Ούλριχ Ζάιντλ: «Έχω βγει από την εκκλησία αλλά εξακολουθώ να ψάχνω τον Θεό»
Συνέντευξη Tύπου έδωσε το μεσημέρι της Παρασκευής, ο ανατρεπτικός Αυστριακός σκηνοθέτης Ούλριχ Ζάιντλ, ο οποίος παρευρίσκεται στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Με ένα εκτενές αφιέρωμα στο έργο του, αποτελεί έναν από τους «εκλεκτούς» προσκεκλημένους της φετινής διοργάνωσης.
Συνέντευξη Tύπου έδωσε το μεσημέρι της Παρασκευής, ο ανατρεπτικός Αυστριακός σκηνοθέτης Ούλριχ Ζάιντλ, ο οποίος παρευρίσκεται στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Με ένα εκτενές αφιέρωμα στο έργο του, αποτελεί έναν από τους «εκλεκτούς» προσκεκλημένους της φετινής διοργάνωσης.
Προλογίζοντας, ο διευθυντής του Φεστιβάλ, Δημήτρης Εϊπίδης, ανέφερε πως παρουσιάζει για δεύτερη φορά το έργο του Ούλριχ Ζάιντλ – η πρώτη ήταν πριν δέκα χρόνια στο Τορόντο.
Αναφέρθηκε μάλιστα στο Workshop που παρουσίασε πριν τη συνέντευξη τύπου, για το νέο του πρότζεκτ»Paradise», ανέκδοτο ακόμη.
«’Ήταν ένα μάθημα καλού κινηματογράφου, τίμιου, δυναμικού, που «ακουμπάει» στην αίσθηση του θεατή και τον οδηγεί σε νέους «χώρους»» δήλωσε.
Ο Ούλριχ Ζάιντλ ανέφερε πως έχοντας ξεκινήσει από τη ζωγραφική και έπειτα τη φωτογραφία, αποφάσισε να παρακολουθήσει σχολή κινηματογράφου στα 26 του, καθώς η «καταγωγή» του από μια αστική, καθολική οικογένεια, τον έκανε να μην έχει εμπιστοσύνη ότι μπορεί να κάνει ένα τέτοιο επάγγελμα.
Ήταν για την οικογένειά του, κάτι το αδιανόητο. Το γεγονός όμως ότι καθυστέρησε να καταλάβει πού πηγαίνει, τον βοήθησε να συγκεντρώσει εμπειρία, δουλεύοντας με περιθωριακές ομάδες, αουτσάιντερ, για τους οποίους τρέφει μεγάλη συμπάθεια και έμαθε να βλέπει πίσω από την επιφάνεια.
Ο Ζάιντλ είναι γνωστός για τα ντοκιμαντέρ του αλλά και για ταινίες μυθοπλασίας. Τα όρια, είναι συχνά δυσδιάκριτα. Τι απαντά;
«Για μένα δεν υφίσταται το δίλημμα, ντοκιμαντέρ ή μυθοπλασία. Όταν καταλήξω στο θέμα μου, αυτό με οδηγεί από μόνο του σε έναν δρόμο. Συχνά τα δύο είδη μπλέκονται. Ξεκίνησα πάντως με ντοκιμαντέρ και έκανα μυθοπλασία μετά τις «Σκυλίσιες μέρες». Η αλήθεια είναι ότι το ντοκιμαντέρ σου δίνει μεγάλη ελευθερία έκφρασης ενώ η μυθοπλασία σε περιορίζει, χρειάζεται περισσότερη οργάνωση, περισσότερα χρήματα, είναι μεγαλύτερη η ευθύνη που έχεις απέναντι στους συνεργάτες και υπάρχουν όρια γενικότερα. Για παράδειγμα, στο ντοκιμαντέρ, δεν μπορείς να πείσεις κάποιον να πεθάνει, ενώ στο fiction απλά το στήνεις. Γενικά πάντως το θέμα για μένα είναι, τι θέλω να δείξω και όχι το πώς».
Για τα ιδιαίτερα πλάνα του που εστιάζουν στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών του λέει:
«Τα κάδρα αυτά, όπου ο ηθοποιός κοιτάζει με απόλυτη ευθύτητα την κάμερα, τα στήνω με ακρίβεια χιλιοστού! Είναι κάτι μαγικό, όπου η ζωή παγώνει για μια στιγμή αλλά σε αντίθεση με το στιγμιότυπο μιας φωτογραφίας, οι πρωταγωνιστές του πλάνου συνεχίζουν να αναπνέουν…»
Σχετικά με το νέο του project «Paradise» αναφέρει ότι, όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε πού θα τον πάει. Ξεκίνησε για μία ταινία με τρία επεισόδια κι έφτασε να έχει υλικό για τρεις ταινίες. Και οι τρεις έχουν επίκεντρο ένα μόνο πρόσωπο, διαφορετικό όμως σε κάθε ταινία, δεν είναι δικτυωμένα μεταξύ τους, κάτι που συνήθιζε να κάνει στις προηγούμενες ταινίες του.
Στην ερώτηση αν εξακολουθεί να είναι καθολικός απαντά ευθέως: «Έχω βγει από την εκκλησία αλλά εξακολουθώ να ψάχνω τον Θεό».
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Παρασκευή 05.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/pexels-kammeran-gonzalez-keola-3137381-9559884-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442