Μεθοδεύεται η επιστροφή Δημητριάδη; – Ανοιχτό το παράθυρο από Μαξίμου

Πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα τα δημοσιεύματα και οι φήμες που προεξοφλούν την επιστροφή σε επίσημο κυβερνητικό ή κομματικό ρόλο, του πρωθυπουργικού ανιψιού Γρηγόρη Δημητριάδη, τον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε υποχρεωθεί να αποπέμψει από νούμερο 2 του μεγάρου Μαξίμου, στην προσπάθειά του να διασωθεί ο ίδιος μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών.

Μάλιστα, κατά την ίδια προσπάθεια, ο πρωθυπουργός είχε τότε χρεώσει στον στενό του συνεργάτη και την «αντικειμενική πολιτική ευθύνη», η οποία βέβαια ανήκει στον πολιτικό προϊστάμενο, δηλαδή στον ίδιο.

Παρόλα αυτά σήμερα, είναι το ίδιο το Μαξίμου που με τη στάση του δίνει τροφή στα σενάρια αυτά, αφού επιλέγει να μην τα αποκλείσει.

Το γεύμα

Άλλωστε η σχετική σεναριολογία έχει ξεκινήσει ήδη από τον Δεκέμβριο του 2023 μετά το γεύμα που είχε τότε ο Κυρ. Μητσοτάκης με τον ανιψιό του και πρώην διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου, σε εστιατόριο της Αθήνας, με σχετικά φωτογραφικά ντοκουμέντα να διαρρέουν στον Τύπο.

Τότε κυβερνητικές πηγές μιλούσαν για οικογενειακό τραπέζι, λέγοντας ότι θείος και ανιψιός δεν έχουν σταματήσει να μιλάνε, ωστόσο κάποιοι ήδη από τότε είχαν αρχίσει να αναρωτιούνται αν με αυτόν τον τρόπο μεθοδεύεται η επιστροφή του κ. Δημητριάδη.

Η «Ομάδα Αλήθειας»

Σήμερα ο Γρ. Δημητριάδης κάνει δημόσιες εμφανίσεις, φωτογραφίζεται με «γαλάζιους» βουλευτές και στελέχη, δίνοντας την αίσθηση σε πολλούς ότι προετοιμάζει την επάνοδό του, ενώ ανεξίτηλη έχει μείνει η παρουσία του, τον περασμένο Ιούνιο, στην πρώτη γραμμή της εκδήλωσης της διαβόητης «Ομάδας Αλήθειας», την περίοδο που είχε αποκαλυφθεί το σκάνδαλο της μισθοδοσίας του προπαγανδιστικού μηχανισμού της ΝΔ από την ιδιωτική εταιρεία Blue Skies, που αναλάμβανε και κρατικά έργα.

Μάλιστα οι πρωταγωνιστές της Ομάδας Αλήθειας, είχαν χαρακτηρίσει τον Γρ. Δημητριάδη «μόνιμο αφανή ήρωα», λέγοντας ότι «είναι πάντα δίπλα μας και εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα του».

Πάντως ο κ. Δημητριάδης έχει κακές σχέσεις με ορισμένους πρωθυπουργικούς συνεργάτες στο μέγαρο Μαξίμου (και πολύ στενές σχέσεις με άλλους) και αυτό το δεδομένο φαίνεται ότι τροφοδοτεί και τα σενάρια εκείνα που μιλούν για επιστροφή του στο κόμμα και όχι στην κυβέρνηση, με σκοπό να παίξει ρόλο στην προσπάθεια του Κυρ. Μητσοτάκη να αμβλύνει τα σοβαρά προβλήματα εσωκομματικής συνοχής, που το Μαξίμου ομολόγησε με τις ακραίες μεθοδεύσεις του στην ψηφοφορία στη Βουλή για τη σύσταση Προανακριτικής επιτροπής για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Δεν το απέκλεισε

Και πάντως στα σενάρια αυτά δίνει νέα τροφή ο τρόπος με τον οποίο απάντησε, στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, ο οποίος ρωτήθηκε αν επιβεβαιώνει ή αν διαψεύδει πιθανή επαναφορά του κ. Δημητριάδη και είπε ότι «εγώ δεν έχω κάποια ενημέρωση περί επιστροφής και εγώ οφείλω να σας μεταφέρω τις επίσημες ενημερώσεις που έχω. Ούτε μπορούμε να μπούμε σε μια διαδικασία ως κυβέρνηση να σχολιάζουμε φήμες. Αυτό λοιπόν που γνωρίζω είναι ότι κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται. Μένει να δούμε αν υπάρχει κάποια διαφορετική εξέλιξη, αλλά το ξαναλέω απαντάω με βάση αυτά τα οποία γνωρίζω και δε γνωρίζω κάτι τέτοιο».

Με άλλα λόγια, δεν θέλησε να αποκλείσει ρητά και κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο και άφησε ανοιχτό το παράθυρο για μια τέτοια «εξέλιξη» στο μέλλον.

Αλλά βέβαια μια επιστροφή του κ. Δημητριάδη σε επίσημο κυβερνητικό ή κομματικό ρόλο, θα έφερνε ξανά στο προσκήνιο το σκάνδαλο των υποκλοπών (αλλά και τις μνήμες από τις σοβαρές αναταράξεις που αυτό είχε προκαλέσει ακόμα και εντός της «γαλάζιας» παράταξης, με κορυφαία την οξεία κριτική που είχε τότε ασκήσει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής), ενώ η κυβέρνηση έχει ήδη δεχτεί ισχυρά πλήγματα μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως επίσης και από την υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών.

Και κυρίως η επάνοδος του πρωθυπουργικού ανιψιού, μπορεί να ερμηνευτεί ως κίνηση απόγνωσης απέναντι στο διάπλατα ανοιχτό εσωκομματικό μέτωπο, αλλά και στα υπόλοιπά μέτωπα που έχει μπροστά του ανοιχτά ο Κυρ. Μητσοτάκης, ή ακόμη και ως προσπάθεια διαχείρισης μιας προεξοφλημένης ήττας, και όχι ως σήμα κυβερνητικής επανεκκίνησης.