«Κανένα πάρτι στον πλανήτη δεν ήταν ασφαλές όταν εμφανιζόταν η Hoggy!»

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους στο έπακρο, και μετά υπάρχει η Pamela Hogg. Η παρουσία της Pam σε αυτόν τον κόσμο είναι μια αναδρομή σε σχεδόν κάθε σημαντικό πολιτιστικό και δημιουργικό γεγονός στο Ηνωμένο Βασίλειο τα τελευταία 30 και κάτι χρόνια. Μια από τις πιο πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες μας, η Pam ήταν μια χρωματολόγος των διαστάσεων του Άντι Γουόρχολ, δημιουργώντας τέχνη για να κρεμαστεί στο σώμα και όχι στους τοίχους μιας γκαλερί.

Ήταν μια πανκ προσωπικότητα που ανακάτευε προκλητικά τα στερεότυπα για το φύλο και το σεξ. Η μόδα ήταν η μορφή τέχνης που απελευθέρωσε τη φαντασία της, και η επιτυχία της οφειλόταν στο ταλέντο και το πάθος της, που ήταν μεγαλύτερα από την περιφρόνησή της για τη συντηρητική βιομηχανία και τους φρουρούς που την περιβάλλουν.

Καθόμουν στο νοσοκομείο St Joseph’s στο Λονδίνο, δίπλα στο ασυνείδητο αλλά γαλήνια όμορφο σώμα της – σαν να είχε μεταφερθεί σε ένα άλλο έργο τέχνης – και της έλεγα ότι η γεμάτη ζωή της χαρακτηριζόταν από δημιουργικότητα, ανεξαρτησία, θάρρος και καλοσύνη. «Hoggy, δεν άφησες απολύτως τίποτα στο τραπέζι».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Irvine Welsh (@irvine.welsh)

«Ο πατέρας μου με έμαθε να μη φοβάμαι»

Γεννημένη στο Πέισλι σε μια στενά δεμένη οικογένεια, η νεαρή Pam ήταν ένα ζωηρό συστατικό που προστέθηκε σε μια σούπα ήδη γεμάτη υφάσματα, χρώματα και σχέδια. Αν και συχνά φαίνεται να βρίσκεται στο χείλος του να καταποθεί από τη Γλασκώβη, το Πέισλι διατηρεί το έντονο ανεξάρτητο πνεύμα του, διαμορφωμένο από τα υφάσματα, τον πολιτικό ακτιβισμό, την ισχυρή πολιτιστική κουλτούρα και την αισθητική ευαισθησία.

«Δεν υπήρχε τέχνη στο σπίτι μας, αλλά πάντα υπήρχε μια αίσθηση περιπέτειας, φαντασίας και ανοιχτότητας να είμαστε ο εαυτός μας», μου είπε η Pam. «Ο πατέρας μου με έμαθε να μην φοβάμαι να είμαι διαφορετική».

Η Σχολή Καλών Τεχνών της Γλασκώβης ήταν μια αποκάλυψη. «Φαινόταν τρελό ότι υπήρχε ένα ίδρυμα όπου μπορούσες να πας για να κάνεις αυτό που αγαπούσες περισσότερο. Με τράβηξε σαν μια δύναμη ζωής».

Στη συνέχεια, το Λονδίνο την κάλεσε, αλλά το Royal College of Art ήταν δευτερεύον για την εξέλιξή της. Το κλαμπ Blitz, με την πολιτική εισόδου που επέβαλε ο Steve Strange – να ντύνεσαι φανταστικά και εξωφρενικά – αποδείχθηκε ο πραγματικός καταλύτης για το μέλλον της Pam στη μόδα. «Η νυχτερινή ζωή του Λονδίνου κατέκτησε τη φαντασία μου. Τότε άρχισα να σχεδιάζω με σκοπό. Μπορεί να μην επέλεξα τη μόδα… αλλά η μόδα με επέλεξε».

«Η άνοιξη της δικής της μπουτίκ στο Σόχο εδραίωσε τη θέση της ως πρωτοπόρου της μόδας, με τις Ντέμπι Χάρι, Σιούζι Σιούζ, Μπιόρκ και Κάιλι να γίνονται πρέσβεις αυτών των κολλητών σχεδίων» – Ίρβιν Γουέλς

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη DR HOGG (@pamhoggfashion)

Από το καλτ στο mainstream

Την συνάντησα για πρώτη φορά σε μια βροχερή νύχτα του 1980 στο Σόχο. Η φίλη μου (κομψή) και εγώ (λιγότερο) ανησυχούσαμε για το αν θα μας αφήσουν να μπούμε στο Wag Club. Ήμουν εντελώς άγνωστος σε αυτήν, αλλά η Pam – της οποίας οι συλλογές πωλούνταν πλέον στα Harrods, Harvey Nichols και σε καταστήματα στο Παρίσι, το Μιλάνο, τη Ρώμη και το Τόκιο – πρόσεξε την προφορά μου και είπε: «Έλα μαζί μας…».

Έτσι, περάσαμε αυτές τις πόρτες συνοδεύοντας εκείνο το λαμπερό «πρόσωπο» του Λονδίνου με την αγγλική προφορά.

Ενώ εγώ αγωνιζόμουν με ακατάλληλα επαγγέλματα (όλα τους), η Pam έφτασε στην κορυφή. Μεταξύ 1985 και 1989 παρουσίασε έξι συλλογές, με αποκορύφωμα το εμβληματικό εξώφυλλο του περιοδικού i-D.

Η άνοιξη της δικής της μπουτίκ στο Σόχο εδραίωσε τη θέση της ως πρωτοπόρου της μόδας, με τις Ντέμπι Χάρι, Σιούζι Σιούζ, Μπιόρκ και Κάιλι να γίνονται πρέσβεις αυτών των κολλητών σχεδίων. Το 1990, με τον Τέρι Γουόγκαν να την παρουσιάζει στην εκπομπή του, η Pam είχε περάσει από το καλτ στο mainstream. Ή μήπως όχι.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη DR HOGG (@pamhoggfashion)

Βαθιά σύνδεση με τους ανθρώπους

Ο κόσμος της μόδας ήταν στα πόδια της, αλλά η πανκ αισθητική της ήταν αναστατωμένη. Ως προκλητική κιθαρίστρια και τραγουδίστρια που αγαπούσε το ροκ εν ρολ, απομακρύνθηκε από όλα αυτά, σχηματίζοντας το συγκρότημα Doll και ξεκινώντας περιοδείες.

Γίναμε στενοί φίλοι στη δεκαετία του ’90 – τριγυρνούαμε μαζί, πηγαίναμε σε κλαμπ και διασκεδάζαμε όπως απαιτούσε η εποχή. Διαθέτοντας μια φωτογενή ομορφιά και ένα άγριο χάρισμα που λίγες από τις μοντέλες της μπορούσαν να συγκριθούν, είχε επίσης μια δίψα για την σκηνή.

Μου άρεσε πολύ το πώς η αυθάδεια της συμπληρωνόταν με μια βαθιά ταπεινότητα και την ικανότητα να συνδέεται πραγματικά με τους ανθρώπους. Από ένα καταληφθέν κτίριο στο Hackney μέχρι μια ταράτσα στο Μανχάταν, ευτυχώς φαινόταν ότι κανένα πάρτι ή κλαμπ στον πλανήτη δεν ήταν ασφαλές από την εμφάνιση της Hoggy.

«Αυτές οι αρχές της κόστισαν πολύ, καθώς της προκάλεσαν τεράστιο άγχος αφού δούλευε με τη ραπτομηχανή της στο εργαστήριό της στο Hackney, κυριολεκτικά μέχρι τα δάχτυλά της να ματώσουν και να σκληρύνουν από την αρθρίτιδα» – Ίρβιν Γουέλς

Μοντέλο παρουσιάζει μια δημιουργία στην επίδειξη μόδας της Pam Hogg στο Freemasons Hall κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας Γυναικών στο Λονδίνο, Βρετανία, 14 Σεπτεμβρίου 2018. REUTERS/Henry Nicholls

Μόνη της

Με το απαράμιλλο ταλέντο της να εντοπίζει τους ψεύτικους, η Pam δεν ήθελε ποτέ να έχει προσωπικό, διοικητικούς υπαλλήλους και χρηματοδότες, και χρηματοδότησε μόνη της πολλές εκθέσεις για να διατηρήσει τον δημιουργικό της έλεγχο.

Αυτές οι αρχές της κόστισαν πολύ, καθώς της προκάλεσαν τεράστιο άγχος αφού δούλευε με τη ραπτομηχανή της στο εργαστήριό της στο Hackney, κυριολεκτικά μέχρι τα δάχτυλά της να ματώσουν και να σκληρύνουν από την αρθρίτιδα.

«Irvine… ma wee darlin’…»

Η ζωή της, πλέον, φαινόταν να περιστρέφεται κυρίως γύρω από τις μπάντες και το DJing, αλλά ο κόσμος της τέχνης δεν την είχε ξεχάσει. Το έργο της παρουσιάστηκε στην έκθεση Switch on the Power του 2006, μαζί με αυτό της Γιόκο Όνο, του Άντι Γουόρχολ, του Λι Μπόουερι και των Kraftwerk.

Στη συνέχεια, η εμφάνιση της Κάιλι Μινόγκ το 2010 με τη μεταλλική στολή της Pam την έφερε ξανά στην κορυφή, όπου πάντα καθόταν με αμφιβολίες. Έχασα σε μεγάλο βαθμό αυτή την επιστροφή, καθώς είχα μετακομίσει στο εξωτερικό και την έβλεπα μόνο περιστασιακά όταν επισκεπτόμουν την πατρίδα μου. Αν και είμαι διπλάσιος σε όγκο από αυτήν, αναπόφευκτα με υποδεχόταν με το «Irvine… ma wee darlin’…».

Φίλοι για πάντα

Πέρασε τη δεκαετία του 2010 με μια σειρά από επιτυχημένες εκπομπές και βραβεία, χρησιμοποιώντας το ταλέντο της για να αποτίσει φόρο τιμής στις Pussy Riot κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Ρωσίας, και ακολούθησε άλλους ελίτ καλλιτέχνες όπως ο Ντάμιεν Χιρστ και η Τρέισι Έμιν στο σχεδιασμό των αγαλματιδίων των Brit Awards.

Στη συνέχεια, το μουσείο της γενέτειράς της τής ανέθεσε τη δημιουργία της μεγάλης κλίμακας εκτύπωσης Paisley Poodle για εγκατάσταση ως μόνιμη έκθεση.

Λίγο πριν την πανδημία του Covid, επέστρεψα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αμέσως μετά το lockdown, η πρώτη κοινωνική εκδήλωση ήταν η διοργάνωση ενός συναυλιακού φεστιβάλ πολιτισμού στο Κόβεντρι από τον Τέρι Χολ.

Η Pam και εγώ κατευθυνθήκαμε προς τα Μίντλαντς μαζί με τον Πιτ Ντόχερτι και τους Fat White Family. Ήταν μια υπέροχη εκδήλωση: κανένας από εμάς δεν ήταν καλός στο να μένει κλεισμένος.

Το βραβείο Icon

Παρακολούθησα την τελευταία της έκθεση, Of Gods and Monsters, που παρουσιάστηκε στο Λονδίνο και χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Keyi ως «μια βαθιά αντανάκλαση της ανθρωπότητας, της ανθεκτικότητας και της ανάγκης για αλλαγή… Η έκθεση της Pam Hogg μας υπενθυμίζει ότι η μόδα μπορεί να είναι τόσο όμορφη όσο και βαθιά πολιτική, ένα εργαλείο ακτιβισμού όσο και αισθητικής έκφρασης».

Εκείνη τη χρονιά, το 2024, έλαβε επάξια το βραβείο Icon για τις υπηρεσίες της στη μόδα και τη φιλανθρωπία. «Η αποδοχή αυτού του βραβείου σημαίνει την ανάδειξη και τη στήριξη των απαράδεκτων αγώνων όλων των παιδιών εδώ και σε όλο τον κόσμο», δήλωσε η Pam κατά την αποδοχή του. «Αυτό πρέπει να τελειώσει».

Συντετριμμένη από τη μαζική δολοφονία παιδιών στην Παλαιστίνη, η Pam δημοσίευσε πολλά σχετικά με αυτό, ενώ η προσωπική της επιβίωση θα μπορούσε να ήταν το κύριο μέλημά της, καθώς ήταν πλέον προφανές ότι αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη DR HOGG (@pamhoggfashion)

Γλίτωσε τον πόνο

Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στο κανάλι στο ανατολικό Λονδίνο, μου μίλησε για την κατάστασή της. Αν και εγώ έμεινα άναυδος, εκείνη παρέμεινε θετική. Ακόμα και όταν η κατάστασή της την οδήγησε στο νοσοκομείο και ζύγιζε λιγότερο από τη φόρμα που φορούσε, μου ζήτησε να της φέρω μερικά βάρη για να ενισχύσει τους μυς της.

Η τεράστια καρδιά της Pam γλίτωσε τον πόνο της γνώσης ότι ο κοινός μας φίλος Μάνι πέθανε λιγότερο από 48 ώρες πριν από εκείνη. Και οι δύο είχαμε παρευρεθεί στην κηδεία της συζύγου του, της υπέροχης Ιμέλντα, μόλις πριν από δύο χρόνια.

Όπως και ο Μάνι, η Παμ είχε χρόνο για όλους. Η Πριγκίπισσα του Πέισλι απολάμβανε περιστασιακά να περνάει με αλαζονεία από τις πόρτες που της άνοιγε η φήμη της, αλλά ποτέ, μα ποτέ, δεν ήθελε να τις κλείσει στα μούτρα κανενός άλλου.

*Με στοιχεία από theguardian.com