Δάφνις Κόκκινος – Ο μοναδικός Έλληνας χορευτής του Βούπερταλ της Πίνα Μπάους

Ο Δάφνις Κόκκινος έχει περάσει είκοσι τέσσερα χρόνια της ζωής του χορεύοντας για την Πίνα Μπάους και υπήρξε βοηθός της ως επικεφαλής του Βούπερταλ, ενώ από το 2020 είναι ο νέος διευθυντής της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης.

Ο Δάφνις Κόκκινος γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και είναι ο έκτος γιος της οικογένειάς του.

«Όταν ήμουν 15 χρονών, πήγα σε μία σχολή μπαλέτου στο Ηράκλειο. Ήμουν το μοναδικό αγόρι, η δασκάλα ήταν χαρούμενη πολύ και εγώ εργαζόμουν σκληρά. Οι μητέρες των συμμαθητριών μου όμως είχαν διαφορετική άποψη και απαίτησαν από τη δασκάλα να φύγω από τη σχολή. Για δική της λύπη και δική μου ακόμα μεγαλύτερη αναγκάστηκα να τα παρατήσω. Περίμενα να τελειώσω το λύκειο, ώστε να μπορέσω να πάω στην Αθήνα και να γραφτώ σε μία σχολή χορού, πριν δώσω εξετάσεις μετά από δύο χρόνια στην Κρατική Σχολή Χορού. Η απόφαση ήταν πολύ εύκολη γιατί ήταν το μοναδικό που επιθυμούσα και οι γονείς μου ήταν συμπαραστάτες μου και υποστηρικτές μου στην όλη μου προσπάθεια» θα πει ο Δάφνις Κόκκινος αργότερα.

Photo: Κρατική Σχολή Ορχηστρική Τέχνης

Το τρένο Αθήνα-Βούπερταλ

Ως δευτεροετής σπουδαστής της Κρατικής Σχολής Χορού είδε για πρώτη φορά στο Ηρώδειο το «Café Müller» και την «Ιεροτελεστία της Άνοιξης» του Στραβίνσκι σε χορογραφία της Πίνα Μπάους. Ήταν τόσο αποκαλυπτικό, συγκλονιστικό και υπέροχο γι’ αυτόν που ήταν σίγουρος ότι ήθελε να ανήκει εκεί. Έτσι, όταν τελείωσε την Κρατική Σχολή Χορού, πήρε το τρένο Αθήνα-Βούπερταλ και σε τρεις μέρες βρισκόταν στη Γερμανία για να σπουδάσει στο Έσσεν, μια σχολή όπου η χορεύτρια που θαύμαζε κατείχε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή.

«Ακούγεται εύκολο και όντως είναι όταν εστιάζεις στον στόχο σου. Και η νεότητα έχει αυτή την ικανότητα, αυτή την ιδιαιτερότητα. Να κοιτάζει το στόχο και να αγνοεί τα εμπόδια».

«Είδα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τα πάντα κοινά. Τον πόνο, την αγάπη, την απουσία, το χαμόγελο, τη μοναξιά, το θυμό. Απλά τα εκφράζουμε διαφορετικά»

«Είχα τη λανθασμένη άποψη»

Το 1993 ξεκίνησε να χορεύει Βούπερταλ της Πίνα Μπάους. Το 2002, έγινε βοηθός της θρυλικής χορογράφου και μετά το θάνατό της, το 2009, ήταν επικεφαλής. Επί σχεδόν τριάντα χρόνια, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, παίζοντας επί σκηνής ή προετοιμάζοντας έργα της Πίνα Μπάους, όπως «Sacre du Printemps», «Kontakthof», «Arien».

Συμμετείχε ως ερμηνευτής στην ταινία «Μίλα της» του Πέδρο Αλμοδοβάρ, στην ταινία «Pina» του Βιμ Βέντερς και ως χορογράφος στο «Zenne Dancer». Το πρώτο του προσωπικό έργο, με τίτλο «Addio Addio Amore» ήταν αφιερωμένο φυσικά στην Πίνα Μπάους.

«Η ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης που δημιούργησε η Πίνα μαζί μας, με χορευτές από όλο τον κόσμο, ο καθένας με τις ιδιαιτερότητες, τις αδυναμίες και τα δυνατά του σημεία, συνέβαλε σε αυτή την ατμόσφαιρα ομαδικής και ατομικής δημιουργίας» παραδέχεται.

«Όταν δημιουργούσαμε νέα κομμάτια, κάναμε ατελείωτες πρόβες για να ανακαλύψουμε κάτι απλό, κάτι ίσως πιο δύσκολο, αλλά πάντα, κάτι αληθινό. Με την Πίνα, μάθαμε όχι μόνο πώς να κάνουμε κάτι, αλλά και γιατί το κάνουμε. Ανακάλυψα πράγματα που μέχρι τότε είχα την αντίθετη άποψη, δηλαδή τη λανθασμένη».

Τα κοινά των ανθρώπων

«Λόγω των συμπαραγωγών που έχουμε κάνει με διαφορετικές πόλεις του κόσμου, έχουμε γνωρίσει διαφορετικές κουλτούρες, έχουμε κάνει πολλές φιλίες, σε διαφορετικές γλώσσες, σε διαφορετικά μήκη και πλάτη. Είδα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τα πάντα κοινά. Τον πόνο, την αγάπη, την απουσία, το χαμόγελο, τη μοναξιά, το θυμό. Απλά τα εκφράζουμε διαφορετικά» θα προσθέσει ο Δάφνις Κόκκινος.

«Και η Πίνα πάντα ενδιαφερόταν για το ιδιαίτερο και το διαφορετικό. Και αυτό ήταν που προσπαθούσε να δουλέψει με τον καθένα μας ξεχωριστά. Είμαστε όλοι διαφορετικοί και όμως λειτουργούμε ως ομάδα. Το πιο δημιουργικό πράγμα».

Σήμερα ο Δάφνις Κόκκινος συνεχίζει να χορεύει. «Αν δεν μοιραστείς κάτι, τότε δεν υπάρχει» θα πει. «Όταν μου έκαναν την πρόταση από το υπουργείο ήταν σαν να μου έλεγαν «θα πας στο φεγγάρι», ούτε το είχα στο μυαλό μου. Ήμουνα σαν ψάρι έξω από το νερό και ειλικρινά δεν είχα τον χρόνο να σκεφτώ καλά αν ήθελα να κάνω αυτό ή κάτι άλλο. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τη ζωή μου έξω από το Χοροθέατρο, δεν έχω ζήσει αλλού τόσο μεγάλο διάστημα, τριάντα χρόνια. Δεν πρόλαβα να μη θέλω, αλλά βρέθηκε η λύση γιατί πήρα άδεια να κάνω κάτι άλλο. Μέσα στον Covid κόπηκαν οι παραστάσεις στο Βούπερταλ, οι τουρνέ, και ήρθα εδώ πριν τελειώσει η σεζόν. Η Βίκυ Μαραγκοπούλου είχε παραιτηθεί και η σχολή είχε προαγωγικές εξετάσεις και έπρεπε να μάθω τα πάντα» παραδέχεται στην Αργυρώ Μποζώνη, το 2021 στη Lifo για τη θέση του διευθυντή της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης.

*Η Πίνα Μπάους έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιουνίου του 2009, στο Βούπερταλ της Γερμανίας.

*Με στοιχεία από ellines.com και dialogos.com