Τι δείχνει η σιωπή Τραμπ στη νέα επιτυχία των Ρώσων στην Ουκρανία;

Ενώ η εγκληματική δράση του ισραηλινού στρατού στη Μέση Ανατολή τραβάει τα διεθνή βλέμματα, βορειότερα, στο ουκρανικό μέτωπο πέρασε απαρατήρητη η κατάληψη ενός ουκρανικού κοιτάσματος λιθίου από τον προελαύνοντα ρωσικό στρατό. Κανονικά η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, ωστόσο υπήρξε σιωπή.

Την προηγούμενη εβδομάδα, οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις κατέλαβαν ένα πολύτιμο κοίτασμα λιθίου στην περιοχή του Ντονέτσκ στην Ουκρανία.

Πρόκειται ακριβώς για το είδος του πόρου που η κυβέρνηση Τραμπ φαινόταν πρόθυμη να εκμεταλλευτεί όταν υπέγραψε τηn περίφημη συμφωνία ορυκτών με την Ουκρανία νωρίτερα φέτος.

Η Ουκρανία και οι υποστηρικτές της, που είχαν ελπίσει ότι η συμφωνία θα δημιουργούσε ένα διαρκές και μακροπρόθεσμο αμερικανικό ενδιαφέρον για την Ουκρανία και το μέλλον της ασφάλειάς της, θα αισθανθούν σίγουρα απογοητευμένοι.

Για την Τζέννιφερ Κάβανα, διευθύντρια στρατιωτικών αναλύσεων στον οργανισμό Defense Priorities, και επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν των ΗΠΑ η αμερικανική αδιαφορία για την Ουκρανία είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Χαμηλών προτεραιοτήτων η Ουκρανία

Πρώτον, η Κάβανα εξηγεί σε ανάλυσή της στο Responsible Statecraft ότι η παντελής έλλειψη αντίδρασης των ΗΠΑ αντανακλά την πολύ χαμηλή προτεραιότητα που η Ουκρανία και ο πόλεμος της κατέχουν αυτή τη στιγμή στη λίστα προτεραιοτήτων του Τραμπ.

«Ο Τραμπ απέφυγε τη συνάντηση με τον Ζελένσκι, φεύγοντας νωρίτερα από τη σύνοδο της G 7 στον Καναδά, αν και παρότι οι δύο συναντήθηκαν στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ μια εβδομάδα αργότερα, ο πόλεμος στην Ουκρανία απουσίαζε εμφανώς από την ατζέντα της συνόδου, σε μεγάλο βαθμό για να αποφευχθούν διαφωνίες μεταξύ ΗΠΑ και συμμάχων του ΝΑΤΟ. Δεν υπήρξε συζήτηση για επέκταση νέων αμερικανικών πακέτων στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, και ακόμη και οι ουκρανικές προσφορές αγοράς αμερικανικών όπλων αντιμετωπίστηκαν με περιορισμένο ενθουσιασμό».

Η ειδικός υπογραμμίζει πως δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι η συμφωνία Ουκρανίας-ΗΠΑ για τα ορυκτά απέτυχε να διατηρήσει την υποστήριξη και το ενδιαφέρον του Τραμπ για την Ουκρανία. «Πρόκειται για μια αδύναμη συμφωνία με αβέβαιους όρους, υπογεγραμμένη από έναν πρόεδρο που ενδιαφέρεται περισσότερο να κάνει συμφωνίες παρά να τις τηρεί. Όμως η αμερικανική σιωπή πρέπει να υπογραμμίζει στο Κίεβο ότι πλέον είναι μόνο του» λέει.

Ο χρόνος είναι με το μέρος του Πούτιν

Δεύτερον, η αμερικανική υποχώρηση είναι μια ξεκάθαρη υπενθύμιση ότι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της Ουκρανίας, συνεχίζει η Καβανά. «Η συνέχιση του πολέμου δεν πρόκειται να βελτιώσει ούτε τη θέση της στο πεδίο της μάχης, ούτε τη διαπραγματευτική της θέση» σημειώνει, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση Τραμπ διέταξε την πρόσφατα να σταματήσει η στρατιωτική βοήθεια.

«Ο ουκρανικός στρατός ήδη αντιμετωπίζει έλλειψη πυραύλων αεράμυνας για την προστασία των πόλεών του από τις καταστροφικές επιθέσεις ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων, και το τέλος της αμερικανικής βοήθειας θα μπορούσε να προκαλέσει ελλείψεις σε άλλους στρατιωτικούς τομείς» υπογραμμίζει.

Για την ειδικό, η νίκη της Ουκρανίας, ακόμα και με ενισχυμένη στρατιωτική βοήθεια, είναι ευσεβής πόθος.

«Ο Πούτιν έχει επενδύσει πολλά στην Ουκρανία για να υποχωρήσει τώρα και πιστεύει ότι η Ρωσία μπορεί να αντέξει περαιτέρω πόνο και περισσότερη μάχη αν χρειαστεί. Αντίθετα, η Ουκρανία συνεχίζει σταθερά να χάνει εδάφη και μαζί τους πολύτιμους πόρους και την οικονομική ικανότητα που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανοικοδόμησή της».

Αναμφίλεκτα, τα πολλά μειονεκτήματα της Ουκρανίας, σε συνδυασμό με το αμερικανικό ενδιαφέρον, δείχνουν ότι το χρονοδιάγραμμα για την ειρήνη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον Πούτιν, σημειώνει η ειδική από το Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν.

«Παρόλο που η πρόοδος της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης είναι αργή και κοστίζει σε υλικό και ανθρώπινες ζωές, ο ρωσικός στρατός συνεχίζει να προωθείται, εκμεταλλευόμενος αδύναμα σημεία στις ουκρανικές γραμμές και αποκτώντας σταθερά πολύτιμα εδάφη, συμπεριλαμβανομένων οικονομικών και φυσικών πόρων».

Παράλληλα, οι επανειλημμένες ρωσικές επιθέσεις με πυραύλους και drones σε ουκρανικές πόλεις επιβεβαιώνουν ότι ο Πούτιν δεν κουράζεται ακόμα από τον πόλεμο και σκοπεύει να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημά του. «Είναι λίγα αυτά που μπορούν να κάνουν η Ευρώπη ή οι ΗΠΑ για να αλλάξουν αυτή την εξίσωση, ακόμη και αν ο Τραμπ ήθελε να πιέσει τον Πούτιν σε κατάπαυση του πυρός», καταλήγει η Καβανά.