Πώς είναι να μετατρέπεις το σπίτι σου σε καταφύγιο αδέσποτων;

«Αγαπούσα τα ζώα από πάντα, δεν μπορούσα να σκεφτώ ποτέ να μην τα αγαπάω. Όταν ήμουν 4 χρόνων με είχε δαγκώσει ο σκύλος του παππού μου κι έκλαιγε κι έλεγα, αχ, το καημένο το σκυλάκι, τι θα του έκαναν για να με δαγκώσει. Ακόμη το ίδιο λέω. Κατάφερα να πάρω σκύλο στην τετάρτη δημοτικού μετά από ομηρικές διεκδικήσεις, την Εύα μου, ένα τσιουάουα του κιλού που μου το έκανε δώρο τότε η μαμά μου. Δεν έχω υπάρξει πιο ευτυχισμένη από εκείνη τη στιγμή που την είδα στο κουτάκι της. Η Εύα με έκανε να σεβαστώ τόσο πολύ τους σκύλους και κατ’ επέκταση όλα τα ζώα. Το 2015 έγινα ενεργά φιλόζωη. Ανέκαθεν διέσωζα γατάκια από το δρόμο ή σκυλάκια, ας πούμε, ως μαθήτρια στείρωνα γάτες και μεγάλωνα γατομωρά με μπιμπερό στο δωμάτιό μου. Από το δωμάτιο στο πατρικό μου σπίτι -χωρίς να υπερβάλλω- πρέπει να έχουν περάσει εκατοντάδες ζώα. Το 2015 όμως ο δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος, εξελέγη με προεκλογική του δέσμευση να καθαρίσει τον Βόλο από τα αδέσποτα. Και το έκανα. Με μία ομάδα εθελοντών πήγαμε στο κυνοκομείο. Έκανα το πρώτο μου ρεπορτάζ σε ένα μικρό site που με φιλοξενούσε τότε. Και στα φρικτά αυτά κλουβιά με τα σκελετωμένα ή και νεκρά ζώα είδα την Πεντάμορφή μου, ήταν στο κλουβί νούμερο 5. Ένα σκελετωμένο πλάσμα 13 κιλά (σήμερα είναι 30) που δεν μπορούσε να σταθεί από την αδυναμία. Πήγα να δω αν είναι κορίτσι ή αγόρι και αυτή ενώ δεν μπορούσε να σταθεί σήκωσε το πίσω πόδι της γιατί νόμιζε ότι θα την χαϊδέψω. Της υποσχέθηκα ότι θα την σώσω. Πήγα δύο φορές στον Βόλο για να την πάρω, κρυφά από τους γονείς μου την υιοθέτησα. Είχαμε ήδη τρία σκυλιά τότε. Μετά μάλωνα καθημερινά με τους γονείς για 8 μήνες μέχρι να την κρατήσω. Και την κράτησα. Έκτοτε ξεκίνησα να παλεύω για τα δημοτικά κυνοκομεία, να εξηγώ ότι η φιλοζωία είναι ζήτημα πολιτισμού και πολιτικής. Άρχισα να εργάζομαι και να συνεργάζομαι με όλο και μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης και να προβάλω όλο και περισσότερο τέτοια ζητήματα. Πλέον συνεργάζομαι με μέσα αποκλειστικά και μόνο για φιλοζωικό ρεπορτάζ. Βέβαια, πριν ακολούθησαν ρεπορτάζ για τα οποία έχω δικαστικές διαμάχες με δήμους, έχω πάει αιφνιδιαστικά σε αρκετά κυνοκομεία, μόνη μου χωρίς budget και χωρίς στήριξη στην αρχή από κανένα μέσο στο κυνοκομείο της Φλώρινας.»

Η Πεντάμορφη και ο Τόνυ.

«Ήμουν ούτε 20 χρόνων, πήρα δύο ΚΤΕΛ, με βοήθησε ένας κύριος με την μετακίνηση στο κυνοκομείο, περπατούσα μέσα στα χιόνια στην κορυφή του βουνού σε σκουπιδότοπο επί 20 λεπτά, έκανα δολιοφθορά (κινδύνευα τότε με τριήμερο αυτόφωρο) και στην συνέχεια αυτοψία. Το ρεπορτάζ τότε «πέτυχε». Έκτοτε, έχουμε δώσει σε υιοθεσίες με όλα τα νόμιμα εκατοντάδες σκυλιά. Κάποια, φυσικά, δεν βρίσκουν εύκολα σπίτι: ένα εξ αυτών είναι η φοβική και αναπηρούλα Κοντέσα μου, που έχω κρατήσει εγώ γιατί κανείς δεν την ήθελε. Ακολούθησαν ρεπορτάζ για διάφορα κυνοκομεία, όπως της Κοζάνης, των Σερρών, της Λαμίας, της Σπάρτης, κτλ. Από το κυνοκομείο της Σπάρτης και μετά από αστειότητες του δήμου υιοθέτησα πριν λίγες ημέρες την Κορώνα, ένα σκυλί με 8 κιλά καρκινικούς όγκους που το είχαν παρατημένο και αλυσοδεμένο καταδικασμένο να πεθάνει στο παράνομο κυνοκομείο Σπάρτης που έχει τα ζώα είτε σε ακατάλληλα κλουβιά είτε αλυσοδεμένα σε κάδους σκουπιδιών.»

Τόλης και Τόνυ, αγκαλιά.