Η μεταλλευτική βιομηχανία θα αρχίσει σύντομα να δραστηριοποιείται στους ωκεανούς, εκτιμά κορυφαίος Αμερικανός ειδικός. Η πρόοδος στη γεωλογία και την υποβρύχια τεχνολογία καθιστούν πλέον ρεαλιστικά τα σχέδια για εξόρυξη από βάθη μεγαλύτερα των δύο χιλιομέτρων.
Η μεταλλευτική βιομηχανία θα μπορούσε να αρχίσει σύντομα να δραστηριοποιείται στους ωκεανούς, εκτιμά κορυφαίος Αμερικανός ειδικός. Η πρόοδος στη θαλάσσια γεωλογία και την υποβρύχια τεχνολογία καθιστούν πλέον ρεαλιστικά τα σχέδια για εξόρυξη χρυσού και άλλων μετάλλων από βάθη μεγαλύτερα των δύο χιλιομέτρων.
«Πριν από 20 χρόνια, οι περισσότερες μεταλλευτικές εταιρείες δεν ήθελαν καν να ακούσουν για αυτή την πιθανότητα. Πίστευαν ότι είναι υπερβολικά δύσκολο. Τώρα, όμως, πολλοί διαπιστώνουν ότι είναι πολύ ευκολότερο να κατέβεις δυο χιλιόμετρα νερού από το να κατέβεις δύο χιλιόμετρα βράχου» αναφέρει σε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου του Τορόντο οκαθηγητής Δρ Στίβεν Σκοτ.
Ο μεγάλος πειρασμός για τη βιομηχανία είναι οι αποθέσεις πολυμεταλλικών σουλφιδών στον ωκεάνιο πυθμένα. Το υλικό αυτό, πλούσιο σε χρυσό, άργυρο, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο, παράγονται σε ηφαιστειακά ενεργές περιοχές από υδροθερμικά φράτια, γνωστά ως «καπνιστήρια». Τα φρεάτια αυτά δημιουργούνται σε σημεία που το θαλασσινό νερό διαπερνά τον πορώδγ πυθμένα, θερμαίνεται και αναδύεται ξανά μέσα από σχισμές. Το κατάμαυρο νερό παρασύρει διαλυμένα μεταλλικά άλατα, τα οποία, όταν ερθουν σε επαφή με ψυχρό νερό, καθιζάνουν και σχηματίζουν δομές σαν καμινάδες. Με τον καιρό, οι πύργοι αυτοί καταρρέουν και το υλικό τους διασπείρεται.
Οι δύο πρώτες εταιρείες υποθαλλασσιας εξόρυξης, η Nautilus Mineralsκαι η Neptune Minerals, εξετάζουν το δυναμικό αποθέσεων σουλφιδίων σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Η Nautilis, σε συνεργασία με άλλη εταιρεία εξόρυξης χρυσού, έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα για μια έκταση του βυθού στα εγχώρια ύδατα της Νέας Ζηλανδίας, έξω από το νησί Νορθ Αϊλαντ.
Ένας άλλος στόχος για τα υποβρύχια ορυχεία είναι οι κόνδυλοι μαγγανίου, σφαιρίδια που απαντώνται σε τεράστιες εκτάσεις των αβυσσικών περιάδων και δημιουργούνται από την αργή καθίζηση μετάλλων του θαλασσινού νερού.
Τις δεκαετίες του 1970 και 1980, υπήρξε μια διεθνής προσπάθεια κόστους 650 εκατ. δολαρίων για την ανάσυρση κονδύλων σε βιομηχανική κλίμακα. Αν και το πρόγραμμα τελικά εγκαταλείφθηκε, η τεχνογνωσία που αποκτήθηκε ίσως αποδειχθεί πολύτιμη, εκτιμά ο Σκοτ. Οι κόνδυλοι, όπως και τα σουλφίδια, απλώς κείτονται στον πυθμένα και δεν υπάρχει ανάγκη ανασκαφής.
Επισημαίνει επίσης ότι η τεχνολογία που χρησιμοποιείται σε υπεράκτιες πλατφόρμες πετρελαίου, όπως για παράδειγμα η χρήση υποβρύχιων ρομπότ, μπορεί να τροποποιηθεί κατάλληλα για τα υποθαλλάσια ορυχεία.
Ο γεωλόγος υποστηρίζει μάλιστα ότι τα υποθαλάσσια ορυχεία θα ήταν και πιο φιλικά για το περιβάλλον, δεδομένου ότι δεν απαιτείται σκάψιμο ούτε μόνιμες εγκαταστάσεις που θα άφηναν σημάδια στο βυθό.
Σήμερα, το υποθαλλασσιο ορυχείο που λειτουργεί στο μεγαλύτερο βάθος είναι ένα αδαμαντορυχείο έξω από τις νότιες ακτές της Αφρικής, σε βάθος μόλις λίγων εκατοντάδων μέτρων.
Για πρώτη φορά, η ζωή του Νίκου Ξυλούρη ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι από τη Stages Network και τα Αθηναϊκά Θέατρα, με το έργο Ο Αρχάγγελος της Κρήτης. Έως τις 31 Ιανουαρίου στο θέατρο ΗΒΗ.
Μια από τις πιο ωραίες φωνές της γενιάς της, η Βιολέτα Ίκαρη επιστρέφει στη δισκογραφία με το EP Σύννεφα Μπαλόνια, αλλά και στον Σταυρό του Νότου στις 26 Δεκεμβρίου.
Φροίξος Φυντανίδης
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας