«Kiss of the Spider Woman»: Από τον «Βρώμικο Πόλεμο» της Αργεντινής στον Ντόναλντ Τραμπ

«Περίμενα αυτή τη στιγμή όλη μου τη ζωή», είπε με βουρκωμένα μάτια η Τζένιφερ Λόπεζ για τη συμμετοχή της στην ταινία «Kiss of the Spider Woman» σε δηλώσεις που έκανε κατά τη διάρκεια του Sundance Festival. Ενώ λίγο αργότερα ο συμπρωταγωνιστής της Tonatiuh μοιράστηκε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε ως queer παιδί από τη Λατινική Αμερική.

Η πλοκή της ταινίας

Το «Kiss of the Spider Woman», που διαδραματίζεται κυρίως σε μια φυλακή της Αργεντινής κατά τη διάρκεια του «Βρώμικου Πολέμου» (1976-1983), ακολουθεί τον queer Λούις Μολίνα, ο οποίος εκτίει ποινή φυλάκισης επειδή έκανε σεξ με έναν άνδρα.

Για να ξεφύγει από τη φρίκη της φυλάκισης, παραμυθιάζει τον νέο συγκρατούμενό του, έναν πολιτικό κρατούμενο ονόματι Βαλεντίν Αρεγκούι, με ζωντανές ιστορίες για τα κινηματογραφικά κατορθώματα της αγαπημένης του ντίβας της οθόνης, την οποία παίζει η Λόπεζ.

Πρόκειται για τη δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Μανουέλ Πουίγκ, μετά το αναγνωρισμένο κινηματογραφικό μιούζικαλ του 1985 από τον σκηνοθέτη Έκτορ Μπαμπένκο, που απέσπασε Όσκαρ για τον Γουίλιαμ Χερτ.

Υπάρχει επίσης μια θεατρική εκδοχή, σε μουσική και στίχους των Τζον Κάντερ και Φρεντ Εμπ και σε βιβλίο του Τέρενς ΜακΝάλι, η οποία ανέβηκε στο Broadway το 1993 και απέσπασε επτά βραβεία Tony, μεταξύ των οποίων τα βραβεία καλύτερου μιούζικαλ και καλύτερης ερμηνείας.

Ένα πέρασμα στη σύγχρονη κοινωνία

Παρόλο που η ταινία ξεχειλίζει από το είδος της φαντασμαγορικής λάμψης που θα περίμενε κανείς από τη χρυσή εποχή του είδους, το «Kiss of the Spider Woman» έχει και μια πιο σύγχρονη πολιτική νότα.

Κατά την εισαγωγή της ταινίας, ο σκηνοθέτης Μπιλ Κόντον ανέφερε μια φράση από την ομιλία του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ κατά την ορκωμοσία του: «Από σήμερα, θα είναι στο εξής η επίσημη πολιτική της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα: το αρσενικό και το θηλυκό».

«Έγινε σαφές ότι για χρόνια τα τρανς άτομα χρησιμοποιούνταν ως τα τελευταία θύματα του πολιτιστικού πολέμου. Αισθανόμασταν όντως ότι ό,τι κι αν συνέβαινε, αυτό είναι κάτι με το οποίο πρέπει να ζήσουμε και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί», δήλωσε ο Κόντον.

«Και πάλι, για μένα, η υπόσχεση της ταινίας είναι ότι με κάποιο τρόπο οι άνθρωποι μπορούν να το ξεπεράσουν αυτό και να δουν ο ένας τον άλλον ως άτομα», συμπλήρωσε.

O «Βρώμικος Πόλεμος»

Tα χρόνια του «Βρώμικου Πολέμου» ήταν μια περίοδος που η πολιτικοστρατιωτική δικτατορία της Αργεντινής εναντιωνόταν στους αντάρτες της αριστεράς και στις πολιτικές ομάδες, που κατηγορούνταν ότι σχετίζονταν με τον σοσιαλισμό, αλλά και ότι θεωρούταν ως διαφορετικό.

Υπολογίζεται πως 10.000 με 30.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους ή και εξαφανίστηκαν.

Η Nuestro Mundo

Η πρώτη οργάνωση για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ που ιδρύθηκε ήταν η Nuestro Mundo το 1967 από τον Χέκτορ Αναμπιτάρτε. Αντιπροσώπευε το απελευθερωτικό μέτωπο των ομοφυλοφίλων που επεδίωκε συμμαχία με την πολιτική αριστερά προκειμένου να προωθήσει τα πολιτικά δικαιώματα. Κινητήριος μοχλός για τη δημιουργία της Nuestro Mundo ήταν η δικτατορία του Χουάν Κάρλος Ονγκάνια, το καθεστώς του οποίου καταπίεζε και υποδούλωνε σε μεγάλο βαθμό τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤ.

Αν και αποτέλεσε ορόσημο για το κίνημα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ στην Αργεντινή στο σύνολό της, η δημιουργία της Nuestro Mundo δεν εγκαινίασε μια εποχή μεταρρυθμίσεων ούτε αυξημένων δικαιωμάτων για τα μέλη της κοινότητας. Αντίθετα, η ομάδα απέφευγε γενικά να είναι πολιτικά ενεργή και ασχολήθηκε κυρίως με την ευαισθητοποίηση για την καταπίεση που αντιμετώπιζε η κοινότητα ΛΟΑΤ.

Επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στον τερματισμό της αστυνομικής βίας κατά των ομοφυλόφιλων και ζήτησε τον τερματισμό των νόμων κατά των ΛΟΑΤ. Αν και η ίδια η Nuestro Mundo δεν είχε πολλές επιτυχίες, ενέπνευσε τη δημιουργία άλλων ομάδων ΛΟΑΤ, όπως η Safo.

Η Nuestro Mundo τελικά ενώθηκε με άλλες ακτιβιστικές ομάδες – Safo, El Grupo Profesionales, Emanuel, Alborada, Bandera Negrea και Eros – για να ιδρύσει το Frente de Liberación Homosexual (FLH) το 1971, το οποίο διήρκεσε μέχρι το 1976. Η νέα οργάνωση δημιουργήθηκε μόλις δύο χρόνια μετά τις ταραχές του Stonewall στη Νέα Υόρκη, ένα γεγονός που κινητοποίησε τους ακτιβιστές στην Αργεντινή.