Στα λόγια έμεινε ο στόχος της Γλασκώβης για τα δάση – Πυρκαγιές και γεωργία οι κύριες αιτίες

Η διεθνής κοινότητα απέχει πολύ από τον στόχο να αναστρέψει την αποδάσωση έως το 2030, με την καταστροφή να οφείλεται κυρίως στην επέκταση των καλλιεργειών και τις δασικές πυρκαγιές, δείχνει η τελευταία αποτίμηση.

Σύμφωνα με τη φετινή έκθεση Αξιολόγησης της Διακήρυξης Δασών, μόνο την περυσινή χρονιά χάθηκαν σε όλο τον κόσμο 81 εκατομμύρια στρέμματα δασών, μια περιοχή στο μέγεθος της Αγγλίας.

Αυτό σημαίνει σημαίνει ότι ο πλανήτης απέχεi ακόμα 63% από την επίτευξη του στόχου που έθεσαν 140 κυβερνήσεις το 2021 στη Διακήρυξη της Γλασκώβης για τα Δάση και τη Χρήση Γης.

Στη σύνταξη της έκθεσης συμμετείχαν ερευνητικοί φορείς, δεξαμενές σκέψης, μη κυβερνητικές οργανώσεις, ενώ τον συντονισμό ανέλαβε η συμβουλευτική εταιρεία Climate Focus.

Οι πυρκαγιές ήταν η κυριότερη αιτία απωλειών, αντιστοιχώντας στην καταστροφή 67,3 εκατ. στρεμμάτων. Ο Αμαζόνιος αντιμετώπισε μια δύσκολη περίοδο ξηρασίας και φωτιάς που απελευθέρωσε σχεδόν  800 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Έκταση που αποψιλώθηκε στον Αμαζόνιο από καλλιεργητές σόγιας στο Σανταρέμ της Βραζιλίας στις 6 Οκτωβρίου 2024 (Reuters)

«Τα έτη με μείζονες πυρκαγιές ήταν κάποτε η εξαίρεση, σήμερα όμως είναι ο κανόνας. Και οι φωτιές αυτές οφείλονται κατά ένα μεγάλο μέρος στον άνθρωπο» δήλωσε στο Reuters η Έριν Μάτσον, πρώτη συγγραφέας της Αξιολόγησης της Διακήρυξης Δασών.

«Συνδέονται με την εκχέρσωση εκτάσεων, την ξηρασία που οφείλεται στην κλιματική αλλαγή και την περιορισμένη εφαρμογή του νόμου» ανέφερε.

Η φετινή έκθεση διαπιστώνει ακόμα ότι, κατά μέσο όρο, το 86% των δασών που χάνονται κάθε χρόνο δίνουν τη θέση τους σε καλλιέργειες, με την εξόρυξη χρυσού και ορυκτού κάρβουνου να παίζουν αυξανόμενο ρόλο.

«Η ζήτηση για αγαθά όπως η σόγια, το βοδινό κρέας, η ξυλεία, το κάρβουνο και τα μέταλλα συνεχίζει να αυξάνεται, όμως το τραγικό είναι ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να καταστρέφουμε δάση για να καλύπτουμε τη ζήτηση» δήλωσε η Μάτσον. Τα 400 δισ. δολάρια που δίνονται κάθε χρόνο για αγροτικές επιδοτήσεις επιδεινώνουν την κατάσταση, επισήμανε.

«Τα κίνητρα είναι τα αντίθετα από ό,τι θα έπρεπε» δήλωσε η Μάτσον, σημειώνοντας ότι η διεθνής δημόσια χρηματοδότηση για την προστασία και αποκατάσταση δασών περιορίζεται κατά μέσο όρο στα 5,9 δισ. δολάρια τον χρόνο.

Σύμφωνα με την έκθεση, το απαιτούμενο ποσό δημόσιων δαπανών για να επιτευχθεί ο στόχος του 2030 κυμαίνεται από τα 117 έως τα 299 δισ. δολάρια τον χρόνο.

Με την επόμενη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα (COP30) να ξεκινά τον Νοέμβριο στη Βραζιλία, η Μάτσον υποστήριξε την πρόταση της χώρας για τη δημιουργία ταμείου προστασίας των τροπικών δασών με στόχο την εξεύρεση πόρων 125 δισ. δολαρίων για μακροπρόθεσμα προγράμματα.

Το ταμείο, στο οποίο θα συνεισέφεραν κυβερνήσεις και ιδιώτες επενδυτές, θα μπορούσε να διαθέτει 3,4 δισ. δολάρια ανά έτος, με το 20% να διατίθεται στις αυτόχθονες και τοπικές κοινότητες.