Το πιο σπαρακτικό επεισόδιο του Black Mirror – Νοσταλγικό, ειλικρινές, τρυφερά επώδυνο

Από το 2011, η δυστοπική ανθολογική σειρά Black Mirror των Τσάρλι Μπρούκερ και Άναμπελ Τζόουνς παρουσιάζει 34 ιστορίες για τη σκοτεινή πλευρά της τεχνολογίας: πώς τα συστήματα υπολογιστών και τα ψηφιακά gadgets μπορούν να παραμορφώσουν, να διαστρεβλώσουν ή και να τερματίσουν τη ζωή των ανθρώπων.

Υπήρξαν τα σοκαριστικά, γεμάτα ανατροπές επεισόδια – ένας πρωθυπουργός αναγκάζεται να συνευρεθεί με ένα γουρούνι σε ζωντανή μετάδοση για να απελευθερώσει μια απαχθείσα πριγκίπισσα (στο National Anthem) μια γυναίκα που κυνηγιέται από κυνηγούς επικηρυγμένων σε ένα σαδιστικό ριάλιτι αποκαλύπτεται ότι είναι παιδοκτόνος (στο White Bear )- αλλά κάθε τόσο, υπάρχει μια ιστορία που ξεπερνά το θέμα «τι θα γινόταν αν η τεχνολογία γινόταν κακή;» και αντ’ αυτού καταφέρνει να συλλάβει τις πολυεπίπεδες αποχρώσεις της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η ανθρώπινη ύπαρξη (ακόμα) απαραίτητη

Αυτή η ευγενική, πιο συναισθηματική πλευρά του Black Mirror έχει εμφανιστεί στο παρελθόν σε διάφορα αγαπημένα επεισόδια των θαυμαστών, όπως το San Junipero, που κυκλοφόρησε το 2016: μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο νεαρών γυναικών που διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’80, η οποία αργότερα αποκαλύπτεται ότι είναι μια προσομοιωμένη πραγματικότητα όπου οι νεκροί και οι ακόμα ζωντανοί μπορούν να συνυπάρχουν μαζί στο διαδίκτυο.

Το Be Right Back (2013) ήταν προφητικό στις εξερευνήσεις του για την τεχνητή νοημοσύνη και για το πώς η εμπειρία της θλίψης μπορεί να οδηγήσει κάποιον να δημιουργήσει μια ηλεκτρονική εκδοχή του αγαπημένου του προσώπου.

Και τα θέματα της απιστίας και της σεξουαλικής εμμονής ιδωμένα μέσα από έναν ενσωματωμένο «φακό» μνήμης εξερευνήθηκαν με καταστροφικά αποτελέσματα στο The Entire History of You του 2011, γραμμένο από τον Τζέσε Άρμστρονγκ του Succession.

Λίγο συναίσθημα, ρε παιδιά

Και ενώ πάντα υπάρχει χώρος για ελαφρώς ανόητες, καταστροφολογικές προβλέψεις για το τέλος των υπολογιστών και του διαδικτύου (το Plaything και το Common People στην έβδομη σεζόν είναι αξιοπρεπή νέα παραδείγματα αυτού του είδους), το Black Mirror υπερέχει όταν η τεχνολογία είναι απλώς ένα μέρος της ιστορίας, όχι το νόημα της ιστορίας.

Η πιο πρόσφατη σειρά φαίνεται να το αναγνωρίζει αυτό και είναι ίσως η πιο ειλικρινής και συναισθηματική σε ολόκληρο τον κατάλογο. Με τρία από τα επτά επεισόδια να επικεντρώνονται γύρω από μια ερωτική ιστορία, ωστόσο, το πέμπτο επεισόδιο, Eulogy, είναι αυτό που ξεχώρισε, καταστρέφοντας αθόρυβα τους θεατές την ημέρα της κυκλοφορίας του.

Το τρέιλερ της 7ης σειράς του Black Mirror 

«Βαριά, χοντρά δάκρυα»

«Το Eulogy με λύγισε με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο που δεν περίμενα», έγραψε ένας τηλεθεατής στο X, ενώ ένας άλλος είπε ότι ήταν «ένα εντελώς σπαρακτικό αλλά φανταστικό είδος τηλεόρασης… απλά όμορφα επώδυνο».

Ένας άλλος χρήστης πρόσθεσε: «Πραγματικά απίστευτο από κάθε δυνατή άποψη. Κλαίω τα τελευταία 5 λεπτά… Ο σπαραγμός δεν μπορεί καν να ξύσει την επιφάνεια αυτού που με έκανε να νιώσω». Ένας άλλος βρισκόταν ακόμα σε φάση ανάρρωσης από την προβολή: «Με έκανε να κλαίω με λυγμούς. Και εννοώ βαριά, χοντρά δάκρυα».

Οι κριτικοί συμφωνούν. Η Kayleigh Dray του Stylist δήλωσε: «Το Eulogy με συγκλόνισε και δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι», ενώ ο Ben Rosenstock από το Vulture πρόσθεσε ότι ήταν το «πιο σπαρακτικό επεισόδιο της σεζόν».

Ο Aayush Sharma του GameRant το χαρακτήρισε «το καλύτερο επεισόδιο της 7ης σεζόν του Black Mirror… Ο Πολ Τζιαμάτι είναι εξαιρετικός», και ο Jake Kleinman από τη Huffington Post είπε: «Ίσως είναι το καλύτερο επεισόδιο του Black Mirror εδώ και χρόνια».

Πέρα από το CGI

Το Eulogy – σε σενάριο των Μπρούκερ και Έλα Ρόουντ – διαθέτει πράγματι μια αξεπέραστη ερμηνεία από τον Τζιαμάτι ως Φίλιπ, έναν ηλικιωμένο άνδρα που του ζητείται να χρησιμοποιήσει ένα ψηφιακό τσιπ για να αποκτήσει πρόσβαση στις αναμνήσεις του, ώστε να δημιουργήσει έναν επικήδειο για την κηδεία της Κάρολ Ρόις, μιας φίλης που του ράγισε την καρδιά στα είκοσί του χρόνια.

Το τεχνολογικό στήσιμο είναι μόνο ένα εντυπωσιακό σκέλος αυτού του επεισοδίου, καθώς τα ειδικά εφέ που παρουσιάζονται επιτρέπουν στον Φίλιπ να «πηδήξει» σε παλιές φωτογραφίες, εξερευνώντας την αναδημιουργημένη σκηνή γύρω του.

Αλλά είναι το χτίσιμο του κόσμου έξω από αυτές τις συγχωνευμένες σκηνές ζωντανής δράσης και το CGI που είναι πραγματικά συγκινητικό.

«Μιλούσαμε για τη μνήμη και τη φωτογραφία και για το πώς η αντίληψη ενός ατόμου για τη μνήμη μπορεί να το εξαπατήσει όσον αφορά το ποιος αισθάνεται ότι είναι ο κακός στη ζωή του»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Netflix Australia & NZ (@netflixanz)

Η νοσταλγία αλλάζει την ιστορία

Κομμάτι-κομμάτι, η ιστορία της σχέσης και του χωρισμού του Φίλιπ και της Κάρολ αποκαλύπτεται μέσα από τις παλιές εικόνες και τα αναμνηστικά του – πώς διαλύθηκε η ερωτική σχέση, η επακόλουθη δραματική πρόταση γάμου στο Λονδίνο και η ταπείνωσή του όταν εκείνη τον εγκαταλείπει, χωρίς να ξανακούσει ποτέ νέα της.

Η συνακόλουθη συναισθηματική του αναταραχή είναι αισθητή, ειδικά στους δυνατούς μονολόγους του Τζιαμάτι. Αλλά με τη βοήθεια ενός «οδηγού» avatar (τον υποδύεται η Πάτσι Φεράν) στο ψηφιακό τσιπ Eulogy, ο Φίλιπ ανακαλύπτει πληροφορίες που του δίνουν μια ολοκαίνουργια προοπτική που θα μπορούσε να έχει αλλάξει την πορεία της ζωής του και της Κάρολ – η οποία όμως, τραγικά, ήρθε πολύ αργά.

«Είναι κάποιος που χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να ανατρέξει στο παρελθόν και να βγει με μια ελαφρώς διαφορετική οπτική και να συγχωρέσει κάποια φαντάσματα»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Den of Geek (@denofgeek)

Άτιμο πράγμα η μνήμη

Ο Μπρούκερ δήλωσε στο Vulture ότι το Eulogy προορίζεται να είναι ένα συνοδευτικό έργο του Be Right Back και του The Entire History of You, και εξετάζει την εκτυφλωτική, υποκειμενική φύση της εκ των υστέρων θέασης: «Μιλούσαμε για τη μνήμη και τη φωτογραφία και για το πώς η αντίληψη ενός ατόμου για τη μνήμη μπορεί να το εξαπατήσει όσον αφορά το ποιος αισθάνεται ότι είναι ο κακός στη ζωή του».

Ο ίδιος πρόσθεσε στο Rolling Stone: «Είναι κάποιος που χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να ανατρέξει στο παρελθόν και να βγει με μια ελαφρώς διαφορετική οπτική και να συγχωρέσει κάποια φαντάσματα».

Ο Μπρούκερ αποκάλυψε επίσης ότι η απώλεια του δικού του πατέρα – και το γεγονός ότι έπρεπε να διαβάσει τον επικήδειο στην κηδεία του – έκανε το θέμα ακόμα πιο οδυνηρό γι’ αυτόν. Το Eulogy, όπως και μεγάλο μέρος της ανθολογίας, παίζει με την ιδέα της νοσταλγίας.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη 梁兆輝 Brian Leung (@djbrianleung)

«Συγκινήθηκα πραγματικά στο τέλος»

Για τον Φίλιπ, ωστόσο, αυτή η νοσταλγία έχει αδειάσει- οι όποιες καλές αναμνήσεις μπορεί να είχε από την Κάρολ έχουν καταστραφεί ψυχικά και σωματικά από τον ίδιο, αφήνοντάς τον να βράζει σιωπηλά από λύπη και πικρία εδώ και σχεδόν 30 χρόνια.

Όπως είναι σχεδόν συνηθισμένο για τους χαρακτήρες του Black Mirror – και στην ίδια τη ζωή, ίσως – δεν υπάρχει καθαρό, ευτυχές τέλος στο Eulogy, αλλά στον Φίλιπ δίνεται μια γλυκόπικρη στιγμή καθαρτικής αποδοχής, η οποία είναι αυτό που πραγματικά βρίσκει ανταπόκριση στους θεατές.

Όπως δήλωσε ο Πολ Τζιαμάτι στο Rolling Stone κατά την ανάγνωση του σεναρίου για το Eulogy: «Συγκινήθηκα πραγματικά στο τέλος, κάτι που δεν μου συμβαίνει πάντα».

Ακόμα και οι πιο κυνικοί οπαδοί του Black Mirror θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι αυτό ίσως είναι το πιο ειλικρινές επεισόδιο μέχρι τώρα.

*Η έβδομη σεζόν του Black Mirror είναι διαθέσιμη στο Netflix.

*Με στοιχεία από bbc.com | Αρχική Φωτό: Ο Πολ Τζιαμάτι στο επεισόδιο Eulogy, του Black Mirror / Netflix