«Δε θέλω να σταματήσω να πιστεύω στην ανθρωπότητα» – Ο Μάθιου ΜακΚόναχι για το περιστατικό που τον καθόρισε
Κάποτε ο Μάθιου ΜακΚόναχι ήταν τόσο μαστουρωμένος που έχασε το ίδιο του το πάρτι γενεθλίων, αλλά ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός έχει ανταλλάξει το χόρτο με την ποίηση. Αποκαλύπτει στον Guardian το τραύμα και τον θρίαμβο που του έμαθε γιατί είναι πιο σημαντικό να είσαι καλός άνθρωπος από το να είσαι καλό παιδί.
Γοητευτικός, ειλικρινής, έντονος, 100% Τεξανός και 101% εκκεντρικός. Πριν από πέντε χρόνια, ο βραβευμένος με Όσκαρ Μάθιου ΜακΚόναχι έγραψε τα απομνημονεύματά του με τίτλο Greenlights -περισσότερο μια συλλογή από μαθήματα ζωής, ανέκδοτα και φιλοσοφίες. Τώρα έχει γράψει ένα βιβλίο ποίησης με τίτλο Poems & Prayers.
Για τον ΜακΚόναχι, τα δύο βιβλία του αλληλοσυμπληρώνονται. Πρόκειται για ένα άλλο είδος απομνημονευμάτων – αυτή τη φορά, ένα πορτρέτο της πίστης του και της επίδρασής της στην καθημερινότητά του. Σε αυτό ασχολείται με την πίστη με την ευρύτερη δυνατή έννοια. Μιλάει άφθονα στον Θεό καθώς αναζητά το θείο μέσα του, πολλά «Αμήν», αλλά πρόκειται επίσης για την πίστη στον εαυτό του, την οικογένειά του, την καριέρα του, τον κόσμο.
Ο ΜακΚόναχι έχει περάσει τρία διακριτά στάδια στην κινηματογραφική του καριέρα. Πρώτον, ήταν το παιδί της ανεξάρτητης βιομηχανίας στα είκοσί του όταν συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ στο Dazed and Confused και ο Τζον Σέιλς στο Lone Star. Ήταν στο Dazed and Confused που έκανε το όνομά του ως ο τραβηγμένος από τα μαλλιά stoner extraordinaire Ντέιβιντ Γούντερσον, ένας εικοσάρης αιώνιος έφηβος που εξακολουθεί να κάνει παρέα με μαθητές γυμνασίου.
Οι ατάκες του: «Alright, alright, alright» (οι πρώτες λέξεις που είπε ποτέ σε ταινία) και «You just gotta keep livin’, man. L.I.V.I.N.» μπήκαν στο λεξικό των ανεξάρτητων ταινιών και από τότε συνδέονται με τον ΜακΚόνεχι.
Παραδόξως, στη συνέχεια έγινε ένας συμβατικός πρωταγωνιστής σε mainstream ταινίες, υποδυόμενος δικηγόρους σε δικαστικές υποθέσεις (A Time to Kill, Amistad) και γλυκομίλητους καρδιοκατακτητές σε ρομαντικές κομεντί (The Wedding Planner, How to Lose a Guy in 10 Days, Ghosts of Girlfriends Past).
Στη συνέχεια, το 2011, ήρθε το τρίτο στάδιο, όταν ο ΜακΚόνεχι άφησε ελεύθερη την ιδιορρυθμία του, ενσαρκώνοντας μια σειρά από αξιομνημόνευτους χαρακτήρες. Σε άλλα χέρια, ίσως να ήταν υπερβολικά τραβηγμένοι, αλλά με κάποιο τρόπο κατάφερε να τους κάνει απόλυτα πειστικούς.
«Είχα μακρές συζητήσεις γι’ αυτό με έναν φίλο μου Βενεδικτίνο μοναχό που είναι τώρα ηγούμενος σε ένα μοναστήρι, και μου είπε: «Όχι, όχι, όχι, όχι, εσύ είσαι αφηγητής ιστοριών, μην πας να ζήσεις μια ερημική ζωή»
Κάθε αλλόκοτη ιδιοσυγκρασία του έμοιαζε αληθινή – από τον ομοφοβικό καουμπόη του ροντέο που έγινε ακτιβιστής για το AIDS, Ρον Γούντροφ που σώζει τις ζωές των γκέι στο Dallas Buyers Club μέχρι τον ανισόρροπο ηδονιστή χρηματιστή Μαρκ Χάνα στο The Wolf of Wall Street και τον ανεξιχνίαστο μηδενιστή Ραστ Κολ στο True Detective.
Και στη συνέχεια, υπήρχαν και οι φυσικές μεταμορφώσεις. Στο Dallas Buyers Club, για το οποίο κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού το 2014, έχασε περίπου 45 κιλά για να υποδυθεί τον καταβεβλημένο από AIDS Γούντροφ στο Gold πήρε περίπου το ίδιο βάρος καταβροχθίζοντας cheeseburgers και μπύρες για να υποδυθεί τον παχύσαρκο χρυσοθήρα Κένι Γουέλς – και στο Magic Mike ξεφορτώθηκε σχεδόν όλο το σωματικό του λίπος για να υποδυθεί τον σούπερ ιδιοκτήτη στριπτιτζάδικου Dallas. Αυτό το στάδιο της καριέρας του έγινε γνωστό ως η αναγέννηση του και συνεχίζεται.
«Πίστευα ότι η κλίση μου ήταν να γίνω μοναχός» λέει στον Simon Hattenstone στον Guardian. «Ναι. Θα γινόμουν καλός μοναχός. Σέβομαι την αφοσίωση, μια ζωή που αφιερώνεται στον Θεό, που βλέπει τον Θεό σε κάθε φυσικό πράγμα, ανά πάσα στιγμή».
Αλλά λέει ότι πιστεύει ότι θα έχανε πολλά πράγματα. «Είχα μακρές συζητήσεις γι’ αυτό με έναν φίλο μου Βενεδικτίνο μοναχό που είναι τώρα ηγούμενος σε ένα μοναστήρι, και μου είπε: «Όχι, όχι, όχι, όχι, εσύ είσαι αφηγητής ιστοριών, μην πας να ζήσεις μια ερημική ζωή. Πρέπει να επικοινωνείς και να λες ιστορίες. Αυτό είναι ένα χάρισμα που σου έχει δοθεί»».
«Έγινα λίγο κυνικός. Και μετά σκέφτηκα: «Πώς τολμάς, αλαζονικό καθίκι». Αυτή είναι μια ασθένεια. Ο κυνισμός είναι, πιστεύω, μια ασθένεια»
Άρχισε να γράφει σε μια εποχή που ένιωθε τη χριστιανική του πίστη να αμφισβητείται. «Έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάζει τον κόσμο γύρω μου και να μην βρίσκει αποδείξεις για πράγματα στα οποία θέλω να πιστεύω. Δεν ήθελα να σταματήσω να πιστεύω, αλλά έβλεπα πώς συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον, το χαμηλό βαρόμετρο της εμπιστοσύνης, και φαινόταν να υπάρχει μια αίσθηση νίκης με κάθε κόστος. Δεν έχει σημασία πώς το κάνατε, απλά κερδίζατε. Έγινα λίγο κυνικός. Και μετά σκέφτηκα: «Πώς τολμάς, αλαζονικό καθίκι». Αυτή είναι μια ασθένεια. Ο κυνισμός είναι, πιστεύω, μια ασθένεια».
Ο ΜακΚόναχι μεγάλωσε στο Τέξας με δύο μεγαλύτερα αδέλφια από γονείς μεθοδιστές. Ο πατέρας του, Τζέιμς, ο οποίος πάλευε με τον αλκοολισμό, έκανε περιουσία από μια επιχείρηση προμήθειας σωλήνων πετρελαίου και την έχασε. Η μητέρα του, Κέι, ήταν δασκάλα. Και οι δύο ήταν σκληροί και πειθαρχικοί, αν και δεν εφάρμοζαν απαραίτητα αυτά που κήρυτταν.
Και οι δύο παντρεύτηκαν τρεις φορές – ο ένας τον άλλον. «Ναι. Ναι. Παντρεύτηκαν τρεις φορές, χώρισαν δύο φορές. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ κανέναν άλλο. Απ’ όσο ξέρω, δεν υπήρξε ποτέ κανένας άλλος εκτός από τους δυο τους. Απλώς νομίζω ότι χρειάζονταν κάποια διαλείμματα ο ένας από τον άλλον».
Τούτου λεχθέντος, η μητέρα του του είπε πρόσφατα ότι γνώριζε τον πατέρα του συναδέλφου του ηθοποιού και καλού φίλου του Γούντι Χάρελσον, καταδικασμένου με ανθρωποκτονία, και ότι τον έκανε φίλο σε ένα από τα διαλείμματα από τον πατέρα του ΜακΚόναχι. Αυτό οδήγησε σε φήμες (που ομολογουμένως ξεκίνησαν από τον ΜακΚόναχι και τον Χάρελσον) ότι είναι ετεροθαλή αδέλφια.
Εκβιάστηκε ώστε να κάνει σεξ για πρώτη φορά σε ηλικία 15 ετών και κακοποιήθηκε από έναν άνδρα όταν ήταν 18 ετών, ενώ βρισκόταν αναίσθητος στο πίσω μέρος ενός φορτηγού
Θυμάται τη μέρα που έμαθε τη λέξη «μίσος» στο σχολείο. «Μου φάνηκε σαν μια λέξη για μεγάλους. Κάπως νευρική. Και ο μεγαλύτερος αδελφός μου έκανε κάτι σε μένα στα δικά μου γενέθλια, δεν θυμάμαι τι, και είπα: «Σε μισώ» και θυμάμαι τη μαμά μου να σταματάει το πάρτι γενεθλίων, να με αρπάζει και να μου λέει: «Μην ξαναπείς ποτέ, μα ποτέ αυτή τη λέξη, ειδικά για ένα μέλος της οικογένειας»».
Το Greenlights είναι ένα μανιφέστο για τη θετικότητα αλλά και απομνημονεύματα. Σε κάποιο σημείο ο ΜακΚόνεχι περιγράφει κάποια από τα άσχημα πράγματα που βίωσε για να καταδείξει ότι τελικά και πάλι δεν έκαναν βαθούλωμα στην άποψή του για τη ζωή.
Δύο από τα άσχημα σημεία είναι σοκαριστικά – εκβιάστηκε ώστε να κάνει σεξ για πρώτη φορά σε ηλικία 15 ετών και κακοποιήθηκε από έναν άνδρα όταν ήταν 18 ετών, ενώ βρισκόταν αναίσθητος στο πίσω μέρος ενός φορτηγού. Και οι δύο αποκαλύψεις αντιμετωπίζονται μέσα σε δύο αράδες και δεν αναφέρονται ποτέ ξανά.
«Υπήρχε απόλυτη πρόθεση να είμαι λιτός και περιεκτικός, διότι ξέρω ότι αν μπω σε αυτή την ιστορία θα με συνοδεύει πάντα. Γι’ αυτό και δεν θα πω λεπτομέρειες ούτε τώρα» λέει ο ΜακΚόνεχι στην Guardian.
«Βγήκα σχετικά αλώβητος από την ιστορία. Θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα, αυτό θέλω να πω. Μιλάμε για θεϊκή παρέμβαση. Θυμάμαι ότι ξύπνησα στο φορτηγάκι πριν τα πράγματα γίνουν χειρότερα» συμπληρώνει ο ΜακΚόνεχι και σφυρίζει. Είναι ένα μακρόσυρτο σφύριγμα ανακούφισης – μια άναρθρη αναγνώριση ότι με κάποιο τρόπο επέζησε.
«Είμαι πιο συνειδητοποιημένος και σοφός- καλός άνθρωπος, όχι καλό παιδί».
Επιστροφή στα ποιήματα
Το Revel in the Post είναι ένας υπέροχος αισθησιακός στίχος που καταλήγει: «Και ακόμα και ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ μπορείς να μυρίσεις τον Οκτώβριο / μέσα από τον ιδρώτα όπου άφησες τα παράθυρα ανοιχτά και ξέχασες να ξυριστείς».
Ακούγεται σαν ανάμνηση. Εκείνος χαμογελάει. «Ήταν μια ιδιαίτερα υπέροχη νύχτα με τη γυναίκα μου».
Ορισμένα από τα ποιήματα είναι ερωτικές επιστολές προς τη σύζυγό του, το μοντέλο και επιχειρηματία Camila Alves.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Τετάρτη 10.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/cristofer-maximilian-YK8Mvocj6yE-unsplash-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442
