Χαρίτσης για κλιματική αλλαγή: Βαθαίνει τις κοινωνικές ανισότητες – Πολιτικό και όχι τεχνικό ζήτημα

«Η κλιματική αλλαγή βαθαίνει τις ανισότητες», επισήμανε ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, στην εκδήλωση με θέμα «COP 30, η επόμενη ημέρα», που οργάνωσε ο «ΚΟΣΜΟΣ», του Πέτρου Κόκκαλη.

«Εδώ είναι που το “πράσινο” συναντιέται με το “κόκκινο”. Ο όρος “κλιματική δικαιοσύνη” που έχουμε υιοθετήσει στην Νέα Αριστερά αυτό ακριβώς αναδεικνύει και εκεί ακριβώς στοχεύει. Στην καταπολέμηση των ανισοτήτων της κλιματικής αλλαγής».

Ο Αλέξης Χαρίτσης υποστήριξε ότι «η αντιπαράθεση λοιπόν δεν είναι τεχνική. Είναι βαθιά πολιτική. Αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο κόσμους: τον κόσμο της εξάρτησης, της ακρίβειας, της γεωπολιτικής υποτέλειας και της κλιματικής κατάρρευσης, και τον κόσμο της δημοκρατικής, κοινωνικά δίκαιης και οικολογικά βιώσιμης μετάβασης».

Επισήμανε ότι η Νέα Αριστερά σε αυτή την επιλογή «δεν στέκεται απλώς ως σχολιαστής της πραγματικότητας. Διαλέγει πλευρά και στηρίζει σαφώς: την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, την ενέργεια στην υπηρεσία της κοινωνίας, την ενεργειακή δημοκρατία και συμμετοχή των πολιτών».

Παγκόσμιο πισωγύρισμα

Ο Αλέξης Χαρίτσης ανέφερε ότι τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκοσμίως υπάρχει πισωγύρισμα.

«Πριν από τις ευρωεκλογές του 2024, θα λέγαμε ότι το επίδικο ήταν πώς η ενεργειακή μετάβαση θα ήταν δίκαιη και δεν θα άφηνε κανέναν πίσω. Μετά τις ευρωεκλογές και μετά την εκλογή Τραμπ, δεν είμαστε πια εκεί. Όχι τόσο σε επίπεδο ρητορικής, όσο σε επίπεδο πράξης. Στην ΕΕ, έχει υιοθετηθεί η τακτική της μετάθεσης των περιβαλλοντικών κανόνων και δεσμεύσεων».

Και ως ενδεικτικά παραδείγματα ανέφερε τα εξής:

«Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενέκρινε πρόταση να μετατεθεί η ημερομηνία εφαρμογής του κανονισμού ότι προϊόντα που πωλούνται ή εισάγονται στη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν προέρχονται από αποψίλωση ή υποβάθμιση δασών. Πρόσφατα, με σύμπραξη Λαϊκού Κόμματος και Ακροδεξιάς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε να περιοριστούν οι κανόνες που υποχρεώνουν τις εταιρείες να αποκαλύπτουν τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές τους επιπτώσεις και να ελέγχουν τους προμηθευτές τους. Η Επιτροπή πάγωσε την Οδηγία για το greenwashing (Green Claims) που στοχεύει να περιορίσει τις ψευδείς ή ατεκμηρίωτες περιβαλλοντικές δηλώσεις των εταιρειών».

Εν ολίγοις, σημείωσε ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, «ο συνδυασμός καθυστερήσεων, “απλοποιήσεων” και αποσύρσεων/υποχωρήσεων σημαίνει οπισθοχώρηση στην εφαρμογή των δεσμεύσεων του Green Deal».

«Για λίγα ψίχουλα τραμπικής προσοχής»

O Αλέξης Χαρίτσης άσκησε σκληρή κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης για την ενέργεια και το κλίμα: «Με βάση τον Δείκτη Απόδοσης στην Κλιματική Αλλαγή 2026, που παρουσιάστηκε στη σύνοδο COP30 η Ελλάδα βρίσκεται στην 30ή (πτωτικά κατά 8 θέσεις) μεταξύ 63 χωρών. Ο Κ. Μητσοτάκης ξεκίνησε τη θητεία του το 2019 με την ομιλία στη Νέα Υόρκη (ΟΗΕ) όπου επιχείρησε να φιλοτεχνήσει ένα φιλο-περιβαλλοντικό προφίλ για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Η πραγματικότητα όμως ήταν τελείως διαφορετική, οδυνηρή για το περιβάλλον και το κλίμα».

Και πρόσθεσε ότι ο πρωθυπουργός «έχει φτάσει πλέον στο σημείο, επιζητώντας λίγα ψίχουλα τραμπικής πολιτικής στήριξης, να εφαρμόζει τις πιο αντιδραστικές, αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση επιλέγει την περαιτέρω εξάρτηση από το φυσικό αέριο. Σημειωτέον ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 5η χειρότερη θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ-27 στην κατανάλωση αερίου, με αυξητικά μάλιστα ποσοστά μέσα στο 2025».

«Εγκλωβιζόμαστε σε ένα ενεργειακό μοντέλο όπου το φυσικό αέριο λειτουργεί ως βασικός και ακριβός διαμορφωτής τιμών. Η κυβέρνηση, αντί να μειώσει την εξάρτηση, την ενισχύει με νέες υποδομές αερίου, συμφωνίες για περισσότερο LNG και ενεργοποιεί συμβάσεις για εξορύξεις υδρογονανθράκων που δεν έχουν οικονομική βιωσιμότητα σε ένα διεθνές περιβάλλον απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα», είπε ο Αλέξης Χαρίτσης.

«Η πολιτική αυτή (που δεν είναι τυχαία – εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα προφανώς) κρατά τη χώρα ευάλωτη στις διακυμάνσεις των διεθνών τιμών, εγκλωβίζει τα νοικοκυριά σε υψηλό ενεργειακό κόστος και βαθαίνει την ενεργειακή ανασφάλεια. Η ενεργειακή διπλωματία αναβαθμίζεται σε κύρια παράμετρος της εξωτερικής πολιτικής. Τελικά όμως εντάσσεται έτσι σε ευρύτερους ενεργειακούς και γεωπολιτικούς σχεδιασμούς που εξυπηρετούν κυρίως αμερικανικά εταιρικά συμφέροντα, βαθαίνοντας την ενεργειακή εξάρτηση», κατέληξε.