Όταν το πινγκ πονγκ ήταν νύχτα, χρήμα και τζόγος – Η αληθινή ιστορία πίσω από τον μύθο του «Marty Supreme»

Ένα σκοτεινό, θορυβώδες και γεμάτο χρήμα σύμπαν άνθισε στη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’40 και του ’50 γύρω από ένα άθλημα που στην υπόλοιπη Αμερική θεωρούνταν απλώς παιχνίδι του σαλονιού: το πινγκ πονγκ.

Σε υπόγεια στέκια και αίθουσες που έμεναν ανοιχτές όλη νύχτα, όπως το θρυλικό Lawrence’s στο Midtown του Μανχάταν, συναντιούνταν τζογαδόροι, γιατροί, ηθοποιοί, φοιτητές και κάθε είδους «απροσάρμοστοι». Εκεί δεν έπαιζαν μόνο για το γόητρο — έπαιζαν για μετρητά. Και ένας πραγματικά χαρισματικός παίκτης μπορούσε να φύγει το πρωί με εκατοντάδες δολάρια στις τσέπες του.

Ο νεαρός από το Lower East Side που έγινε θρύλος

Μέσα σε αυτόν τον κόσμο ξεχώρισε ένας νεαρός Εβραίος από το Lower East Side: ο Μάρτι Ράισμαν. Κομψός, μυωπικός, με αδύνατο σώμα και εκρηκτικό παιχνίδι, έγινε γρήγορα θρύλος. Όσοι τον αντιμετώπιζαν μιλούσαν για χτυπήματα-σφαίρες και για έναν ρυθμό που δεν σου άφηνε περιθώρια να αντιδράσεις. Το πινγκ-πονγκ, στα χέρια του, έμοιαζε περισσότερο με επίδειξη δεξιοτεχνίας παρά με άθλημα.

Αυτή ακριβώς την ατμόσφαιρα ανασυνθέτει η νέα ταινία Marty Supreme, όπου ο ήρωας του Τιμοτέ Σαλαμέ είναι χαλαρά εμπνευσμένος από τη ζωή και τον μύθο του Ράισμαν. Ο πραγματικός Ράισμαν, γνωστός ως «The Needle» λόγω της κορμοστασιάς του, εκπροσώπησε τις ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο και κατέκτησε περισσότερους από 20 σημαντικούς τίτλους, ανάμεσά τους το English Open του 1949.

Για τον ίδιο, το πινγκ πονγκ δεν ήταν απλώς παιχνίδι. Όπως έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του, τον μάγευε γιατί συνδύαζε φυσική, χημεία και ανθρώπινη ανατομία. Ήταν εμμονικός, θεατρικός και προκλητικός — ένας σόουμαν που εμφανιζόταν με κοστούμια και καπέλα, αλλά και ένα από τα «κακά παιδιά» του αθλήματος, έτοιμος να συγκρουστεί με ομοσπονδίες και κανόνες.

Μεγαλωμένος σε συνθήκες φτώχειας και ανασφάλειας, με έναν πατέρα τζογαδόρο και μια μητέρα εργάτρια, βρήκε στο πινγκ-πονγκ και χρήματα και καταφύγιο. Το παιχνίδι τον βοήθησε να διαχειριστεί ακόμη και τις κρίσεις πανικού που τον ταλαιπωρούσαν από παιδί. Όπως ο ίδιος παραδεχόταν, όταν έπαιζε, δεν υπήρχε χώρος για φόβο ή σκέψεις — μόνο για την μπάλα.

Η ρακέτα που άλλαξε τα πάντα

Στην Ευρώπη και την Ασία, παίκτες σαν τον Ράισμαν αντιμετωπίζονταν ως σταρ. Στις ΗΠΑ, όμως, το άθλημα παρέμενε στο περιθώριο, με εξαίρεση τη Νέα Υόρκη, όπου στοιχήματα και φιλοδοξίες το μετέτρεπαν σε υπόγειο θέαμα. Εκεί ο Ράισμαν μάγευε το κοινό με ακροβατικά χτυπήματα, κινήσεις πίσω από την πλάτη και κόλπα που θύμιζαν περισσότερο Χουντίνι παρά αθλητή.

Η καριέρα του άλλαξε πορεία όταν τη δεκαετία του ’50 εμφανίστηκαν οι νέες ρακέτες με σφουγγαρένιο λάστιχο, αλλάζοντας για πάντα το παιχνίδι. Ο Ράισμαν, λάτρης του παλιού hardbat, ένιωθε ότι το άθλημα που αγαπούσε του γλίστρησε μέσα από τα χέρια. Παρ’ όλα αυτά, παρέμεινε μια εμβληματική φιγούρα, ιδιοκτήτης λέσχης πινγκ-πονγκ και πρωταθλητής hardbat μέχρι βαθιά γεράματα.

View this post on Instagram

A post shared by SPIN (@wearespin)

Ο Μάρτι Ράισμαν πέθανε το 2012, στα 82 του. Λίγο πριν, οι New York Times τον περιέγραψαν εύστοχα ως «παίκτη άλλης εποχής, με γκαρνταρόμπα που ταίριαζε απόλυτα στο μύθο του». Και αυτός ο μύθος, εξακολουθεί να αιωρείται πάνω από τα τραπέζια του πινγκ-πονγκ της Νέας Υόρκης.

*Mε στοιχεία από: NPR