Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ήταν Ναζί, έκλαψε όταν πέθανε ο Χίτλερ: Σοκαριστικές δηλώσεις από τον Στέλαν Σκάρσγκαρντ

Ο εμβληματικός Σουηδός ηθοποιό Στέλαν Σκάρσγκαρντ μίλησε για την «πολύπλοκη σχέση» του με τον θρυλικό σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, χαρακτηρίζοντάς τον ως «Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου» και «τον μοναδικό άνθρωπο που γνωρίζω που έκλαψε όταν πέθανε ο Χίτλερ».

Οι δηλώσεις αυτές έγιναν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι, όπου ο Σκάρσγκαρντ τιμήθηκε με το βραβείο Crystal Globe, προκαλώντας αίσθηση και ρίχνοντας φως σε μια λιγότερο γνωστή πτυχή της προσωπικότητας του διάσημου σκηνοθέτη.

«Η περίπλοκη σχέση μου με τον Μπέργκμαν έχει να κάνει με το ότι δεν ήταν πολύ καλός άνθρωπος», δήλωσε ο Σκάρσγκαρντ. «Ήταν ένας καλός σκηνοθέτης, αλλά μπορείς ακόμα να καταγγείλεις έναν άνθρωπο ως μαλάκα. Ο Καραβάτζιο ήταν πιθανώς επίσης μαλάκας, αλλά έκανε σπουδαίους πίνακες».

Ο Σκάρσγκαρντ δεν μάσησε τα λόγια του, περιγράφοντας τον Μπέργκμαν ως χειριστικό.

«Ο Μπέργκμαν ήταν κακοποιητικός. Ήταν Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου και ο μοναδικός άνθρωπος που γνωρίζω που έκλαψε όταν πέθανε ο Χίτλερ. Συνεχίζαμε να τον δικαιολογούμε, αλλά έχω την αίσθηση ότι είχε μια πολύ περίεργη άποψη για τους άλλους ανθρώπους. [Πίστευε] ότι κάποιοι άνθρωποι δεν ήταν άξιοι. Το ένιωθες, όταν χειριζόταν τους άλλους. Δεν ήταν καλός».

«Ο Μπέργκμαν ήταν κακοποιητικός. [Πίστευε] ότι κάποιοι άνθρωποι δεν ήταν άξιοι. Το ένιωθες, όταν χειριζόταν τους άλλους. Δεν ήταν καλός άνθρωπος»

«Θα πεθάνω σύντομα»

Ο Σκάρσγκαρντ, 74, ο οποίος βρέθηκε στο Φεστιβάλ για να παρουσιάσει την ταινία Sentimental Value του Γιοακίμ Τρίερ και να παραλάβει το βραβείο του, μίλησε επίσης για την τελευταία ταινία του. «Έχει γίνει πιο επιδέξιος με κάθε ταινία και υπάρχει αυτή η παιχνιδιάρικη διάθεση που είναι πολύ γενναιόδωρη» είπε.

Στην ταινία Sentimental Value, δύο αδελφές επανενώνονται με τον αποξενωμένο πατέρα τους, Γκούσταβ, ο οποίος ήταν γνωστός σκηνοθέτης. Τους προσφέρει έναν ρόλο στην ταινία της επιστροφής του.

«Αυτός είναι ένας σκηνοθέτης που δεν είναι πολύ καλός πατέρας. Άρχισα να σκέφτομαι άλλους σκηνοθέτες που ήξερα και μετά σκέφτηκα: ‘Μην πας εκεί – δεν χρειάζεται. Κοίταξε τον εαυτό σου αντ’ αυτού.’ Είμαι καλλιτέχνης, και μερικές φορές είμαι καλός πατέρας, και μερικές φορές όχι τόσο καλός. Είμαστε όλοι ατελείς. Μπορείς να είσαι καλός γονιός αλλά όχι τέλειος, και έτσι και αλλιώς, θα κατηγορηθείς για κάτι από τα παιδιά σου».

Η ταινία, η οποία κέρδισε το Grand Prix στις Κάννες, και θεωρείται φαβορί για τα επόμενα Όσκαρ.

«Ξέρω αυτή τη δουλειά· ξέρω πόσο βραχύβια είναι αυτή η γαμημένη φήμη. Αλλά είναι διασκεδαστικό να εκπλήσσεσαι από τον εαυτό σου. Είμαι έκπληκτος – από μένα – και αυτό είναι διασκεδαστικό. Θα πεθάνω σύντομα, οπότε πρέπει να εκμεταλλευτώ τις στιγμές που απομένουν», δήλωσε ο Σκάρσγκαρντ.

Κατά τη διάρκεια ενός masterclass, ο Σουηδός ηθοποιός ανακάλεσε μερικές από τις μεγαλύτερες ταινίες της καριέρας του αλλά και τις «ταπεινές αλλά ευτυχισμένες» πρώτες εμπειρίες του όπως το ρομάντζο με τον χαρακτήρα της Ζιλιέτ Μπινός στην Αβάσταχτη Ελεφρότητα του Είναι (The Unbearable Lightness of Being), όπου υποδύθηκε την πολυπαθή σύντροφο του άπιστου Τόμας (Ντάνιελ Ντέι-Λιούις).

«Ο Λαρς Φον Τρίερ δεν είναι Ναζί»

Αλλά ήταν το Δαμάζοντας τα Κύματα (Breaking the Waves) του Λαρς φον Τρίερ η ταινία που πραγματικά καθιέρωσε τον Σουηδό ηθοποιό. Αυτό το σπαρακτικό δράμα για μια γυναίκα που αρχίζει να εκδίδεται αφού ο σύζυγός της παραλύει.

«Είχα δει τις πρώτες ταινίες του Λαρς, και ήταν εξαιρετικά ψυχρές. Δεν με άγγιξαν. Το παρατήρησε και ο ίδιος, γι’ αυτό έκανε όλο αυτό το Dogma. Αφαίρεσε τα δικά του εργαλεία. Το διάβασα και είπα: ‘Ω, γαμώτο, επιτέλους μια ιστορία αγάπης με την οποία μπορώ να ταυτιστώ’. Πρόκειται για την ουσία της αγάπης. Την αγνότητα της αγάπης», σημείωσε.

«Ο Λαρς ήταν τόσο ντροπαλός. Είπε: ‘Δεν μου αρέσει η σωματική επαφή,’ και εγώ, φυσικά, τον αγκάλιασα! Μετά τον άφησα και έγινε πάλι φυσιολογικός. Αυτή ήταν η αρχή μιας όμορφης φιλίας. Είπα στην Έλενα Μπόναμ Κάρτερ: ‘Αν είσαι έξυπνη, θα το κάνεις’. Και εκείνη το απέρριψε! Δεν ήθελε να είναι γυμνή με έναν περίεργο Δανό σκηνοθέτη που δεν γνώριζε, και έναν περίεργο Σουηδό ηθοποιό που δεν γνώριζε. Την είδα αργότερα, στις Κάννες, και απλώς την κοίταξα. Είπε: ‘Ξέρω! ΞΕΡΩ!’»

Το ρόλο κέρδισε και ανέδειξε με την ερμηνεία της η Έμιλι Γουάτσον.

Αργότερα, επανενώθηκε με τον Τρίερ στο Χορεύοντας Στο Σκοτάδι (Dancer in the Dark), με τη Μπιορκ στον ρόλο μιας εργάτριας εργοστασίου που πάσχει από εκφυλιστική πάθηση των ματιών. Η Μπιορκ, όπως είναι γνωστό, ήρθε σε ρήξη με τον σκηνοθέτη.

«Ήμουν απασχολημένος και μπορούσα να κάνω μόνο ένα μικρό ρόλο, αλλά ο Λαρς είχε κάποια προβλήματα. Δεν τα πήγαινε καλά με τη Μπιορκ και εκείνη δεν τα πήγαινε καλά μαζί του. Ήταν δύο δύσκολοι χαρακτήρες, συνηθισμένοι στο να παίρνουν αυτό που ήθελαν. Όταν επιτέλους ήρθα στο πλατό, ο παραγωγός άρχισε απλώς να κλαίει. Ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά», είπε.

«Δεν νομίζω ότι μισούσαν ο ένας τον άλλον – εκείνος δεν τη μισούσε, τουλάχιστον. Αλλά σίγουρα δεν τα πήγαιναν καλά».

Ακολούθησαν το Dogville και η Melancholia – με τον γιο του Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ. «Ήδη δούλεψα μαζί του όταν ήταν 7 ετών, και με τον άλλο μου γιο Γκούσταβ. Ο κόσμος θέλει να κάνουμε κάτι μαζί – λοιπόν, δείξτε μου κάτι! Δεν καταλήγουν σε τίποτα καλό εκτός από μια ιδέα μάρκετινγκ», είπε για την οικογένειά τους που είναι και μια δυναστεία στην υποκριτική.

Το Melancholia επισκιάστηκε από μια συνέντευξη Τύπου στις Κάννες που πήγε τρομερά στραβά για τον φον Τρίερ, και για ένα διάστημα τον μετέτρεψε σε persona non grata του γαλλικού φεστιβάλ.

«Όλοι σε εκείνο το δωμάτιο ήξεραν ότι ο Τρίερ δεν ήταν Ναζί, ότι ήταν το αντίθετο. Και όμως όλοι το χρησιμοποίησαν ως τίτλο. Απλώς είπε ένα κακό αστείο»

«Όλοι σε εκείνο το δωμάτιο ήξεραν ότι δεν ήταν Ναζί, ότι ήταν το αντίθετο, και όμως όλοι το χρησιμοποίησαν ως τίτλο. Και μετά οι άνθρωποι που διάβαζαν μόνο τίτλους νόμιζαν ότι ήταν Ναζί. Απλώς είπε ένα κακό αστείο. Ο Λαρς μεγάλωσε με έναν Εβραίο πατέρα και όταν η μητέρα του πέθαινε, του είπε ότι δεν ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Ήταν το αφεντικό της, ο οποίος ήταν Γερμανός», εξήγησε ο ηθοποιός.

«Όταν συναντώ ανθρώπους, ειδικά στις ΗΠΑ, εξακολουθούν να με [ρωτούν γι’ αυτό]. Έχετε τόσες πολλές απαγορευμένες λέξεις εκεί. Τα παιδιά μου μπορούν να πουν όποιες λέξεις θέλουν – εξαρτάται από την πρόθεσή τους» πρόσθεσε.

Ο Σκάρσγκαρντ επαίνεσε τον ατιμασμένο φον Τρίερ για τους γυναικείους ρόλους που έχει γράψει, ακόμη και για το αμφιλεγόμενο Nymphomaniac.

«Δεν είναι μισογύνης. Πρόκειται πραγματικά γι’ αυτόν – αυτός είναι οι γυναικείοι ρόλοι. Αγαπώ τον άνθρωπο, αγαπώ το έργο, και αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα όσα κάνει. Δεν συμφωνείς ούτε με όλα όσα κάνει η γυναίκα σου. [Πριν από το ‘Nymphomaniac’] με κάλεσε, λέγοντας: ‘Η επόμενή μου ταινία θα είναι μια πορνογραφική. Είπα: ‘Εντάξει, Λαρς’. Πρόσθεσε: ‘Και θέλω να παίξεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά δεν θα δείξουμε το πουλί σου μέχρι την τελευταία στιγμή. Και θα είναι πολύ μαλακό’».

Από παιδί-θαύμα σε Χολιγουντιανό σταρ

Ο Σκάρσγκαρντ ξεκίνησε την καριέρα του ως παιδί-θαύμα στη δημοφιλή εκπομπή Bombi Bott och jag.

«Ήταν σαν ένας Σουηδός Χάκλμπερι Φιν, ένα άγριο παιδί που ζούσε ελεύθερα. Ο μικρότερος αδελφός μου έστειλε αιτήσεις για αυτόν και για μένα, και τελικά επέλεξαν εμένα. Νομίζω ότι ήταν πολύ εκνευρισμένος. Όλοι το είδαν, συμπεριλαμβανομένων 14χρονων κοριτσιών. Αυτό ήταν θετικό για μένα», ανακάλεσε.

Με τα χρόνια, ο Σκάρσγκαρντ έχει δουλέψει σε αναρίμητες mainstream αμερικανικές παραγωγές, τον Ξεχωριστό Γουλ Χάντινγ (Good Will Hunting), το Amistad του Σπίλμπεργκ, τους Πειρατές της Καραϊβικής, σε ταινίες της Marvel αλλά και το Mamma Mia! αναφέρει το Variety.

«Ήμασταν οι μόνοι τρεις άνδρες και ήμασταν οι ‘μπίμπιμπος’. Χωρίς υπόβαθρο, χωρίς τίποτα. Ήμασταν χαριτωμένοι και χαζοί. Επιτέλους κατάλαβα τι εννοούσαν όταν μιλούσαν για αυτό που συνήθως βιώνουν οι γυναίκες» πρόσθεσε.

Ο πατριάρχης Σκάρσγκαρντ έπαιξε επίσης τον απόλυτο κακό, τον Βαρόνο Χάρκονεν.

«Πρέπει να ξέρεις σε τι είδος ταινίας δουλεύεις και τι χρειάζεται από εσένα. Μεγάλη χολιγουντιανή ταινία όπου παίζεις τους κακούς; Μερικές φορές το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι κακός, όπως στο ‘Dune’», είπε ενώ πρόσφατα, εμφανίστηκε στην εκπομπή του Disney+, το Andor από το σύμπαν του Star Wars.

«Ευτυχώς, δεν έπαθα εγκεφαλικό πριν από αυτόν τον τεράστιο μονόλογο», δήλωσε με χιούμορ, αναφερόμενος στα προβλήματα υγείας του. «Δεν έχω αναρρώσει πλήρως και αυτό είναι φρικτό: δεν θυμάμαι τις ατάκες μου, και είχα έναν υποβολέα στο αυτί μου», είπε.

Ωστόσο, δεν έχει τελειώσει ακόμα. «Υπάρχει κάτι που θα ήθελα ακόμα να δοκιμάσω [στο μέλλον]; Σίγουρα. Αλλά δεν ξέρω τι».