rolling Stones έδωσαν για πρώτη φορά την άδεια χρήσης του ιστορικού riff του Satisfaction
Το Satisfaction Skank, που για 25 χρόνια ζούσε μόνο μέσα από πειρατικές κόπιες και θρύλους των κλάμπερ, κυκλοφορεί επιτέλους επίσημα. Το κομμάτι, το οποίο εδώ και δεκαετίες αντιγράφεται, διακινείται και παίζεται «πειρατικά», χρησιμοποιεί το εμβληματικό riff του (I Can’t Get No) Satisfaction — ένα sample που μέχρι σήμερα οι Rolling Stones αρνούνταν κατηγορηματικά να παραχωρήσουν.
Ο Νόρμαν Κουκ, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Fatboy Slim, είχε «παντρέψει» το θρυλικό κιθαριστικό θέμα με το δικό του hit The Rockafeller Skank στα τέλη των ’90s, επειδή, όπως λέει γελώντας, «βαριόταν να παίζει την κανονική εκδοχή». Το αποτέλεσμα έγινε το μυστικό του όπλο στα κλαμπ και στα φεστιβάλ, ένα κομμάτι που κανείς άλλος δεν είχε – κι αυτό το αίσθημα αποκλειστικότητας έκανε το track ακόμη πιο περιζήτητο.
Από πειρατικός θρύλος σε επίσημη κυκλοφορία
Στην εποχή του Napster και του Kazaa, το Satisfaction Skank εξαπλώθηκε σαν αστικός μύθος. Κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι, από κάρτα ήχου σε κασετόφωνο, από live set του BBC Radio 1 σε πειρατικά βινύλια. Ακόμα και ο ίδιος ο δημιουργός αναγκάστηκε να αγοράζει bootlegs για να το έχει σε καλή ποιότητα.
Παρά τα χρόνια προσπάθειας, οι Stones έλεγαν πάντα ένα «όχι» – ακόμη κι όταν ο Μικ Τζάγκερ επικοινώνησε προσωπικά με τον Κουκ, λέγοντάς του ότι του άρεσε το remix, η ομάδα του επέμενε να μην προχωρήσει τίποτα. Ένα σχέδιο που θα τοποθετούσε το Satisfaction Skank ως b-side στο remix του Sympathy for the Devil κατέρρευσε επίσης την τελευταία στιγμή.
Και κάπου εκεί που όλοι πίστευαν πως οι πόρτες είχαν κλείσει για πάντα, οι Stones άλλαξαν στάση. Το συγκρότημα όχι μόνο έδωσε την άδεια, αλλά πρόσφερε στον Fatboy Slim και τις αρχικές ηχογραφήσεις, ώστε να δημιουργήσει μια εκδοχή καλύτερη από κάθε bootleg που κυκλοφόρησε ποτέ.
Η κίνηση αυτή συμβαδίζει με το πιο «ανοιχτό» προφίλ που έχουν υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια απέναντι στη δειγματοληψία και την επανανοηματοδότηση της μουσικής τους — χαρακτηριστική περίπτωση η απόφαση να επιστρέψουν στον Ρίτσαρντ Άσκροφτ τα δικαιώματα του Bittersweet Symphony.
Ο Κουκ θυμάται ότι δεν συγκρατεί πότε ακριβώς έπαιξε για πρώτη φορά το Satisfaction Skank – «τότε διασκεδάζαμε λίγο… έντονα», λέει με νόημα. Θυμάται όμως καθαρά την πρώτη φορά που παρουσίασε το Rockafeller Skank, το 1998, στο Big Beat Boutique του Μπράιτον: «Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που φώναζα “Αυτό είναι το νέο μου single!”. Κι όλοι απάντησαν: “Ναι, το είχαμε καταλάβει”».
Το κομμάτι που περιγράφονταν χιουμοριστικά ως το «Bohemian Rhapsody της dance» ήταν στην πραγματικότητα ένα τεχνικά περίπλοκο κατασκεύασμα για τα δεδομένα της εποχής — ενωμένα segments, ατελείωτο editing και μετακινήσεις από στούντιο σε στούντιο για να γίνει το περίφημο «slowy down bit».
«Θα δουλεύω μέχρι να… πέσω κάτω»
Παρά τα 62 του χρόνια, ο Fatboy Slim δεν δείχνει καμία διάθεση να επιβραδύνει. Το 2025 έδωσε 115 εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο, κυκλοφόρησε ένα φωτογραφικό-αυτοβιογραφικό λεύκωμα με τίτλο It Ain’t Over… ’Til the Fatboy Sings, και παράλληλα χρηματοδότησε την επέκταση ενός εργαστηρίου DJing για ανθρώπους με σοβαρές ψυχικές δυσκολίες στο Σάσεξ — μια δράση που συνδέει ανοιχτά με τη δική του πορεία και τη σημασία που είχε για τον ίδιο η μουσική.
Το 2026 ξεκινά με εμφανίσεις σε Ινδονησία και Μπαλί, μια μεγάλη περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο και την επιστροφή του ιστορικού Big Beach Boutique στο Μπράιτον.
«Κατάλαβα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συνταξιοδοτηθώ», λέει. «Στο lockdown πήρα μια μικρή γεύση από το τι σημαίνει: απύθμενο κενό, μεσημεριανά και γκολφ. Δεν είναι για μένα. Θα δουλεύω μέχρι να πέσω».