in.gr > The Good Life > Culture Live > «Η Μπαλάντα της Σεξουαλικής Εξάρτησης»: Η ωμή, τρυφερή ματιά της Ναν Γκόλντιν ξαναζωντανεύει στο Λονδίνο
Gagosian 10 Δεκεμβρίου 2025 | 16:15
«Η Μπαλάντα της Σεξουαλικής Εξάρτησης»: Η ωμή, τρυφερή ματιά της Ναν Γκόλντιν ξαναζωντανεύει στο Λονδίνο
Σαράντα χρόνια μετά, «Η Μπαλάντα της Σεξουαλικής Εξάρτησης» της Ναν Γκόλντιν επιστρέφει στο Λονδίνο για να θυμίσει πως πίσω από τη λάμψη της δεκαετίας του ’80 υπήρξαν ζωές εύθραυστες, σχέσεις οριακές και μια γενιά που χάθηκε πριν προλάβει να ακουστεί
Το 1986 η Αμερική εξέπεμπε αυτοπεποίθηση: οι αγορές στο απόγειό τους, τα τηλεοπτικά δίκτυα να αναπαράγουν τον μύθο της «αμερικανικής υπεροχής» και η δημόσια εικόνα γεμάτη βάτες, σημαίες και συνθεσάιζερ. Κάτω όμως από το γυαλιστερό αυτό περίβλημα, η κοινωνία αντιμετώπιζε φόβους, σκάνδαλα και τη σκιά του AIDS, ενώ οι παλιές βεβαιότητες άρχιζαν να ραγίζουν.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, δύο φωτογράφοι κατέγραψαν μια εντελώς διαφορετική χώρα. Η Ναν Γκόλντιν και ο Ρίτσαρντ Άβεντον, των οποίων τα έργα κυκλοφόρησαν τότε ως βιβλία και άφησαν βαθύ αποτύπωμα στη φωτογραφία του 20ού αιώνα, επιστρέφουν στο προσκήνιο χάρη σε δύο παράλληλες εκθέσεις στις γκαλερί Gagosian στο Λονδίνο.
Η Μπαλάντα της Σεξουαλικής Εξάρτησης
Στην Davies Street, από τον Ιανουάριο, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο το The Ballad of Sexual Dependency (Η Μπαλάντα της Σεξουαλικής Εξάρτησης) στο σύνολό του: 126 εικόνες που αποτυπώνουν με σκληρή τρυφερότητα τη downtown Νέα Υόρκη από το 1973 έως το 1986. Εραστές, φίλοι, drag performers, χρήστες, σχέσεις που ακροβατούν ανάμεσα στη βία, τον έρωτα και την απώλεια — η Γκόλντιν φωτογραφίζει τον δικό της κύκλο εκ των έσω, δημιουργώντας ένα ημερολόγιο μιας γενιάς που χάθηκε.
Richard Avedon: Facing West
Στη Grosvenor Hill, η έκθεση Richard Avedon: Facing West φωτίζει την αντίπερα όχθη της αμερικανικής πραγματικότητας. Ο Άβεντον φωτογραφίζει την εργατική τάξη της Δύσης: ανθρακωρύχους, σερβιτόρες, εργάτες σε σφαγεία, μετακινούμενους εργάτες. Με το εμβληματικό λευκό φόντο του, αφαιρεί κάθε ίχνος ρομαντισμού ή μύθου και αφήνει μόνο τα πρόσωπα — κουρασμένα, στιγματισμένα από τη δουλειά και την επιβίωση. Από τη σειρά παρουσιάζονται 21 εικόνες, κάποιες εκ των οποίων δεν έχουν εκτεθεί από το 1985.
Μαζί, τα έργα Γκόλντιν–Άβεντον σχηματίζουν ένα άτυπο δίπτυχο της Αμερικής του ’80: η μία κοιτά προς τα μέσα, στις προσωπικές σχέσεις και τις κλειστές κοινότητες· ο άλλος προς τα έξω, στα σώματα της εργασίας και της καθημερινής πάλης. Και οι δύο όμως αποκαλύπτουν μια κοινή αλήθεια: πίσω από το αφήγημα της ευημερίας βρισκόταν μια κοινωνία πολυδιάστατη, ραγισμένη και εκτεθειμένη.
Η Ναν Γκόλντιν, μιλώντας σήμερα για τη «Μπαλάντα» της, επισημαίνει ότι οι φωτογραφίες της ήταν πάντα προϊόν σχέσης και όχι απόστασης.
«Είναι μια πρόσκληση στον κόσμο μου, αλλά πια αποτελούν το αρχείο μιας γενιάς που χάθηκε», σημειώνει η φωτογράφος.
Και όπως φαίνεται από το διαρκές ενδιαφέρον γύρω από το έργο της, κάθε νέα γενιά συνεχίζει να αναγνωρίζει σε αυτές τις εικόνες κάτι δικό της, κρατώντας τη σειρά ζωντανή τέσσερις δεκαετίες μετά.