Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τον Τζον Κάντι, τον σούπερ σταρ της κωμωδίας που έφυγε νωρίς
Στην αρχή του συγκινητικού νέου ντοκιμαντέρ «John Candy: I Like Me», που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, ο ηθοποιός Μπιλ Μάρεϊ κάνει μια σύνοψη της τρυφερής ταινίας.
«Μακάρι να είχα κάτι κακό να πω για αυτόν», λέει ο φίλος του Τζον Κάντι και συμπρωταγωνιστής του στην ταινία «Stripes». «Δεν υπάρχει ούτε μια άσχημη λέξη που να περιγράφει τον ιδιοφυή κωμικό, ο οποίος πέθανε το 1994 σε ηλικία 43 ετών».
Ωστόσο, αντί να είναι αόριστη, η ειλικρινής προσέγγιση φαίνεται βαθιά ουσιαστική. Σε σκηνοθεσία του Κόλιν Χανκς, η ταινία «I Like Me» παρουσιάζει τον Κάντι ως έναν εργατικό οικογενειάρχη, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούνταν από την αίσθηση ότι η ζωή του θα τερματιζόταν πρόωρα.
«Θυμάμαι ότι είπε “δεν ξέρω αν θα ζήσω πέρα από τα 35”», λέει ο φίλος του Γιουτζίν Λεβί στο ντοκιμαντέρ, το οποίο θα προβληθεί στο Amazon Prime Video στις 10 Οκτωβρίου.
Είναι προφανές ότι οι διάσημοι φίλοι του που μίλησαν στην ταινία, όπως ο Νταν Ακρόιντ, ο Τομ Χανκς, ο Μακόλι Κάλκιν, ο Μάρτιν Σορτ, ο Στιβ Μάρτιν, η Κάθριν Ο’ Χάρα και η Αντρέα Μάρτιν εξακολουθούν να νιώθουν τον πόνο του θανάτου του Κάντι, τριάντα ένα χρόνια μετά. Τα μάτια τους είναι υγρά από τις ευχάριστες αλλά και δύσκολες αναμνήσεις.
Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για τα δύο του παιδιά.
«Αγαπούσαμε τον μπαμπά μας» είπε η κόρη του, Τζένιφερ, στην πρεμιέρα μαζί με τον αδελφό της, Κρίστοφερ. «Και ξέρουμε ότι και εσείς τον αγαπούσατε».
Σε αντίθεση με πολλές διασημότητες που αξίζουν να γίνουν θέμα ντοκιμαντέρ, ο Κάντι δεν αποκαλύπτεται ως ένας πλήρως εξαρτημένος ή μια ιδιότροπη ντίβα, της οποίας η προσωπική ζωή καταρρέει καθώς η ταπεινή της καταγωγή ξεθωριάζει.
Το «I Like Me» είναι μια γιορτή του διαχρονικού έργου του Κάντι, που θα προσελκύσει ιδιαίτερα τους λάτρεις της κωμωδίας. Καλύπτει εξαντλητικά την πορεία του στο «SCTV» και σε αξέχαστες ταινίες όπως «Planes, Trains and Automobiles» (ο τίτλος προέρχεται από την ευάλωτη ομιλία του χαρακτήρα του), «Uncle Buck», «Home Alone», «Splash» και «Spaceballs».
Τι ταξίδι είναι να βλέπεις τον Κάντι και τους ξεκαρδιστικούς, μαχητικούς συμπατριώτες του από τον Καναδά, οι οποίοι ξεκίνησαν την καριέρα τους στη θρυλική παραγωγή του μιούζικαλ «Godspell» στο Τορόντο, να γίνονται όλο και πιο περιζήτητα ταλέντα του Χόλιγουντ.
Και όμως, πόσο γλυκόπικρο είναι το γεγονός ότι σήμερα, ενώ τόσοι πολλοί από αυτούς βρίσκονται στην κορυφή της φήμης και της δύναμής τους, ο Τζον Κάντι δεν είναι εδώ, μαζί τους.
Σε αντίθεση με πολλές διασημότητες που αξίζουν να γίνουν θέμα ντοκιμαντέρ, ο Κάντι δεν αποκαλύπτεται ως ένας πλήρως εξαρτημένος ή μια ιδιότροπη ντίβα, της οποίας η προσωπική ζωή καταρρέει καθώς η ταπεινή της καταγωγή ξεθωριάζει
Ο Κάντι ντρεπόταν για το βάρος του
Το ντοκιμαντέρ αν και είναι πολύ τρυφερό, δεν αποφεύγει τις προσωπικές δυσκολίες του ηθοποιού. Ο πατέρας του πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 35 ετών, την ημέρα των πέμπτων γενεθλίων του Κάντι -«έφερε το βάρος του θανάτου του πατέρα του σχεδόν κάθε μέρα», λέει ο συμπρωταγωνιστής του στο «SCTV», Ντέιβ Τόμας.
Ο Κάντι, επίσης, ντρεπόταν για το βάρος του, που ξεπερνούσε τα 136 κιλά. Δεν του άρεσε να χρησιμοποιεί το σώμα του ως στοιχείο κωμωδίας και ένιωθε άβολα με ένα σημείο της ταινίας «Stripes» που τον μετέτρεπε σε αντικείμενο γέλιου.
«Ήταν πολύ αναστατωμένος με το «Stripes» και τη σκηνή που είχε στη λάσπη, στην οποία πάλευε με κορίτσια», είπε ο πρώην συνιδιοκτήτης της εταιρίας παραγωγής, Second City, Άντριου Αλεξάντερ. Ο Κάντι αρνήθηκε να γυρίσει τη σκηνή χωρίς πουκάμισο.
Μια αποκαλυπτική ματιά στον χαρακτήρα του Κάντι μας δίνει ο Κάλκιν, ο οποίος ήταν 8 ετών όταν πρωταγωνίστησε μαζί του στην ταινία «Uncle Buck».
Ο Κάλκιν ισχυρίζεται εδώ και καιρό ότι ο πατέρας του, Kit, με τον οποίο έχει πλέον αποξενωθεί, ήταν βίαιος κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας. Στο «I Like Me», αναφέρεται στον πατέρα του ως «ένα διαβόητο τέρας» και λέει ότι στο πλατό, ο Κάντι ήταν «πατρική φιγούρα» και ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον μικρό.
«Όλα εντάξει;», θυμάται ο Κάλκιν να τον ρωτάει ο Κάντι. «Όλα καλά στο σπίτι;»
Ο Κάλκιν προσθέτει: «Μακάρι να είχα περισσότερο από αυτό στη ζωή μου… Θυμάμαι ότι ο Τζον νοιαζόταν».
Οι φίλοι του Κάντι, με το πέρασμα των χρόνων, ανησυχούσαν για την υγεία του και την αυξανόμενη ανησυχία του σχετικά με το βάρος του. Η σύζυγός του, Ρόζμαρι, έπρεπε να του αγοράζει πουκάμισα 5XL, ενώ ο αυτός είχε συχνά δημόσιες κρίσεις πανικού.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σωματικά απαιτητικής ταινίας «Wagons East!» στο καυτό Ντουράνγκο του Μεξικού, το 1994, ο Κάντι πέθανε στον ύπνο του.
Ένας άλλος ηθοποιός της ταινίας, ο Ντον Λέικ, θυμάται τη στιγμή που έμαθε τα φρικτά νέα.
«Άκουσα πώς τον βρήκαν», λέει ο σταρ της ταινίας «Best in Show» στο ντοκιμαντέρ. «Ήταν καθισμένος στο πλάι του κρεβατιού και διάβαζε τη Βίβλο».
Στο Princess of Wales Theatre του Τορόντο ακούγονταν δυνατά τα αναφιλητά, καθώς η ταινία έδειχνε πλάνα από τον επικήδειο λόγο της Κάθριν Ο’ Χάρα για τον Κάντι. Για τη νεκρική πομπή, η διαπολιτειακή οδός 405 της Καλιφόρνιας έκλεισε για ώρα.
Ο Λεβί καταλήγει: «Ξέρεις ότι κάτι κατάφερες όταν κλείνουν αυτοκινητόδρομους για σένα».