Η παγίδα του λύκου: Ένας Ναζί αντικρίζει τη βαρβαρότητα του καθεστώτος – και συντάσσεται με την αντίσταση

Ο Χένρι Στορμ είναι ένας Ναζί πεπεισμένος ότι «ο κόσμος θα είναι καλύτερος όταν οι Κόκκινοι συντριβούν». Μια πεποίθηση που δεν θα αργούσε να καταρρεύσει μπρος στα μάτια του, όταν στο Ανατολικό Μέτωπο αντικρίσει το μέγεθος της ναζιστικής βαρβαρότητας.

Αντλώντας εν μέρει έμπνευση από την ιστορία του Σβέρε Μπεργκ, ενός φίλου του παππού του (ο ίδιος μέλος της Αντίστασης), ο Νορβηγός Άσλακ Νόρε έγραψε ένα μυθιστόρημα τόσο σπουδαίο και πολύπλοκο, που, σύμφωνα με τη Libération, αναμετράται με την «πένα» του Τζον Λε Καρρέ. Ο τίτλος; «Piège à loup» (Η παγίδα του λύκου).

Ο Σβέρε Μπεργκ το 1940 εγκατέλειψε την πατρίδα του, το Άσκερ της Νορβηγίας, και πήγε στη Γερμανία για να σπουδάσει μηχανικός στο Πανεπιστήμιο της Δρέσδης μέχρι το τέλος του πολέμου, οπότε μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Κονέκτικατ, απ’ όπου δεν ξαναέφυγε ποτέ.

Ήταν μια ζωή την οποία ο άνδρας διηγήθηκε στο νεκροκρέβατο του σε έναν δημοσιογράφο, ο οποίος το 2006 έγραψε ένα βιβλίο γι’ αυτήν, με τίτλο «Spy in Hitler’s Reich» (Κατάσκοπος στο Ράιχ του Χίτλερ). Βασισμένος σε αυτή την ιστορία, ο Άσλακ Νόρε έπλεξε τις εκπληκτικές περιπέτειες του Χένρι Στορμ, ενός νεαρού Νορβηγού που πήγε στη Γερμανία το 1941 για να πολεμήσει τον μπολσεβικισμό.

«Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι μια δύναμη που τελικά θα καταστρέψει τον κόσμο»

«Ένας θαυματουργό όπλο»

Όπως είπαμε, ο Χένρι Στορμ ζει και αναπνέει με μια και μόνο σκέψη. Ο Κόκκινος Στρατός πρέπει να συντριβεί για ένα καλύτερο αύριο. Αυτό όμως που ανακαλύπτει στο Ανατολικό Μέτωπο τον κάνει να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ναζιστικής βαρβαρότητας.

Μια σκηνή συγκεκριμένα θα τον στοιχειώσει για πολλά χρόνια.

Μια μέρα που βρισκόταν στην τούνδρα, με τα πόδια του να βυθίζονται στο χιόνι, ένας από τους συμπολεμιστές του τον πήγε να δει τι είχε μόλις ανακαλύψει: το Stalag 436, όπου κρατούνταν Ρώσοι αιχμάλωτοι. Στην ύπαιθρο, με καλοκαιρινή στολή, στους -30°C.

Ο Χένρι εστίασε σε μια ομάδα στο κέντρο του περιβόλου», έγραψε ο Ασλάκ Νορ. Γύρω από έναν άνδρα κάθονταν άλλοι τέσσερις. Δύο από αυτούς είχαν βγάλει τα μπουφάν της στολής τους και τα χλωμά τους χέρια συγχωνεύονταν με το χιόνι. Ήταν ακίνητοι.

Ο Χένρι σάρωσε τον καταυλισμό με τα κιάλια του. Ούτε ένας κρατούμενος δεν κουνιόταν. Σε μια κρίση πανικού, θέλησε να τρέξει προς τη Μαύρη Θάλασσα. Ήταν ένας ομαδικός τάφος χωρίς τάφο, ένα υπαίθριο ψυγείο, ένα νεκροταφείο χωρίς θεία ελεημοσύνη».

Χιλιάδες Ρώσοι είχαν παγώσει μέχρι θανάτου.

Τραυματισμένος, ο Χένρι Στορμ επιστρέφει στο Όσλο, ελπίζοντας να κερδίσει πίσω τη γυναίκα που αγαπάει εδώ και χρόνια, την Άστριντ. Μόνο που εκείνη έχει ενταχθεί στη νορβηγική αντίσταση και δεν τον συγχωρεί που κατατάχθηκε σε ναζιστικό σύνταγμα. Για εκείνη, είναι «ένας μεγαλομανής ονειροπόλος που [έχει] βάλει τις ιδεολογικές του εκτιμήσεις και την παιδική του προτίμηση για περιπέτεια πάνω από τη σχέση τους».

Τη διαβεβαιώνει ότι έχει πεισθεί ότι «ο εθνικοσοσιαλισμός (…) είναι μια δύναμη που τελικά θα καταστρέψει τον κόσμο» και ότι είχε στην κατοχή του πληροφορίες που θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν την αντίσταση.

«Ήμουν σε ένα νοσοκομείο στα περίχωρα του Ροστόφ», της εκμυστηρεύεται. «Καθώς ένας από τους τραυματισμένους συγκατοίκους μου ήταν φανερό ότι πλησίαζε στο τέλος της ζωής του, ήρθε μια γυναίκα και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού του. Άρχισε να ψιθυρίζει μια ιστορία για τον αδελφό της, ο οποίος εργαζόταν σε μια μυστική βάση στη Βαλτική και ο οποίος είχε ένα μεγάλο μυστικό, ένα θαυματουργό όπλο. Έναν πύραυλο που πήγαινε πιο γρήγορα από τον ήχο».

«Για μένα, η ρήξη μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας χρονολογείται από εκείνον τον μήνα Μάρτιο του 1999»

ΝΑΤΟ και Ρωσία

Αυτό που έχουν κοινό ο Βέρνερ Σόργκε και ο Χένρι Στορμ είναι ότι ήταν και οι δύο σπουδαίοι ιστιοπλόοι και αθλητές, που αγωνίστηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936.

Ο Άσλακ Νορ αφηγείται τις περιπέτειές τους, ο ένας κυνηγώντας τον άλλον, και αυτή η ένταση, αυτές οι ανατροπές της τύχης, αυτοί οι προδομένοι, απογοητευμένοι ή εκκολαπτόμενοι έρωτες μας κρατούν σε αγωνία για περισσότερες από 400 σελίδες.

Ο Νορβηγός συγγραφέας ξέρει τι λέει όταν μιλάει για τον πόλεμο: ήταν στρατιώτης στη Βοσνία το 1999.

«Οι Ρώσοι στρατιώτες ήταν σε αποστολή του ΝΑΤΟ μαζί μας. Όταν άρχισαν οι βομβαρδισμοί στη Σερβία, είχαν βαρεθεί και πήγαν να ενωθούν με τους Σέρβους. Για μένα, η ρήξη μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας χρονολογείται από εκείνον τον μήνα Μάρτιο του 1999».

Ο Άσλακ Νόρε ανακαλύφθηκε στη Γαλλία από τον εκδοτικό οίκο Le Bruit du Monde. Έχει εκδώσει το «Νεκροταφείο της θάλασσας» το 2023 και τους «Κληρονόμους της Αρκτικής» το 2024, ενώ αυτή τη στιγμή εργάζεται πάνω σε ένα ψυχολογικό και γεωπολιτικό θρίλερ που διαδραματίζεται μεταξύ Νορβηγίας, Ρωσίας και Ουκρανίας.

Αρκεί να πούμε ότι έχει άφθονο υλικό στα χέρια του.

*Πηγή: Libération