Επιστολή του Τζορτζ Ουάσινγκτον από τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ έρχεται στο φως μετά από 240 χρόνια

Στις 26 Απριλίου 1777, κατά τη διάρκεια του Πόλεμος της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, μια μεγάλη βρετανική ομάδα επιδρομών επιτέθηκε στην αμερικανική αποθήκη ανεφοδιασμού στο Ντάνμπερι του Κονέκτικατ, καίγοντας σπίτια και αχυρώνες και καταστρέφοντας αποθήκες με παπούτσια, σκηνές, φάρμακα και τρόφιμα.

Φαινόταν σαν μια τεράστια απώλεια για τις αμερικανικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Τζορτζ Ουάσινγκτον, ο οποίος ηγείτο της μάχης για την ανεξαρτησία από τη Βρετανία για σχεδόν δύο χρόνια. Στις 7 Μαΐου όμως, ο Ουάσινγκτον έγραψε μια επιστολή σε έναν ανήσυχο υφιστάμενό του, λέγοντας ότι η επιδρομή δεν ήταν καταστροφή.

View this post on Instagram

A post shared by The Raab Collection (@raabcollection)

7 Μαΐου 1777

«Η απώλεια … στο Ντάνμπερι είναι λυπηρή», έγραψε. «Αλλά δεν μπορώ να τη θεωρήσω υπό το σημαντικό πρίσμα που φαίνεται να τη θεωρείτε εσείς».

Η βρετανική δύναμη είχε δεχθεί επανειλημμένα επιθέσεις από αμερικανική πολιτοφυλακή καθώς υποχωρούσε. Παρά την επιδρομή, ο Ουάσινγκτον συνειδητοποίησε ότι η βρετανική δύναμη είχε φουντώσει την ύπαιθρο εναντίον τους.

«Τείνω να πιστέψω ότι [στο μέλλον] θα ακολουθήσουν τέτοια μέτρα με μεγάλη προσοχή», έγραψε.

Η επιστολή, ηλικίας άνω των 240 ετών, είναι γραμμένη και στις δύο πλευρές ενός φύλλου χαρτιού περίπου 8 επί 12 ίντσες. Είναι λεκιασμένη και αποχρωματισμένη σε πολλά σημεία και έχει κάτι που μοιάζει με βρώμικο δακτυλικό αποτύπωμα κοντά στην περίτεχνη υπογραφή του Ουάσινγκτον.

Η «Ημέρα των Προέδρων»

Μια εταιρεία του Άρντμορ, στην Πενσυλβάνια, που αγοράζει και πουλάει ιστορικά έγγραφα ανακοίνωσε ότι απέκτησε τη σπάνια επιστολή και την έθεσε προς πώληση την «Ημέρα των Προέδρων» με την να τιμή ανέρχεται στα 150.000 δολάρια.

Οι Αμερικανοί γιορτάζουν την «Ημέρα των Προέδρων» την τρίτη Δευτέρα του Φεβρουαρίου. Αυτή η ομοσπονδιακή αργία ονομάζεται επίσημα «Γενέθλια του Ουάσινγκτον», επειδή αρχικά η αργία αυτή δημιουργήθηκε για να γιορτάσει τη γέννηση του πρώτου προέδρου της Αμερικής Τζορτζ Ουάσινγκτον, ο οποίος γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1732.

Πώς ήρθε στο φως της δημοσιότητας

«Η επιστολή είναι τόσο ενταγμένη στο πνεύμα του 1775», δήλωσε ο Νέιθαν Ράαμπ, πρόεδρος της Raab Collection, που εδρεύει έξω από τη Φιλαδέλφεια.

«Είχαμε μέσους πολίτες που ενώθηκαν για να πολεμήσουν έναν εισβολέα και, κατά τη γνώμη τους, καταπιεστικό στρατό».

Δίνει την αίσθηση των minutemen, «που σχημάτιζαν πολιτοφυλακή, άρπαζαν τα μουσκέτα τους, τα όπλα τους», είπε. «Μια τέτοια επιστολή με αυτή την ισχυρή, υποβλητική δήλωση που αντανακλά την ουσία της Αμερικανικής Επανάστασης, είναι πολύ, πολύ δύσκολο να βρεθεί».

Ο Ράαμπ δήλωσε ότι η εταιρεία του αγόρασε την επιστολή από έναν ιδιώτη συλλέκτη στη Νέα Αγγλία. «Διατηρούμε την ανωνυμία των αγοραστών και των πωλητών μας, σε όλους τους τομείς, ως θέμα πολιτικής», είπε, προσθέτοντας αργότερα ότι δεν γνώριζε από πού το απέκτησε ο πωλητής.

View this post on Instagram

A post shared by The Raab Collection (@raabcollection)

Ντάνμπερι, Απρίλιος 1977

Ο Ουάσινγκτον πιθανότατα υπαγόρευσε την επιστολή σε έναν βοηθό του -όπως έκανε με τις περισσότερες επιστολές του κατά τη διάρκεια του πολέμου- και στη συνέχεια την υπέγραψε με την περίτεχνη υπογραφή του, είπε ο Ράαμπ. Ο μελλοντικός πρόεδρος έγραψε την επιστολή του από το αρχηγείο του στο Μόρισταουν του Νιου Τζέρσεϊ προς τον στρατηγό Σάμιουελ Χόλντεν Πάρσονς.

Η επιδρομή στο Ντάνμπερι τον Απρίλιο του 1777 ήταν μια σχετικά μικρή αποστολή μέσα στον αιματηρό, παρατεταμένο πόλεμο για την ανεξαρτησία των ΗΠΑ που θα συνεχιζόταν για έξι ακόμη χρόνια.

Σχεδόν 2.000 στρατιώτες υπό την καθοδήγηση του υποστράτηγου Γουίλιαμ Τράιον, του βασιλικού κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, διέσχισαν το Λονγκ Άιλαντ Σάουντ από τη βρετανικά ελεγχόμενη Νέα Υόρκη και αποβιβάστηκαν κοντά στο Γουέστπορτ του Κονέκτικατ, σύμφωνα με το ConnecticutHistory.org.

1975

Από την έναρξη του πολέμου το 1775, ο ηπειρωτικός στρατός του Ουάσινγκτον είχε υποστεί επανειλημμένα πλήγματα. Αλλά το χειμώνα του 1776-1777 είχε επιφέρει απότομες ήττες στους Βρετανούς και τους Γερμανούς συμμάχους τους στο Νιου Τζέρσεϊ – μία φορά στο Πρίνστον και δύο φορές στο Τρέντον.

Η αποθήκη ανεφοδιασμού στο Ντάνμπερι βρισκόταν 25 μίλια στην ενδοχώρα από το Λονγκ Άιλαντ Σάουντ και οι Αμερικανοί πίστευαν ότι ήταν ασφαλής από κατάληψη, έγραψε ο ιστορικός Ρίτσαρντ Βαν Ουίκ Μπούελ Τζούνιορ στον ιστότοπο ConnecticutHistory.org.

Όμως ήταν μόνο ελαφρά αμυνόμενο και οι Βρετανοί το είδαν ως εύκολο στόχο.

Μετά την αποβίβαση των Βρετανών, ο συναγερμός διαδόθηκε και ορισμένες από τις προμήθειες στο Ντάνμπερι μεταφέρθηκαν σε ασφαλές μέρος, σύμφωνα με μια αναφορά στην εφημερίδα Hartford Courant μια εβδομάδα αργότερα.

Πολλά, όμως, έμειναν πίσω. Χιλιάδες βαρέλια με βόειο κρέας, αλεύρι και ρύζι, καθώς και ρούμι, ζάχαρη, μελάσα και καφέ καταστράφηκαν, σύμφωνα με μια βρετανική έκθεση που αναρτήθηκε στον ιστορικό ιστότοπο.

Οι Βρετανοί συγκέντρωσαν τις αμερικανικές προμήθειες στους δρόμους και τις έκαψαν. Έκαψαν επίσης περίπου 20 σπίτια και καταστήματα στην πόλη, ανέφερε η Courant.

«Δεν θεωρήθηκε συνετό να αντισταθούν»

Οι Αμερικανοί υπερασπιστές ήταν σχετικά αβοήθητοι. Αριθμούσαν μόνο περίπου 100 άτομα και είχαν έλλειψη πυρομαχικών. «Δεν θεωρήθηκε συνετό να αντισταθούν», ανέφερε η εφημερίδα. Υποχώρησαν σε ασφαλές μέρος.

Αλλά καθώς οι Βρετανοί εργάζονταν για την καύση και την καταστροφή των προμηθειών, άρχισαν να συγκεντρώνονται ένοπλες αμερικανικές μονάδες από την ύπαιθρο, σύμφωνα με το βιβλίο του ιστορικού Στίβεν Ντάρλεϊ (2015), «Call to Arms: The Patriot Militia in the 1777 British Raid on Danbury, Connecticut».

Επικεφαλής τους ήταν, ηρωικά, ο στρατηγός Μπένεντικτ Άρνολντ, ο οποίος αργότερα θα προσχωρούσε στον βρετανικό αγώνα και θα εργαζόταν ως βρετανός κατάσκοπος. Όταν ο Τράιον, επικεφαλής των Βρετανών, έμαθε για την άφιξη των αμερικανικών ενισχύσεων, αποφάσισε να εγκαταλείψει το Ντάνμπερι και να κατευθυνθεί προς την ασφάλεια των πλοίων του, έγραψε ο Ντάρλεϊ.

Όμως οι Αμερικανοί προσπάθησαν να εμποδίσουν την υποχώρησή τους σε πολλά σημεία. Αν και οι Βρετανοί τελικά διέφυγαν, περίπου 25 από τους στρατιώτες τους σκοτώθηκαν. Περισσότεροι από 100 τραυματίστηκαν και περίπου 25 αναφέρθηκαν ως αγνοούμενοι. Οι απώλειες των Αμερικανών ήταν λιγότερες – με μικρή διαφορά βέβαια.

Αλλά o Ουάσινγκτον γνώριζε ότι η μάχη είχε δώσει στους Βρετανούς μια ανάπαυλα. Όπως έγραψε στην επιστολή του, αν ο εχθρός επιτεθεί ξανά, ήταν βέβαιος ότι ο αμερικανικός λαός θα «ξαναγύριζε στα όπλα».

*Πηγή: The Washington Post