Τους τελευταίους δύο μήνες η καθημερινότητά μου πάει κάπως έτσι: Ξυπνάω, φτιάχνω καφέ, ανοίγω το λάπτοπ και από αυτό το σημείο η ζωή μου μπαίνει σε «pause». Βιδωμένη στην καρέκλα του γραφείου από το πρωί έως αργά το βράδυ, διαβάζω, γράφω, σβήνω, ξαναγράφω, πολιορκημένη από ψηλές στοίβες με σημειώσεις, πιάτα με ψίχουλα, άδειες κούπες καφέ, βιβλία και μία ατελείωτη σειρά από tabs, τα οποία είναι μονίμως ανοιχτά στον browser.
Το laptop δουλεύει υπερωρίες, όπως και εγώ, ενώ το μόνο που με κρατάει όρθια είναι η σκέψη πως αργά ή γρήγορα, όπου να ‘ναι πλησιάζω προς το τέλος. Ναι, «μέχρι να παραδώσω τη διπλωματική», αυτό λέω στον εαυτό μου σαν mantra. Αλλά σοβαρά τώρα, βγαίνει κανείς ζωντανός από ένα μεταπτυχιακό;
Η απάντηση είναι «ναι», αρκεί να έχει καλές φίλες στο πλευρό του, φίλες με φαεινές ιδέες, ένα κατάφυτο και ήσυχο spot στην «καρδιά» της πόλης για να απλώσει το τραπεζομάντηλό του, ένα καλάθι γεμάτο λαχταριστά σνακ και φυσικά, ένα μπουκάλι από το αγαπημένο Ούζο 12.
Μία φράση για να αφεθώ στη στιγμή, στη μεγάλη αγκαλιά της παρέας και της πόλης
Τον πρώτο μήνα που ξεκίνησα να δουλεύω τη διπλωματική, δεν υπήρχε τίποτα άλλο στο μυαλό μου ή μάλλον, δεν χωρούσε τίποτα άλλο. Ήμουν τόσο απορροφημένη από τη διπλωματική που είχα εξαφανιστεί, δεν απαντούσα ούτε στην ομαδική συνομιλία που αντάλλασσα μηνύματα με τις φίλες μου. Και κάπως έτσι, οι φίλες μου πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Τι έκαναν; Ένα πρωί μου χτύπησαν απρόσμενα το κουδούνι και όταν άνοιξα την πόρτα, η μία από τις τρεις κρατούσε στην αγκαλιά της ένα μεγάλο καλάθι πικ νικ.
Μία ώρα μετά είχαμε απλώσει το τραπεζομάντηλο κάτω από κάτι πεύκα, στον λόφο του Φιλοπάππου. Ήμουν σκεπτική και με «έτρωγε» το άγχος, τι ώρα θα γύριζα σπίτι, ώσπου μία από τις φίλες μου το αντιλήφθηκε και μου πρόσφερε ένα από τα ποτήρια που είχε γεμίσει προηγουμένως με ούζο. «Εδώ είσαι», μου είπε, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας, και με τη φράση της ήταν σαν να λύθηκαν τα… μάγια της διπλωματικής.
Αυτή η αυθόρμητη εξόρμηση που με έβγαλε από το σπίτι και το πρόγραμμά μου, με βοήθησε να καταλάβω πως μία στάση στο «εδώ», μία μικρή παύση που έχει την ισορροπημένη γεύση του αγαπημένου μου αποστάγματος, δηλαδή του Ούζου 12, το οποίο παράγεται από επιλεγμένα φυσικά βότανα και μπαχαρικά, είναι ό,τι χρειαζόμουν για να επιστρέψω πιο δυναμικά και με περισσότερη διάθεση στον αγώνα της διπλωματικής.
Διότι, όπως και να το κάνουμε, με διπλωματική ή χωρίς, σε μία καθημερινότητα που «τρέχει» με γρήγορες ταχύτητες, αυτό που έχει πραγματικά αξία είναι να μην αφήνουμε τον χρόνο να μας προσπερνάει, να είμαστε εδώ, όσο περισσότερο μπορούμε. Όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτές τις στιγμές.
Συνεπώς, μην περιμένεις άλλο για την ημέρα που θα παραδώσεις τη διπλωματική σου ή για την ημέρα που θα βγεις σε καλοκαιρινή άδεια. Μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή ή τη στιγμή που θα βρεις χρόνο, διότι «Εδώ είσαι», όπου κι αν είσαι, με όποιους κι αν είσαι, και αξίζει να βιώσεις αυτή τη στιγμή. Να «βουτήξεις» στο εδώ και το τώρα, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις δεύτερες σκέψεις, τα προγράμματα και τις υποχρεώσεις. Η παρέα, η πόλη, η ίδια η ζωή σε καλούν. Μην χάσεις, λοιπόν, τις ευκαιρίες να είσαι απλά εδώ, να υπάρχεις ανάμεσα σε αυτούς που αγαπάς, ειδικά όταν αυτές οι ευκαιρίες περιλαμβάνουν και τη συντροφιά του αγαπημένου Ούζου 12, το οποίο δίνει μοναδικό άρωμα και κορυφαία γεύση στις εμπειρίες που θέλεις να θυμάσαι για πάντα.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Κυριακή 14.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/howen-ac0WfQ3F6dw-unsplash-315x220.jpg)
![Γεννούν «σαν τα κουνέλια» τα αιγοπρόβατα της οικογένειας του «Φραπέ» [πίνακες]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/6774268-1200x800-1-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442
