Σέρφερ, επαναστάτης, βασιλιάς και λαθρέμπορος ναρκωτικών: Πέθανε ο Μάικ Χίνσον του The Endless Summer

Ο Μάικ Χίνσον δεν ήταν απλά ένας ακόμη σέρφερ. Με την παρουσία του στο εμβληματικό ντοκιμαντέρ του Μπρους Μπράουν The Endless Summer (Το Ατελείωτο Καλοκαίρι) ο Χίνσον καθιέρωσε το σερφ που μέχρι τότε κουβαλούσε τη φήμη μιας δραστηριότητας που λάτρευαν οι ρέμπελοι.

Καθιερώνοντας στο συλλογικό συνειδητό την εικόνα ενός μπρούτζινου θεού επάνω σε σανίδα ο Χίνσον, κατακτητής των κυμάτων, ενσάρκωσε με πάθος το ήθος των επαναστατών του αθλήματος και χαιρετήθηκε από την κοινότητα του σερφ ως μια εμβληματική φιγούρα που καθιέρωσε το σερφ.

«Εκείνη την εποχή, το σερφ δεν ήταν ένα διαδεδομένο σπορ» είχε πει ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Μπρους Μπράουν. «Αν έλεγες σε κάποιον ότι είσαι σέρφερ, σε θεωρούσε αλήτη, τεμπέλη, χαμένο κορμί. Σήμερα, αν είσαι σέρφερ, είσαι ήρωας. Κι αυτό είναι σπουδαίο».

Αυτή η κατάκτηση δεν θα είχε συμβεί αν ο Μάικ Χίνσον δεν είχε κάνει όλα όσα μπορούσε επάνω στη σανίδα του.

Επαναστάτης με αιτία, έτσι τον ονομάζει ο αμερικανικός τύπος (από τους New York Times στην Washington Post) ο Χίνσον πρωτοστάτησε στο να βγάλει το στίγμα του περιθωρίου από το σερφ που η συστημική, συντηρητική Αμερική των 60s όριζε ως μια «περίεργη υποκουλτούρα ατίθασων εφήβωντης Δυτικής Ακτής».

Ο Χίνσον δεν ήταν μόνο επιδέξιος επάνω στα κύματα. Ένας από τους πιο γνωστούς κατασκευαστές και σχεδιαστές σανίδων, δημιούργησε το δημοφιλές longboard Red Fin για την εταιρεία Gordon & Smith το 1965 και έζησε μια ζωής κινηματογραφική.

«Ενας από τους μεγαλύτερους σέρφερ που έζησαν ποτέ», για τον Τζέικ Χάουαρντ στο περιοδικό Surfer ο Χίνσον περιγράφεται ως «μια ιδιοφυΐα, ένα επαναστατικό πνεύμα και ένας τυχοδιώκτης του κόσμου» που «άλλαξε το άθλημα και την κουλτούρα του σερφ με αμέτρητους τρόπους.»

Η ζωή του Χίνσον έγινε και ο κορμός του ντοκιμαντέρ του 1963 που τον ακολούθησε μαζί με τον φίλο του Ρόμπερτ Όγκουστ, έναν άλλο νεαρό σέρφερ της Νότιας Καλιφόρνια, σε ένα ταξίδι που θα τους οδηγούσε στη Σενεγάλη, τη Γκάνα, τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία, την Ταϊτή, τη Νέα Ζηλανδία και τη Χαβάη, σε μια αέναη αναζήτηση του τέλειου κύματος.

Ο Χίνσον ήταν μόλις 21 ετών όταν έγινε ο ήρωας στο ντοκιμαντέρ, αλλά είχε ήδη κατακτήσει τη φήμη του ατρόμητου σέρφερ στις παραλίες γύρω από το Σαν Ντιέγκο.

Κάπως αλαζονικός και απόμακρος, λένε οι φίλοι του, ο Χίνσον είχε λόγο να βλέπει τον κόσμο από ψηλά. Ήταν ένας από τους πρώτους μη ιθαγενείς Χαβανέζους που κατέκτησε το Pipeline, στη βόρεια ακτή του νησιού Oahu της Χαβάης, που μερικές φορές αποκαλείται το πιο επικίνδυνο κύμα στον κόσμο, το 1961.

Το Banzai Pipeline, ή απλά Pipeline, είναι το surf break που σχηματίζεται από έναν ρηχό ύφαλο με τα εισερχόμενα κύματα του ωκεανού να σκάνε με έναν μοναδικό, επιβλητικό τρόπο και θεωρείται ένα από τα πιο «δύσκολα» στον κόσμο. Τα κύματα μπορούν να φτάσουν σε ύψος έως και εννέα μέτρα κατά τη διάρκεια της κορύφωσης, σχεδόν σε πετάνε στον ουρανό. Και ο Χίνσον τα είχε τιθασεύσει.

Φωτογενής και trendsetter με χαρακτηριστική κόμη που σύντομα αντέγραψαν άλλοι θαυμαστές του ανά τον κόσμο ο Χίνσον έπρεπε να πληρώσει ο ίδιος το ταξίδι του για να βρει το τέλειο κύμα. Ο Μπράουν είχε μόλις 50.000 δολάρια για την παραγωγή του ντοκιμαντέρ, οι ήρωες του έπρεπε να πληρώσουν τα εισιτήρια από την τσέπη τους.

Για να χρηματοδοτήσει το ταξίδι του, ο Χίνσον στράφηκε στον διάσημο κατασκευαστή σανίδων Hobie Alter, για τον οποίο είχε εργαστεί στο παρελθόν και του ζήτησε 1.400 $. «Μου τα έδωσε αν και του του είχα κλέψει εννέα σανίδες του σερφ λίγα χρόνια νωρίτερα», είχε πει σε συνέντευξη του το 2017 στον The Guardian.

Χωρίς να πει τίποτα στους συνοδοιπόρους του, ο Χίνσον έφερε μαζί του στις αποσκευές αμφεταμίνες και προμήθεια τριών μηνών μαριχουάνας από την Τιχουάνα.

«Ήμουν νέος, ηλίθιος και φορτωμένος», είπε σε μια συνέντευξη το 2009 στην OC Weekly, μια εφημερίδα στην Κομητεία Όραντζ της Καλιφόρνια. Δεν μετάνιωσε στιγμή.

Ο Mάικλ Λίαρ Χίνσον γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου του 1942, στο Crescent City της Καλιφόρνια, κοντά στα σύνορα του Όρεγκον. Ο πρωτότοκος της οικογένειας είχε ένα μικρότερο αδελφό και ο πατέρας του εργαζόταν για τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.

Η πρώτη του γνωριμία με τα κύματα έγινε στην εφηβεία του, όταν άρχισε να μαθαίνει την τέχνη του σερφ δίπλα σε μια παρέα που αυτοαποκαλούνταν Σουλτάνοι (Sultans).

Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο La Jolla στο Σαν Ντιέγκο, ο Χϊνσον δεν έδινε σημασία στα γράμματα που τον καλούσαν στον πόλεμο του Βιετνάμ, είχε άλλα πλάνα για τον εαυτό του. «Τους είχα στο αδιάβαστο για τρία χρόνια», έγραψε στο βιβλίο του. Το ταξίδι σε όλο τον κόσμο για την ταινία, πρόσθεσε, «ήταν το θαύμα που χρειαζόμουν».

Το ντοκιμαντέρ είχε προκλήσεις. Κάποια από τα πλάνα ήταν απαγορευτικά γιατί δεν είχαν άδεια από τις αρχές της χώρας και ο Χίνσον έπαιζε συνέχεια με τους τελωνειακούς στην κόψη του ξυραφιού.

Όταν η παρέα των τριών επέστρεψε στις ΗΠΑ, οι διανομείς έδειξαν ελάχιστο ενδιαφέρον. Η Warner Bros, έγραψε ο Χίνσον «έλεγε ότι είχαμε στα χέρια μας μια σίγουρη αποτυχία». Οι ουρές στις προβολές του ντοκιμαντέρ διέψευσε τους πάντες και έκανε τον Χίνσον μύθο.

Το The Endless Summer έφερε περισσότερα από 30 εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία και στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Χίνσον αποφασίζει να αναζητήσει άλλες περιπέτειες παραδομένος στην ψυχεδέλεια.

Από το αιώνιο καλοκαίρι στην επανάσταση της ψυχεδέλειας

Ο Χίνσον έγινε μέλος των Brotherhood of Eternal Love, μια κοινότητα από χρήστες και λαθρέμπορους ναρκωτικών στην περιοχή Laguna Beach .

Η Αδελφότητα Της Αιώνιας Αγάπης μελετούσε ανατολικές θρησκείες και πίστευε στις μεταμορφωτικές δυνάμεις των ψυχεδελικών ναρκωτικών.

Η Αδελφότητα που λειτουργούσε από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 στην Κομητεία Όραντζ της Καλιφόρνια είχε βαφτιστεί ως Μαφία των Χίπηδων από τις αρχές καθώς παρήγαγε και διένειμε ναρκωτικά με την ελπίδα να ξεκινήσει  μια «ψυχεδελική επανάσταση» στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Χίνσον έκανε συχνά χρήση LSD, απέφυγε τη σύλληψη για αρκετό καιρό και έγινε ο άθρωπος πίσω από το Rainbow Bridge του 1972.

Αν και αρχικά είχε σχεδιαστεί ως ακόμη ένα ντοκιμαντέρ για το σερφ, η ταινία σε σκηνοθεσία του προστατευόμενου του Άντι Γουόρχολ, Τσακ Ουέιν, εξελίχθηκε σε ένα ντοκιμαντέρ για τον μυστικισμό, το σερφ και τα ναρκωτικά με τον Τζίμι Χέντριξ στις πλαγιές του ηφαιστείου Haleakala στο Mάουι να το καθιερώνουν ως καλτ δημιούργημα που χαρακτήρισε μια άγρια, ατίθαση εποχή.

Ο εξαρτημένος από ουσίες Χίνσον δεν κατάφερε να μείνει πάντα εκτός του ραντάρ των αρχών. Έκανε κοκαΐνη, μεθαμφεταμίνη, και έζησε το ναδίρ του. Φυλακίστηκε για κατοχή ναρκωτικών και όπως εξομολογήθηκε: «Έπιασα πάτο. Και μετά έμεινα εκεί για λίγο».

Όταν «καθάρισε» ο Χίνσον επέστρεψε εκεί που είχε νίκες. Άρχισε να κατασκευάζει σανίδες για τις νέες γενιές των σέρφερ που τον αποθέωσαν, παντρεύτηκε το πρώην μοντέλο του Ford Agency, Μελίντα Μέριουέδερ, χώρισε, έχρισε ως επόμενη «άγγελο του» την επί χρόνια σύντροφό του, Κάρολ Χάνιγκαν και έμαθε στον γιο του την τέχνη του σερφ. Ο Μάικλ Χάινσον Τζούνιορ, σχεδιάζει σανίδες για να κατακτάς τα κύματα.

Σε συνέντευξη του 1986, ο Χίνσον μίλησε για την αναζήτηση του τέλειου κύματος που τον όρισε. «Δεν ξέρω πολλά, αυτό που ξέρω είναι ότι όταν το είδα, ήξερα ότι είχαμε κατακτήσει ένα όνειρο».

Λίγες ώρες πριν πεθάνει ο φίλος και μαθητής του Τζόελ Τιούντορ του έπιασε το χέρι και του έπαιξε ένα κομμάτι για αποχαιρετισμό.

Ο Χίνσον έφυγε ακούγοντας το Hey Baby (New Rising Sun) του Τζίμι Χέντριξ και χάθηκε στο κύμα.

View this post on Instagram

A post shared by Mike Hynson (@mikehynsonsurfboards)