in.gr > The Good Life > Culture Live > «Μόνο το σύμπαν και η βλακεία δεν έχουν όρια»: Ο Αριστοτέλης Ρήγας δεν έχει ιδέα για πολλά πράγματα – αλλά έχει καλές ιδέες για αστεία
Συνέντευξη19 Νοεμβρίου 2025 | 09:00
«Μόνο το σύμπαν και η βλακεία δεν έχουν όρια»: Ο Αριστοτέλης Ρήγας δεν έχει ιδέα για πολλά πράγματα – αλλά έχει καλές ιδέες για αστεία
Μετρώντας πάνω από μια δεκαετία στον χώρο του stand-up, ο Αριστοτέλης Ρήγας παρουσιάζει αυτή την περίοδο την τέταρτη προσωπική του παράσταση «Ιδέα δεν έχω», ακροβατώντας μεταξύ σάτιρας, μουσικής και πολιτικής ορθότητας.
Η ενασχόλησή του με τον χώρο έτυχε – αλλά πέτυχε, αν σκεφτεί κανείς ότι το 2012 αποχώρησε από το 2ο Φεστιβάλ stand-up comedy αγκαλιά με το 1ο βραβείο της Κριτικής Επιτροπής και του Κοινού. Από τότε έχουν περάσει 13 χρόνια και ο Αριστοτέλης Ρήγας δεν έχει σηκώσει το πόδι από το γκάζι.
Δεκάδες εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, με τα σόου του να συνδυάζουν πάντα το σάτιρα με τη μουσική και τέσσερις προσωπικές παραστάσεις – με πιο πρόσφατη το «Ιδέα δεν έχω» που παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά στην Αρχιτεκτονική Live.
Κάπως έτσι ήρθε και η κουβέντα με τον Αριστοτέλη Ρήγα, προκειμένου να μας λύσει κάποιες απορίες μας για εκείνον. Έστω κι αν δεν έχει ιδέα για πολλά πράγματα.
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την stand-up comedy και μάλιστα να αφήσεις την κανονική σου δουλειά για να αφοσιωθείς εντελώς σε αυτό;
H ενασχόλησή μου με το stand-up comedy θα έλεγα ότι ήταν μάλλον τυχαία, σε μια περίοδο της ζωής μου που γενικά έψαχνα τρόπους έκφρασης μέσω της τέχνης. Ήμουν λίγο πριν την ηχογράφηση του πρώτου μου προσωπικού δίσκου, ηθοποιός και μουσικός και όταν το δοκίμασα φάνηκε κάτι εντελώς φυσικό σε εμένα. Τώρα η απόφαση να δοκιμάσω να βιοποριστώ αποκλειστικά από αυτό, δεν ήταν καθόλου εύκολη, το δοκίμασα έχοντας κλείσει δώδεκα χρόνια στο χώρο της κωμωδίας και ήταν ένα ρίσκο το οποίο ακόμα φαίνεται παρακινδυνευμένο, ωστόσο παραδόξως «βγαίνει» ακόμα και στη σημερινή απρόσφορη οικονομικά συνθήκη.
Θυμάσαι το πρώτο σου σόου; Πώς ένιωθες; Συνεχίζεις να έχεις το ίδιο συναίσθημα όταν ανεβαίνεις στη σκηνή;
Η πρώτη παράσταση κωμωδίας που πήρα μέρος έγινε στις 8 Νοεμβρίου του 2012 και τη θυμάμαι ανεξίτηλα, θυμάμαι να είμαι εντελώς καταχαρούμενος και σχεδόν με μηδενικό άγχος. Θυμάμαι όταν με πήραν τηλέφωνο να μου ανακοινώσουν τη συμμετοχή μου σε εκείνο το φεστιβάλ είχα απαντήσει κάτι του στυλ «μου φτιάξατε τη ζωή», κάτι εντελώς εκτός πραγματικότητας για εκείνη τη στιγμή αλλά είχα μάλλον ένα προαίσθημα ότι αυτό είναι για εμένα. Πλεόν μετά από τόσα χρόνια δεν βγαίνω με τον ίδιο ενθουσιασμό, είναι μια δουλειά με τα άγχη και την κούρασή της αλλά όσο κουρασμένος και να είμαι ανεβαίνοντας πάντα όταν κατεβαίνω απ τη σκηνή νιώθω γεμάτος από την επαφή με το κοινό, είναι ένα απροσδόκητο δώρο που συνεχίζει να δίνει.
Ήταν το κείμενο που παρουσίασα στους συμμαθητές μου στα πλαίσια ενός σεμιναρίου που είχα κάνει για την κωμωδία καπου το 2010. Υπάρχει στο YouTube είναι το παλιότερο βίντεο στο κανάλι μου και έλεγε μια ιστορία που είχα από το στρατό.
Ποια ήταν η πιο άβολη στιγμή σου πάνω στη σκηνή;
Ήταν κάποια στιγμή όταν ξεκινούσα που για κάποιο λόγο ένιωσα υπερβολική εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου να αυτοσχεδιάσω στη σκηνή και ήπια μια μπύρα πριν ανέβω. Περιττο να πω ότι πήγε πολύ άσχημα, δεν θυμόμουν καλά το κείμενο και έκανα παύσεις, οι θεατές το καταλάβαιναν ότι κάτι δεν πάει καλά και το άγχος μου με έδιωξε από τη σκηνή, κατέβηκα μόνος μου πριν τελειώσει ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου. Περιττό να πω ότι πλέον πάντα βγαίνω νηφάλιος και καλά προβαρισμένος.
Αν ένα αστείο δεν κάνει γκελ στους θεατές πως το σώζεις; Υπάρχει τρόπος;
Υπάρχει σαφώς, αλλά τα κείμενά μας είναι φτιαγμένα για να ελαχιστοποιούν την πιθανότητα. Δηλαδή αν ένα αστείο δεν κάνει γκελ, εκείνη τη στιγμή το καταγράφεις νοητικά, σε προβληματίζει το γιατί, ήταν κάτι λάθος στη διατύπωση; Ηταν κακή η εκτέλεση; Είναι δυσνόητο; Οπότε το αστείο που δεν δούλεψε, αλλάζει και δοκιμάζεται ίσως ξανά. Αν δεν δουλέψει ξανά, αφαιρείται από το κείμενο. Ο σκοπός μας είναι το να κάνουν γκελ όλα τα αστεία για ενεννήντα λεπτά. Και το καταφέρνουμε.
Πως δοκιμάζεις τα κείμενά σου;
Πριν φτιάξω και παρουσιάσω τις παραστάσεις μου ως ολοκληρωμένες δουλειές, οι παρατηρήσεις που κάνω στην καθημερινότητά μου και καταγράφονται ως σημειώσεις, κάποια στιγμή οργανώνονται και παρουσιάζονται σε παραστάσεις που ειναι αφιερωμένες σε αυτό, στη δοκιμή νέου υλικού. Η διαδικασία από εκεί και έπειτα είναι αυτή που προανέφερα. Ηχογραφούμε τις παραστάσεις και τις ακούμε ξανά με σκοπό να αξιολογήσουμε το υλικό. Οτι περνάει, μένει. Ό,τι δεν περάνει, αλλάζει και ξαναδοκιμάζεται. Αν δεν περάσει και τη δεύτερη φορά, αφαιρείται και αντικαθίσταται. Ειναι δουλειά αριθμών. Πρέπει να γράψουμε πολλά για να μείνουν αυτά που περνάνε. Είναι δύσκολη δουλειά αλλά πραγματικά το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό όταν γίνεται σωστά. Μιλάμε για παραστάσεις που έχουν αστεία από τα πρώτα δευτερόλεπτά τους ως την τελευταία λέξη τους.
Πως και αποφάσισες να συνδυάσεις τη μουσική με το stand-up;
Ήταν μια κίνηση που έβγαζε νόημα για εμένα δεδομένου ότι με τη μουσική ασχολούμαι από έφηβος. Πριν καν ανακαλύψω το stand-up comedy έκανα «μουσική κωμωδία» στα live που έπαιζα, οπότε ήταν λογικό να την εντάξω στις παραστάσεις μου, και ήδη από την πρώτη μου δουλειά η μουσική κωμωδία αντιστοιχεί στο 50% του σκηνικού μου χρόνου.
Ποιος είναι ο αγαπημένος / η αγαπημένη σου stand-up comedian;
Από τους ξένους θα έλεγα ο Steven Wright. Από τους Έλληνες θα έλεγα ο… ω ελάτε τώρα είμαστε όλοι φίλοι δεν θα το κάνω αυτό, είναι όλοι και όλες εξαιρετικοί επαγγελματίες και αξίζουν κάθε επιτυχία. ΟΚ, ο Σπηλιόπουλος είναι.
Θα πω ότι όλα έχουν όρια. Τα μόνα πράγματα χωρίς όρια είναι το σύμπαν και η βλακεία κατά το γνωστό ρητό. Το θέμα είναι ποιός θέτει τα όρια και με ποιό τρόπο. Για εμένα πχ είναι όριο η στιγμή που η κωμωδία γίνεται bullying. Γίνεται τραμπουκισμός και όργανο καταπίεσης προς τον αδύναμο. Τα δεκα παιδια στο προαύλιο που κοροϊδεύουν το ένα παιδί που είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα ειναι τραμπουκισμός, εκεί υπάρχει ένα όριο. Η συστημική και εξωσυστημική λογοκρισία της εξουσίας προς τη σάτιρα δεν νομίζω ότι εμπίπτει εκεί. Είναι κάπως εύκολο να καταλάβεις τι είναι οκ και τι δεν ειναι αν δεις το αν ο στόχος του αστείου ειναι δικαιολογημένος.
Τελικά Αριστοτέλη για τι πράγμα έχεις ιδέα;
Όχι για πολλά δυστυχώς. Δεν έχω ιδέα πως φτάσαμε εδώ, δεν έχω ιδέα πως θα πάμε παρακάτω, αλλά έχω κάποιες ιδέες για αστεία που όσο να πεις κάνουν τη διαδρομή λίγο πιο ευχάριστη.
Ευχαριστώ πολύ!
Λίγα λόγια για την παράσταση Ιδέα δεν έχω
Ο γνωστός stand-up comedian και μουσικός Αριστοτέλης Ρήγας επιστρέφει με την τέταρτη προσωπική του παράσταση «Ιδέα δεν έχω». Γνωστός για το ευφυές χιούμορ, τα καταιγιστικά λογοπαίγνια και τη σατιρική του ματιά που αποφεύγει στερεότυπα και «φλερτάρει» με την πολιτική ορθότητα, παρουσιάζει την sold out επιτυχία του με τίτλο «ιδέα δεν έχω» για δεύτερη και τελευταία χρονιά.
Δημιουργός του εξαιρετικά δημοφιλούς podcast και YouTube show «Είμαι Υπέρ», που έχει χτίσει φανατικό κοινό σε όλη την Ελλάδα, ο Ρήγας καταφέρνει να συνδυάζει καυστικό χιούμορ με κοινωνική παρατήρηση, προσφέροντας στον θεατή μια εμπειρία που είναι ταυτόχρονα διασκεδαστική και… λίγο πιο έξυπνη από ό,τι περιμένει.