Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, o βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός κάθισε μαζί με την Τζένιφερ Λόρενς για ένα επεισόδιο της σειράς Actors on Actors του Variety το οποίο δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2025.
Σε κάποιο σημείο της συζήτησης, η 35χρονη Λόρενς ρώτησε τον συμπρωταγωνιστή της από την ταινία Μην Κοιτάτε Πάνω (Don’t Look Up) αν έχει ξαναδεί τον Τιτανικό, με τον 51χρονο Ντι Κάπριο να απαντά αφοπλιστικά πως δεν τον έχει δει ποτέ.
Η αντίδραση της Λόρενς ήταν άμεση, προτρέποντάς τον να το κάνει καθώς η ταινία παραμένει εξαιρετική ακόμα και σήμερα. Bέβαια είναι αμφίβολο αν ο Ντι Κάπριο θα δει την ταινία που εν μέρει τον καθιέρωσε.
Η Λόρενς, με το γνωστό της χιούμορ, συμφώνησε πως και η ίδια αποφεύγει τη θέαση των δικών της έργων, με μια μικρή αλλά χαρακτηριστική εξαίρεση.
Η πρωταγωνίστρια της ταινίας Πέθανε, Αγάπη Μου αστειεύτηκε λέγοντας πως δεν έχει κάνει ποτέ κάτι αντίστοιχο με τον Τιτανικό, συμπληρώνοντας πως αν το είχε κάνει, θα το έβλεπε σίγουρα.
Θυμήθηκε μάλιστα μια στιγμή που, ενώ ήταν αρκετά μεθυσμένη, έβαλε να δει τον Οδηγό Διαπλοκής (American Hustle) για να επιβεβαιώσει αν είναι όντως καλή στην υποκριτική. Η Λόρενς ομολόγησε πως «δεν θυμάται ποια ήταν η απάντηση που έδωσε στον εαυτό της εκείνο το βράδυ».
Ο Ντι Κάπριο είχε επαναλάβει αυτή τη στάση απέναντι στα projects του και τον περασμένο Αύγουστο, σε συνέντευξη στο περιοδικό Εsquire, όπου συνομίλησε με τον σκηνοθέτη της νέας του ταινίας Μια Μάχη Μετά την Άλλη, Πολ Τόμας Άντερσον.
«Σπάνια παρακολουθώ κάποια από τις ταινίες μου αλλά αν θέλω να είμαι ειλικρινής, υπάρχει μία που έχω δει περισσότερο από τις άλλες. Είναι ο Ιπτάμενος Κροίσος» είπε ο Ντι Κάπριο.
«Αυτό συμβαίνει απλώς επειδή ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα. Είχα συνεργαστεί με τον Μάρτιν [Σκορσέζε] στις Συμμορίες της Νέας Υόρκης και κουβαλούσα μαζί μου ένα βιβλίο για τον Χάουαρντ Χιουζ επί δέκα χρόνια».
Μέχρι τη στιγμή που κατάφερε να γυριστεί η ταινία, «ήμουν 30 ετών. Ήταν η πρώτη φορά που ως ηθοποιός ένιωσα ουσιαστικά μέρος της παραγωγής, και όχι απλώς ένας ηθοποιός που προσλήφθηκε για να παίξει έναν ρόλο. Ένιωσα υπεύθυνος με έναν εντελώς νέο τρόπο. Πάντα ένιωθα περήφανος και συνδεδεμένος με αυτή την ταινία, καθώς αποτέλεσε κομβικό κομμάτι της ωρίμανσής μου σε αυτόν τον κλάδο και της ανάληψης, για πρώτη φορά, του ρόλου ενός πραγματικού συνεργάτη».
Ο Τιτανικός, σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον, εξελίχθηκε σε μία από τις πιο κερδοφόρες ταινίες όλων των εποχών, μετατρέποντας τον Ντι Κάπριο και την Κέιτ Γουίνσλετ σε απόλυτα κινηματογραφικά είδωλα.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του στο Deadline το 2016, ο ηθοποιός είχε περιγράψει την ταινία ως ένα μεγάλο πείραμα για τον ίδιο και τη Γουίνσλετ. Μέχρι τότε, και οι δύο είχαν ασχοληθεί κυρίως με ανεξάρτητες παραγωγές και η απόφασή τους να προχωρήσουν μαζί σε ένα τόσο μεγάλο εγχείρημα οδήγησε σε κάτι που κανείς τους δεν μπορούσε να προβλέψει.
«Ποτέ δεν προβλέψαμε ότι θα εξελιχθεί σε αυτό που έγινε και είπα μέσα μου: «Εντάξει, χαμήλωσε τους τόνους. Άφησε όλο αυτό να καταλαγιάσει λίγο και ας επιστρέψουμε στο… ας βρούμε κάτι που…». Γνώριζα ότι θα χρειαζόταν μια περίοδος προσαρμογής. Ήξερα ότι υπήρχε πλέον η προσδοκία από εμένα να κάνω ένα συγκεκριμένο πράγμα εκείνη τη στιγμή, και ήξερα ότι έπρεπε να επιστρέψω στις αρχικές μου προθέσεις, σε αυτές που είχα από το ξεκίνημα» είπε.
«Κινηματογραφικό έπος»
Όταν ο Τζέιμς Κάμερον αναφώνησε «είμαι ο βασιλιάς του κόσμου» στη σκηνή των Όσκαρ, δεν εξέφραζε απλώς την προσωπική του ευφορία, αλλά σφράγιζε την επικράτηση ενός κινηματογραφικού οράματος που πολλοί είχαν προεξοφλήσει ως αποτυχία.
Η κληρονομιά του Τιτανικού παραμένει ζωντανή, όχι μόνο μέσα από τα νούμερα των εισπράξεων, αλλά μέσα από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που είδαν τη βιομηχανία να αλλάζει οριστικά εκείνη τη νύχτα κάτι που επιβεβαιώνεται δεκαετίες πλέον μετά καθώς η κληρονομιά της υπερπαραγωγής που δεν ναυάγησε στα ταμεία όρισε ξανά το τι σημαίνει «κινηματογραφικό έπος».
Ο διάσημος κριτικός Ρότζερ Έμπερτ είχε χαρακτηρίσει την ταινία ως ένα «άψογα κατασκευασμένο θέαμα», τονίζοντας ότι ο Τζέιμς Κάμερον κατάφερε να συνδυάσει την τεχνολογία αιχμής με μια κλασική ερωτική ιστορία που μίλησε στις καρδιές εκατομμυρίων. Παρά το γεγονός ότι πριν από την πρεμιέρα πολλοί στο Χόλιγουντ προέβλεπαν μια οικονομική καταστροφή αντίστοιχη με εκείνη του πραγματικού πλοίου, ο σκηνοθέτης δικαιώθηκε πανηγυρικά.
«Δείξαμε ότι το κοινό διψάει για μεγάλα συναισθήματα και αυθεντική αφήγηση», δήλωσε αργότερα ο παραγωγός Τζον Λαντάου, υπογραμμίζοντας ότι ο Τιτανικός απέδειξε πως καμία τεχνολογία δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δύναμη ενός καλογραμμένου σεναρίου.
Για τους σύγχρονους δημιουργούς, ο Τιτανικός θεωρείται το τελευταίο μεγάλο δείγμα του παραδοσιακού Χόλιγουντ, πριν η βιομηχανία περάσει στην εποχή των υπερηρώων και των franchise.
Ο σκηνοθέτης Γκιγιέρμο ντελ Τόρο έχει αναφέρει σε αναλύσεις του ότι η ταινία αποτελεί έναν «άθλο της ανθρώπινης βούλησης», ενώ κριτικοί των Νew York Times επισημαίνουν ότι η κληρονομιά της ταινίας έγκειται στον τρόπο που επαναπροσδιόρισε το μέγεθος της κινηματογραφικής παραγωγής. «Μετά τον Τιτανικό, ο πήχης για το τι θεωρείται επικό ανέβηκε σε δυσθεώρητα ύψη», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Η επιτυχία των 11 βραβείων Όσκαρ δεν ήταν απλώς μια επιβράβευση, αλλά μια δήλωση ότι ο κινηματογράφος μπορεί να παραμείνει η απόλυτη μορφή λαϊκής τέχνης, ικανή να γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στην εμπορικότητα και την καλλιτεχνική ποιότητα.