Τζέσι Πλίμονς – Πώς ένας αγαπημένος τηλεοπτικός σπασίκλας έγινε «ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του»

Όταν ο Τζέσι Πλίμονς δέχτηκε να υποδυθεί έναν τρελό συνωμοσιολόγο στην παράλογη κωμωδία «Bugonia», δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο χρόνο θα περνούσε φορώντας μια στολή μελισσοκόμου. Να τρέχει με στολή μελισσοκόμου. Να απαγάγει την αινιγματική διευθύντρια φαρμακευτικής εταιρείας, Έμα Στόουν, με στολή μελισσοκόμου. Να διαπράττει εξωφρενικές πράξεις βίας με στολή μελισσοκόμου. Να κάνει ποδήλατο με μανία (ενώ τον κατακλύζουν οι τύψεις για τις εν λόγω πράξεις βίας) με στολή μελισσοκόμου. Κι όλα αυτά στη μέση ενός «καυτού» καλοκαιριού.

«Ήταν πολύ ζεστά μέσα σε εκείνη τη στολή μελισσοκόμου, αυτό σας το λέω!» λέει ο Πλίμονς στη Jada Yuan της Washington Post.

Υπάρχει κάτι ποιητικό στο γεγονός ότι ο Πλίμονς απέσπασε τον πιο εντυπωσιακό ρόλο της καριέρας του σε μια ταινία με τόσες πολλές μέλισσες (σε αρκετές σκηνές, τον κατακλύζουν). Η μεγάλη του ικανότητα είναι ότι είναι ένας ομαδικός παίκτης, ένας εργάτης, ένας συνηθισμένος άνθρωπος — ένας ταπεινός ηθοποιός που είναι τόσο φυσικός, τόσο κρίσιμος για την επιτυχία κάθε έργου στο οποίο συμμετέχει, που μπορεί να μην καταλάβεις πόσο λεπτή είναι η ερμηνεία του μέχρι να αποκαλύψει κρυμμένα βάθη και σκοτάδι.

Ο Τζέσι Πλίμονς ως Τέντι στην ταινία Bugonia του Γιώργου Λάνθιμου / Focus Features

Η ζωή με την Κίρστεν Ντανστ

Έκανε το ντεμπούτο του στα 19 ως ο αδέξιος σπασίκλας Λάντρι Κλαρκ στο «Friday Night Lights», εντυπωσίασε το κοινό ως ευγενικός παρασκευαστής μεθαμφεταμίνης στο «Breaking Bad» και τα τελευταία χρόνια έχει εκτοξευθεί ως το μυστικό όπλο των σκηνοθετών: Μάρτιν Σκορσέζε, Τσάρλι Κάουφμαν, Τζέιν Κάμπιον, Σάκα Κινγκ και τώρα Γιώργος Λάνθιμος.

Η πρώτη και μοναδική υποψηφιότητά του για Όσκαρ, σε ρόλο δεύτερου πλάνου το 2022, ήρθε στην ταινία «Power of the Dog» της Κάμπιον, στην οποία υποδύθηκε έναν κτηνοτρόφο που λαχταρούσε την Κίρστεν Ντανστ — την πραγματική σύζυγό του. Οι δύο συναντήθηκαν όταν ο Πλίμονς υποδύθηκε τον στοργικό σύζυγο της, βοηθό κρεοπώλη, στην τηλεοπτική σειρά «Fargo» το 2015.

Και οι δύο έλαβαν υποψηφιότητες για Emmy και δέθηκαν μεταξύ τους ως νέοι ηθοποιοί — ο Πλίμονς υποδύθηκε κυρίως ρόλους νταήδων σε σειρές όπως το «Walker, Texas Ranger» — που τα κατάφεραν στη ζωή τους.

Το ζευγάρι, όπως έχει πει η Ντανστ, «ερωτεύτηκε πρώτα δημιουργικά». Τώρα έχουν δύο γιους, τον Ένις, 7 ετών, και τον Τζέιμς, 4 ετών.

Η σχέση του Πλίμονς με την Ντανστ, και η κάλυψή της από τα περιοδικά ποπ κουλτούρας, που εκθειάζουν το πόσο γνήσιοι, γλυκοί και δημιουργικά υποστηρικτικοί φαίνονται, μπορεί να είναι το στοιχείο που έλειπε και που εκτόξευσε την καριέρα του σε ένα νέο επίπεδο.

Το ζευγάρι, όπως έχει πει η Ντανστ, «ερωτεύτηκε πρώτα δημιουργικά». Τώρα έχουν δύο γιους, τον Ένις, 7 ετών, και τον Τζέιμς, 4 ετών

Ο Τζέσι Πλίμονς με τη σύζυγό του, την ηθοποιό Κίρστεν Ντανστ, στην πρεμιέρα της ταινίας «Bugonia» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου, στις 10 Οκτωβρίου 2025. REUTERS/Maja Smiejkowska

Απλά ένας χαρακτήρας

Πάντα ήταν γοητευτικός, με, όπως το θέτει η κριτικός της Los Angeles Times Έιμι Νίκολσον «ένα ταλέντο στο να υποδύεται χαρακτήρες που είναι επίμονα, επικίνδυνα αδιάλλακτοι», αλλά οι ατζέντες και οι σκηνοθέτες τον βλέπουν τώρα επιτέλους ως έναν ατελείωτα εκπληκτικό ηθοποιό — με, πρέπει να πούμε, αρκετή αδιαμφισβήτητη γοητεία για να κερδίσει την Ντανστ. Έχει επίσης μεταμορφωθεί σωματικά, ακολουθώντας ένα αυστηρό πρόγραμμα διαλείπουσας νηστείας και χάνοντας τόσο πολύ βάρος (22 κιλά) που συχνά πρέπει να διευκρινίζει ότι δεν κάνει ενέσεις σεμαγλουτίδης.

Το «Bugonia» είναι η πρώτη ταινία για την οποία έχει μπει σοβαρά στη συζήτηση για το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού. Αλλά όταν η Jada Yuan ρωτάει τον Πλίμονς αν νιώθει πρωταγωνιστής, κοκκινίζει από ντροπή.

«Δεν το σκέφτομαι», λέει. «Εννοώ, είναι αστείο. Ο Τέντι είναι τεχνικά ο πρωταγωνιστής, αλλά είναι ένας χαρακτήρας. Δεν ξέρω, απλά εμφανίζομαι περισσότερο στην οθόνη».

Περισσότερα κοινά με τα καθολικά προβλήματα

Η ταινία ξεκινά με τον Teddy (με τη στολή του μελισσοκόμου!) να ανησυχεί ότι η ανθρωπότητα οδεύει προς την ίδια κατάρρευση των αποικιών με τις μέλισσες του — όπου οι εργάτριες, ωθούμενες από τοξικά χημικά και το μεταβαλλόμενο κλίμα, φεύγουν επειδή όλο το σύστημα έχει καταστραφεί.

Η λύση είναι ξεκάθαρη: πρέπει να απαγάγει τη Μισέλ Φούλερ (Έμα Στόουν), την ψυχρή διευθύντρια της φαρμακευτικής εταιρείας Auxolith, όπου εργάζεται στο κέντρο αποστολών. Είναι προφανές ότι είναι εξωγήινη που πειραματίζεται απερίσκεπτα με το ανθρώπινο γένος — πώς αλλιώς μπορείς να εξηγήσεις μια τέτοια αλόγιστη, ανήθικη εταιρική απληστία;

Είναι η ευκαιρία του να γίνει ήρωας, να αποδώσει την αίσθηση της ανδρικής του αποδυνάμωσης σε κάποια εξωτερική δύναμη.

«Νομίζω ότι οι άνθρωποι που έχουν αντιμετωπίσει τραυματικές εμπειρίες, δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους, μπορεί να βιώσουν μια παραμόρφωση των συναισθημάτων τους», λέει ο Πλίμονς.

«Αυτό συμβαίνει συχνά στον κόσμο», συνεχίζει. «Και… στην πραγματικότητα, αν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε κάποια από αυτά τα συναισθήματα που είναι καθολικά, που είναι απλά μέρος της σύγχρονης ζωής, ίσως να αισθανόμασταν ότι έχουμε περισσότερα κοινά από ό,τι φαίνεται».

Το «Bugonia» είναι η πρώτη ταινία για την οποία έχει μπει σοβαρά στη συζήτηση για το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού. Αλλά όταν η Jada Yuan ρωτάει τον Πλίμονς αν νιώθει πρωταγωνιστής, κοκκινίζει από ντροπή

Αυτά είναι τα ζητήματα

Αυτό που εντυπωσίασε περισσότερο τη Στόουν στην ερμηνεία του Πλίμον είναι το γεγονός ότι δεν υποδύθηκε τον Τέντι ως έναν μονότονο τρελό. «Σε πολλές στιγμές είναι πιο ήρεμος από ό,τι περίμενα όταν διάβασα το σενάριο, και είναι τόσο καλά ερμηνευμένος και ρεαλιστικός ο ρόλος του. Τον πίστεψα από την αρχή μέχρι το τέλος — ότι ήταν αυτός ο άνθρωπος και ότι όλος αυτός ο πόνος ζούσε μέσα του».

Το «Bugonia» δεν είναι η μόνη ταινία φέτος που ρίχνει μια αμείλικτη ματιά στην τρέχουσα κοινωνία. Το «One Battle After Another» του Πολ Τόμας Άντερσον είναι ένα μίγμα ειδών που σατιρίζει τον λευκό εθνικισμό και τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές. Στο δύσκολο «After the Hunt», ο σκηνοθέτης Λούκα Γκουαντανίνο και η σταρ Τζούλια Ρόμπερτς εξερευνούν την κουλτούρα της ακύρωσης και το κίνημα #MeToo. Η ταινία «Eddington» του Άρι Άστερ μετατρέπει τις εντάσεις μιας μικρής πόλης σχετικά με τις πολιτικές για τον κοροναϊό σε ένα αιματοβαμμένο χάος. (Ο Άστερ είναι επίσης παραγωγός της ταινίας «Bugonia»).

Όπως και μερικές από τις άλλες ταινίες, είναι επίσης εμπνευσμένη από την πανδημία. Ο σεναριογράφος Γουίλ Τρέισι (η βίαιη κωμωδία «The Menu» του 2022) την βασίστηκε ελεύθερα στην κλασική κορεατική ταινία θρίλερ του 2003 «Save the Green Planet!», η οποία φαινόταν άμεσα προσαρμόσιμη στη σύγχρονη Αμερική.

Οι απόψεις του Τέντι

Ο Τέντι στην ταινία ισχυρίζεται ότι είναι απολιτικός — έχοντας δοκιμάσει την «εναλλακτική δεξιά, την εναλλακτική αριστερά, την αριστερά, τον μαρξισμό και έχοντας διαπιστώσει ότι όλα αυτά είναι ανεπαρκή». Επιπλέον, μέσα στις φλυαρίες του, συχνά λέει πράγματα που έχουν νόημα.

«Το 99,9% αυτού που ονομάζεται ακτιβισμός είναι στην πραγματικότητα προσωπική επιδειξιμανία και διατήρηση της εικόνας με άλλο πρόσχημα» λέει.

«Θυμάμαι τον Γουίλ να μου λέει… ότι σκεφτόταν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν στο διαδίκτυο», λέει ο Πλίμονς, «και αυτό το είδος πέπλου της οθόνης του υπολογιστή και την οργή που εκδηλώνεται. Τι θα γινόταν αν έβαζες δύο άτομα με εντελώς αντίθετες απόψεις σε ένα δωμάτιο; Αυτή είναι η ταινία!»

Είναι επίσης μια μοναδική ευκαιρία για τον Πλίμονς, τον οποίο η Στόουν αποκαλεί «έναν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του». Κατά τη διάρκεια μιας σκηνής με προσεκτικά χορογραφημένα ακροβατικά, στην οποία ο Τέντι επιτίθεται στη Μισέλ στο τραπέζι, η Στόουν λέει ότι έμεινε έκπληκτη από το πόσο πολύ έδωσε τον εαυτό του, πετώντας πιάτα και μακαρόνια παντού.

Ο Λάνθιμος λάτρεψε την έκπληξη που του προκάλεσε η εικόνα του Πλίμονς να τρέχει σαν τετράποδο πάνω στο τραπέζι -σαν έντομο. «Ήταν πολύ ωραίο να βλέπεις πώς το σώμα του μεταμορφώνεται και γίνεται αυτό το ζώο», λέει.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bugonia (@bugoniafilm)

Το λέει ο Γιώργος Λάνθιμος για τον Πλίμονς

Ο Γιώργος Λάνθιμος λέει στη Jada Yuan της Washington Post ότι είχε στο μυαλό του τον Πλίμονς για χρόνια, μέχρι που τελικά τα προγράμματα τους ταίριαξαν και τον επέλεξε, ακολουθώντας το ένστικτό του, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Kinds of Kindness».

«Είναι μια αρκετά έντονη ταινία για να δουλέψεις για πρώτη φορά, γιατί έπρεπε να υποδυθεί τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες σε τρεις διαφορετικές ιστορίες», λέει ο Λάνθιμος. «Οπότε, ξέρεις, ήταν ένα αρκετά δύσκολο ξεκίνημα».

Ο Πλίμονς, η Στόουν και ο Λάνθιμος πέρασαν κατευθείαν από τις συνεντεύξεις Τύπου για το «Kinds of Kindness» στα γυρίσματα του «Bugonia» — μια τόσο γρήγορη αλλαγή που η πρώτη ταινία ήταν ουσιαστικά πρόβα για τη δεύτερη.

Το σενάριο του φάνηκε τόσο σκοτεινό και επίκαιρο όταν το διάβασε πριν από τρία χρόνια, λέει ο Λάνθιμος, «οπότε έπρεπε σχεδόν να το γυρίσουμε πριν τα πράγματα γίνουν ακόμα χειρότερα από ό,τι περιγράφει το σενάριο». (Μόλις λίγους μήνες μετά τα γυρίσματα το καλοκαίρι, ο διευθύνων σύμβουλος της United Healthcare, Μπράιαν Τόμσον, δολοφονήθηκε).

Είναι ίδιοι

Ο Τέντι, αν και είναι «ένας από τους καλύτερους χαρακτήρες που μου έχουν ζητήσει να υποδυθώ», όπως λέει ο ίδιος ο Πλίμονς, έζησε τη ζωή του σε τέτοια απομόνωση και φόβο που δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο καιρό θα του έπαιρνε να το ξεπεράσει. Συμπάθησε τον χαρακτήρα και κατάλαβε πόσο μοναχικός θα ένιωθε φωνάζοντας για μια συνωμοσία που ήταν εμφανής, αλλά που κανείς άλλος δεν έβλεπε ή δεν ήθελε να πιστέψει.

Λέει ότι ήταν σαν μια ανακούφιση για τον κόσμο να δει επιτέλους αυτό που κουβαλούσε για ένα χρόνο. Ακόμα και στους μήνες που πέρασαν από τα γυρίσματα, ο κόσμος έχει αλλάξει και η ταινία έχει αποκτήσει νέα σημασία.

«Όλα φαίνονται πιο ακραία», λέει ο Πλίμονς. «Και νομίζω ότι αυτή η διαχωριστική γραμμή γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη».

Η ταινία μιλάει για δύο αντίθετους αρχέτυπους: τον φρενήρη οικολογικό τρομοκράτη και την απόκοσμη διευθύνουσα σύμβουλο. Το ενδιαφέρον, λέει ο Πλίμονς, είναι ότι είναι σχεδόν ίδιοι.

«Και οι δύο έχουν μια ιστορία που λένε στον εαυτό τους», λέει, «και οι δύο πιστεύουν ότι σώζουν τον κόσμο».

*Με στοιχεία από washingtonpost.com