Στις 28 Αυγούστου 1968 απεβίωσε στην Αθήνα, σε ηλικία 81 ετών, ο σπουδαίος αρχιτέκτονας και ακαδημαϊκός Δημήτρης Πικιώνης.
Ο γεννημένος στον Πειραιά Πικιώνης υπήρξε καθηγητής Διακοσμητικής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ από το 1925 έως το 1958. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1948 και εξελέγη τακτικό μέλος της (Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών) το 1966.
Στον Πικιώνη είχε αφιερώσει το περιοδικό Kαλών Tεχνών «Ζυγός» το διπλό τεύχος του που είχε κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1958 (έτος Γ’, αρ. 27-28).
Στο εισαγωγικό κείμενο-σχόλιο που είχαν συντάξει οι υπεύθυνοι του «Ζυγού» αναφέρονταν τα εξής:
Σ’ ένα-δυο μήνες, κάπου, σε μια παράμερη γωνιά κάποιας εφημερίδος, θα δημοσιευθή με ψιλά γράμματα η προκήρυξις ενός διαγωνισμού για την «Έδρα Διακοσμητικής» του Ε. Μ. Πολυτεχνείου. Όπως όλα τα δημοσιεύματα αυτού του είδους, κανένας δεν πρόκειται να το προσέξη, εκτός ίσως από κείνους που το περιμένουν, από τους ενδιαφερομένους. Και όμως η έδρα αυτή, επί ένα τρίτον αιώνος, στάθηκε ο άμβωνας από τον οποίον ένας αρχιτέκτων, ένας εμπνευσμένος αρχιτέκτων, με πληθωρική στοχαστικότητα και πνευματική αρετή, ο Δημ. Πικιώνης, εδίδαξε στους νέους του Πολυτεχνείου τα υψηλότερα, τα πιο απρόσιτα νοήματα της Τέχνης των Τεχνών.
Η διδασκαλία του δεν είχε το περίτεχνο και προγραμματισμένο ύφος των ακαδημαϊκών παραδόσεων, ούτε απέβλεπε στην μετάδοσι ξηρών, τυποποιημένων γνώσεων. Ήταν —και σ’ αυτό έγκειται το μεγαλείο της— ένας αδιάκοπος ερεθισμός του πνεύματος, μια συνομιλία του Ανθρώπου με τον Θεό και του Αρχιτέκτονα με τον Άνθρωπο. Ήταν μια αναδρομή στις προαιώνιες ρίζες της αρχαίας Ελληνικής τέχνης και μια εναγώνια αναζήτησις των προεκτάσεων και των επιβιώσεών της στις κατοπινές εποχές, έως σήμερα. Ήταν, με λίγα λόγια, ένα αποστολικό, αλλά και βίαιο πολλές φορές, κήρυγμα εξαγνισμού της Αρχιτεκτονικής, που απευθυνόταν όχι μονάχα στους αρχιτέκτονες, μα και στους εργάτες των άλλων τεχνών που αντιμετωπίζουν τα ίδια μ’ αυτούς προβλήματα.
Αυτός είναι ο Δημήτρης Πικιώνης, στον οποίον ο «Ζυγός» αφιερώνει το τεύχος τούτο: Ένας αγνός οραματιστής, ένας ιχνηλάτης του ελληνικού πνεύματος, ένας ευαίσθητος ερμηνευτής. Έτσι πρέπει να τον δούμε όλοι, ακόμη και εκείνοι, οι ελάχιστοι, που τυχόν έχουν κάποιες αμφιβολίες για την ορθότητα των ιδεών του ή για κάποια συγκεκριμένα έργα που επραγματοποίησε ή πραγματοποιεί.
*Όλες οι φωτογραφίες του παρόντος άρθρου προέρχονται από το προαναφερθέν αφιέρωμα του «Ζυγού» στον Δημήτρη Πικιώνη.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Τετάρτη 10.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/cristofer-maximilian-YK8Mvocj6yE-unsplash-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442