«Πιο δύστροπος ακόμη και από τον Μπράντο»: Πώς ο Βαλ Κίλμερ απέκτησε το παρατσούκλι Psycho Kilmer 

Αυτό το πορτρέτο για τον Βαλ Κίλμερ, ξεκινά με μια ιστορία. Ο Τομ Κρουζ βρισκόταν σε ένα χωράφι κοντά στη Στρατιωτική Αεροπορική Βάση στο Μιραμάρ, Σαν Ντιέγκο, κουβαλώντας μια τεράστια σαμπάνια.

Ήταν το καλοκαίρι του 1985 και ο μεγαλύτερος γόης του πλανήτη είχε μόλις ολοκληρώσει μια παράξενη πρόκληση σε αυτοσχέδιο κυνήγι θησαυρού που του είχε αναθέσει ένας από τους συμπρωταγωνιστές του στην ταινία Top Gun.

Ο Κρουζ είχε τελικά βρει το μεγάλο βραβείο – μια γιγάντια φιάλη σαμπάνιας – και τώρα την μετέφερε προς τη μοτοσικλέτα του. Αν είχε σταματήσει για μια στιγμή, ίσως να διέκρινε, ανάμεσα στις τσιρίδες του ανέμου και το θόρυβο των μαχητικών αεροσκαφών από τη γειτονική αεροπορική βάση, τα γέλια από τους συμπρωταγωνιστές του.

Αυτή είναι μία από τις πολλές σουρεαλιστικές αναμνήσεις που μοιράζεται ο Βαλ Κίλμερ στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο του 2020, «Είμαι ο Χάκλμπερι».

Ο τίτλος είναι αργκό του 19ου αιώνα που σημαίνει «Είμαι ο άνθρωπος που ψάχνετε».

Ήταν η χαρακτηριστική φράση του χαρακτήρα του στην ταινία Tombstone, αλλά ο Κίλμερ – που πέθανε σε ηλικία 65 ετών – φαινόταν επίσης να υπονοεί ότι αυτός, και όχι ο Κρουζ, ήταν το ταλέντο που το Χόλιγουντ δεν ήξερε ότι χρειαζόταν.

«Πήρα μια εξαιρετικά ακριβή φιάλη σαμπάνιας αλλά την τοποθέτησα στη μέση ενός γιγάντιου χωραφιού και τον έκανα να λύσει γρίφους σε ένα αυτοσχέδιο κυνήγι θησαυρού για να τη βρει», έγραψε ο Κίλμερ για τον Κρουζ και την κορυφαία φάρσα που του έπαιξε. «Κρυβόμουν πίσω από μια κερκίδα και τον παρακολουθούσα να κουβαλάει την γιγάντια κούτα προς τη μοτοσικλέτα του».

«Όταν έκανα οντισιόν για το Top Gun, είχα εξαιρετικά κακή διάθεση. Διάβασα τις ατάκες αδιάφορα και παρ’ όλα αυτά, προς έκπληξη μου, μου είπαν ότι είχα τον ρόλο. Ένιωθα πιο απογοητευμένος παρά ενθουσιασμένος»

Ωστόσο, το αστείο δεν κατάφερε να σπάσει τον πάγο ανάμεσα στον Κρουζ και τον Κίλμερ, είχε μάλλον αντίθετο αποτέλεσμα.

«Ποτέ δεν με ευχαρίστησε για τον Iceman [σσ. τον χαρακτήρα του Κίλμερ στο Top Gun]», έγραψε ο Κίλμερ. «Νόμιζα ότι η φάρσα θα έσπαγε τον πάγο, αλλά υποθέτω ότι ο πάγος ήταν απλά εκεί επειδή ήταν αληθινός».

Ο Κίλμερ προσπαθούσε να χτίσει μια γέφυρα επικοινωνίας με τον συμπρωταγωνιστή του, στήνοντας του μικρές, ανόητες, αθώες δοκιμασίες. Ο Κρουζ δεν ήταν πρόθυμος για κάτι τέτοιο και ο Κίλμερ για ακόμη μια φορά συνειδητοποίησε ότι δεν καταλάβαινε πλήρως τη φύση των ανθρώπων γύρω του.

Αυτοί που παρακολούθησαν την καριέρα του Κίλμερ θα μπορούσαν να πουν ότι ο ηθοποιός ποτέ δεν κατάφερε να αποκωδικοποιήσει πώς να αλληλεπιδρά με άλλους ανθρώπους. Στους κύκλους του Χόλιγουντ η αποστασιοποίησή του ήταν θρυλική.

Ακόμη και η Google και ο αδυσώπητος αλγόριθμός της φαίνεται να τον είχαν καταλάβει.

Για πολύ καιρό, αν πληκτρολογούσες «ηθοποιός» και «δύσκολος στη συνεργασία» ως όρους αναζήτησης, το όνομα του Κίλμερ ήταν συχνά το πρώτο που εμφανιζόταν, πριν από άλλους σταρ με τη φήμη του δύστροπου κολλημένη επάνω τους. Όπως ο Μάρλον Μπράντο, ο Έντγουαρντ Νόρτον ή ο Ράσελ Κρόου.

Ο Κίλμερ ήταν το αρχέτυπο του «δύσκολου» σταρ.

Ίσως η αυτοβιογραφία του ήταν η προσπάθεια του Κίλμερ να αποκαταστήσει την φθαρμένη εικόνα του αν και μάλλον δεν κατάφερε πολλά σε αυτό τον τομέα σημειώνει ο Εντ Πάουελ της The Telegraph.

«Είδα τη Σερ ως μια αδιάφορη περσόνα που το όνομα της έκανε το γύρο των tabloid», γράφει. «Δεν είχα κίνητρο να τη συναντήσω, όχι από σνομπισμό αλλά απλώς επειδή ήμουν σίγουρος ότι δεν είχαμε τίποτα κοινό».

Στο βιβλίο ο Κίλμερ θυμάται ότι όταν έκανε την οντισιόν για το ρόλο του Iceman στο Top Gun είχε εξαιρετικά κακή διάθεση. «Διάβασα τις ατάκες αδιάφορα και παρ’ όλα αυτά, προς έκπληξη μου, μου είπαν ότι είχα τον ρόλο», αποκάλυψε. «Ένιωθα πιο απογοητευμένος παρά ενθουσιασμένος».

Την αυτοβιογραφία του Κίλμερ ακολούθησε το ντοκιμαντέρ Val το 2021, που μονταρίστηκε από υλικό 800 ωρών προσωπικών του βίντεο και έκανε πρεμιέρα με διθυραμβικές κριτικές στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.

Επιστρέφοντας δεκαετίες πίσω και δείχνοντας τις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές του -αν και χωρίς τις περιώνυμες εκρήξεις-, η ταινία συγκίνησε.

Ο Κίλμερ είχε χάσει τη φωνή του μετά από τραχειοστομία, και παρέδωσε στο κοινό του ένα audiovisual ντοκιμαντέρ της ζωής του, που περιλαμβάνει και λήψεις που έκανε ο αδελφός του, όταν εκείνος ήταν ακόμα παιδί.

Ο Ουέσλι Κίλμερ πέθανε, όταν ο Βαλ ήταν ακόμα μικρός.

Το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ αρχίζει με τον ίδιο να λέει:Γεια. Το όνομα μου είναι Βαλ. Δεν το κάνω αυτό με όλες τις συνεντεύξεις μου. Εννοώ να σας βάλω στο σπίτι μου. Είναι κάτι που δεν κάνω. Αλλά θα το κάνω. Έζησα μια μαγική ζωή, την οποία κατέγραψα σε ένα μεγάλο βαθμό. Ήμουν ο πρώτος τύπος που ήξερα και είχε βιντεοκάμερα.

Ο Κίλμερ κάνει το σπικάζ όλου του τρέιλερ, με εμφανή τη δυσκολία στην ομιλία αλλά το έκανε γιατί σίγουρα ήταν κάτι που ήθελε να κατακτήσει πριν πεθάνει.

Ο Κίλμερ ήθελε να τον ακούσουν όλοι να λέει:

«Συμπεριφέρθηκα άσχημα στη ζωή μου. Συμπεριφέρθηκα γενναία, παράξενα σε μερικούς. Βλέπω τον εαυτό μου ως ευαίσθητο, έξυπνο ανθρώπινο ον, που έχει ψυχή κλόουν».

Ο Κίλμερ τo 2017 επιβεβαίωσε την πληροφορία πως είχε καρκίνο. Η διάγνωση είχε γίνει το 2014.

Από το 2015 άρχισε να διαψεύδει δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι είχε πρόβλημα υγείας. Όλα ξεκίνησαν, όταν κάποιοι παπαράτσι τον εντόπισαν στο UCLA Medical Center.

Το Νοέμβριο του 2016, ο Μάικλ Ντάγκλας είχε αποκαλύψει πως ο φίλος του είχε καρκίνο στο λαιμό. Ο Κίλμερ είχε σχολιάσει ότι δεν ήταν αυτό το ακριβές πρόβλημα.

Ώσπου τον Απρίλιο του 2017 παραδέχθηκε την αλήθεια, σε ένα Ask Μe Αnything κάλεσμα στο Reddit.

Στην ερώτηση: Ο Ντάγκλας είπε πριν λίγο καιρό ότι έχεις καρκίνο, στο τελικό στάδιο. Ποια είναι η αλήθεια; ο Κίλμερ απάντησε: Ο Μάικλ μάλλον ήθελε να με βοηθήσει, σε μια περίοδο που τα media ρωτούσαν πού έχω εξαφανιστεί. Είχα να ασχοληθώ με έναν καρκίνο. Η γλώσσα μου είναι ακόμα πρησμένη. Και επειδή δεν ακούγομαι όπως θα ήθελα, όπως ακουγόμουν πάντα, ο κόσμος ίσως να πιστέψει πως έχω ακόμα πρόβλημα.

Ο Κίλμερ πάντα έπαιρνε τη δουλειά του σοβαρά – ίσως υπερβολικά σοβαρά.

«Συμπεριφέρθηκα άσχημα στη ζωή μου. Συμπεριφέρθηκα γενναία, παράξενα σε μερικούς. Βλέπω τον εαυτό μου ως ευαίσθητο, έξυπνο ανθρώπινο ον, που έχει ψυχή κλόουν»

Σε ηλικία 12 ετών, αποχώρησε από ένα διαφημιστικό για χάμπουργκερ, ισχυριζόμενος ότι δεν μπορούσε να βρει «το κίνητρο του χαρακτήρα του». Στα δώδεκα!

Με την πάροδο του χρόνου, έγινε ακόμη πιο δύσκολος στη συνεργασία. Ακόμη και όταν έκανε το Top Gun – την τρίτη του μόλις ταινία – η φήμη του είχε ήδη κυκλοφορήσει.

«Ανώριμος, ανασφαλής» για τον Τζόελ Σούμαχερ, τον σκηνοθέτη του Batman Forever του 1995, ο Κίλμερ αντικαταστάθηκε από τον Τζορτζ Κλούνεϊ για την επόμενη ταινία του Ανθρώπου Νυχτερίδα με φήμες να λένε ότι ο Κίλμερ πέρασε μεγάλο μέρος των γυρισμάτων τυλιγμένος σε κουβέρτες και σε κάποια στιγμή «έσβησε ένα τσιγάρο σε μέλος της ομάδας».

«Ο Βαλ τον πείραζε με την άκρη του τσιγάρου του και έκαψε το μουστάκι αυτού του τύπου», είπε ο εκτελεστικός παραγωγός του Moreau, Τιμ Ζίνεμαν, το 1996. «Ο τύπος ήταν φυσικά αναστατωμένος». Ο Κίλμερ ζήτησε συγγνώμη.

«Δεν θα ανέβω ποτέ στο Έβερεστ και δεν θα δουλέψω ξανά με τον Βαλ Κίλμερ», είπε ο Τζον Φράνκενχάιμερ μετά τη συνεργασία του με τον Κίλμερ το 1996 στην αποτυχημένη ταινία Το Νησί Του Δρ. Μορό.

Ο Κίλμερ ήταν ακόμη πιο δύσκολος και από τον Μπράντο είχε πει ο Φράνκενχάιμερ. Αυτό από μόνο του είναι άθλος! Ο Μπράντο είχε φτάσει χωρίς να γνωρίζει καν τις ατάκες του και συνήθως εξαφανιζόταν.

Τι ήταν αυτό που έκανε τον Κίλμερ, τον γιο ενός πλούσιου γαιοκτήμονα της Αριζόνα, τόσο δύσκολο στη συνεργασία του με άλλους; Κανείς δεν έχει μια ξεκάθαρη απάντηση.

Στην ταινία ο Κίλμερ ζήτησε να μειωθεί κατά 40% ο χρόνος του μπροστά στην κάμερα. Το αίτημα του έφερε αναστάτωση αν και ο Κίλμερ είχε λόγο για αυτό. Μόλις είχε μάθει ότι η σύζυγός του, Τζοάν Γουόλεϊ, τον χώριζε.

Ο Κίλμερ, στην πραγματικότητα, ήθελε να αποχωρήσει από την ταινία τη στιγμή που έφτασε στο σετ στην τροπική Βόρεια Κουίνσλαντ. Σε κάποια στιγμή, με τις κάμερες να καταγράφουν, κάθισε στο έδαφος και αρνήθηκε να σηκωθεί.

Τι ήταν αυτό που έκανε τον Κίλμερ, τον γιο ενός πλούσιου γαιοκτήμονα της Αριζόνα, τόσο δύσκολο στη συνεργασία του με άλλους; Κανείς δεν έχει μια ξεκάθαρη απάντηση

Επίσης, αρνούνταν να βγει από το τρέιλερ του, κρατώντας τους ηθοποιούς και το συνεργείο να περιμένουν για ώρες -στο ντοκιμαντέρ υπάρχουν πλάνα από τα γυρίσματα με τον σκηνοθέτη να διατάσσει τον Κίλμερ να σταματήσει να γυρίζει τις οικιακές του ταινίες, και τον ηθοποιό να αρνείται πεισματικά να υπακούσει.

Ο Φράνκενχάιμερ φαίνεται να ήταν έκπληκτος, αλλά ίσως θα έπρεπε να είχε συμβουλευτεί περισσότερους ανθρώπους. Οι φήμες για τις προηγούμενες αταξίες του Κίλμερ υποδηλώνουν ότι αν κάτι πρέπει να ήξερες για τον Βαλ ήταν αυτό -ήταν απλώς ο εαυτός του.

Ένα από τα παρατσούκλια του άλλωστε ήταν το Psycho Kilmer.

Στην πρώτη του ταινία, την παρωδία κατασκοπείας Top Secret! του 1984, ο Κίλμερ είχε εμβαθύνει τόσο πολύ στον χαρακτήρα του ποπ σταρ Νικ Ρίβερς που ήθελε να κυκλοφορήσει μια συλλογή τραγουδιών με το όνομα του μυθοπλαστικού χαρακτήρα του.

«Είναι πραγματικά τόσο σημαντικό;» αναστέναξε ο σκηνοθέτης Τζιμ Άμπραχαμς, όταν ο Κίλμερ του έκανε ακόμη μια ερώτηση σχετικά με τον Ρίβερς και την ψυχοσύνθεση του.

Η εγωιστική του στάση έγινε πιο έντονη κατά την παραγωγή της ταινίας The Doors με τον Όλιβερ Στόουν το 1990.

Οι αστικοί μύθοι λένε ότι ο Κίλμερ επέμεινε να τον αποκαλούν Τζιμ και το συνεργείο φέρεται να είχε λάβει οδηγίες να αποφεύγει να τον κοιτάζει στα μάτια.

Αλλά ορισμένες καταγγελίες για τη συμπεριφορά του στην ταινία The Doors ξεπερνούν την ιδιορυθμία ή την εκκεντρικότητα του.

Το 2017, καθώς το Χόλιγουντ ταρακουνιόταν από μια σειρά αποκαλύψεων #MeToo, η ηθοποιός Κέιτλιν Ο’Χίνεϊ ισχυρίστηκε ότι είχε πληρωθεί για να σιωπήσει μετά από μια επίθεση του Κίλμερ κατά τη διάρκεια δοκιμαστικών γυρισμάτων για τον ρόλο της κοπέλας του Μόρισον, Πάμελα Κόρσον -ένας ρόλος που τελικά πήγε στη Μέγκ Ράιαν.

Κατά τη διάρκεια της οντισιόν, ο Κίλμερ φέρεται να την χτύπησε και να την έριξε στο πάτωμα, είπε.

«Όταν μπήκα στο δωμάτιο ο Βαλ Κίλμερ με σήκωσε και με ταρακούνησε, ρίχνοντάς με στο πάτωμα… Ο Στόουν απλώς στεκόταν εκεί γελώντας όλη την ώρα» είχε καταγγείλει.

Η ηθοποιός έλαβε αποζημίωση, αν και αργότερα μετάνιωσε που την αποδέχτηκε σε αντάλλαγμα για τη σιωπή της.

«Ήμουν τόσο τραυματισμένη που, ενάντια στη λογική μου, υπέγραψα αυτό το έγγραφο, το οποίο λέει ότι δεν μπορώ ποτέ να μιλήσω γι’ αυτό», είπε στο BuzzFeed. «Αν αυτό συνέβαινε σήμερα, δεν θα το υπέγραφα».

Ο Κίλμερ με τον γιο του

Αν και ο Κίλμερ δεν σχολίασε την καταγγελία, ο δικηγόρος του εκείνη την εποχή χαρακτήρισε το περιστατικό ως «εργατικό ατύχημα»· ο διευθυντής κάστινγκ της ταινίας αμφισβήτησε επίσης την εκδοχή των γεγονότων της Ο’Χίνεϊ, λέγοντας στο BuzzFeed ότι ήταν όλα «μέρος της σκηνής».

Ωστόσο, η καριέρα του υπέστη πλήγμα· καθώς οι ψίθυροι για τη συμπεριφορά του εξαπλώνονταν, οι προτάσεις για ρόλους στέρευαν. Ο Κίλμερ, ωστόσο, φαινόταν να παίρνει το λάθος μάθημα από όλο αυτό.

Για τον Κίλμερ το πρόβλημα ήταν απλώς ότι ήταν πολύ όμορφος για το ταλέντο του. Υποστήριξε ότι ήταν ένας ηθοποιός χαρακτήρων με εμφάνιση πρωταγωνιστή, μια αντίφαση που το Χόλιγουντ δεν μπορούσε να κατανοήσει.

«Δεν τους χαίδευα, δεν τους κολάκευα και δεν επιβεβαίωνα τον ναρκισσισμό του όποιου επενδυτή στα γυρίσματα. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν η υποκριτική και αυτό δεν μεταφραζόταν σε ενδιαφέρον για την ταινία ή όλα αυτά τα χρήματα που κάποιος είχε επενδύσει σε αυτή»

«Ποτέ δεν καλλιέργησα μια περσόνα», είπε στην εφημερίδα The Telegraph το 2004, όταν προσπαθούσε να ξαναχτίσει την καριέρα του παίζοντας τον τραγικό πορνοστάρ Τζον Χόλμς στην ταινία Wonderland.

«Είναι η περσόνα που σε κάνει πρωταγωνιστή. Ένας πρωταγωνιστής έχει κάτι παραπάνω που είναι διασκεδαστικό να παρακολουθείς. Αλλά συνήθως δεν έχει να κάνει με την υποκριτική. Ο Μπόγκαρτ ήταν πρωταγωνιστής, αλλά ήταν άσχημος τύπος. Ήταν μικρός. Δεν είχε τόσο μεγάλη γκάμα ως ηθοποιός. Αλλά για να τον παρακολουθείς στην οθόνη – είχε απλώς μια φανταστική προσωπικότητα».

Το 2017, πάλι στο Reddit, προσπάθησε να εξηγήσει ξανά τη «δύσκολη» φήμη του λέγοντας:

«Δεν τους έπιανα το χέρι, δεν τους κολάκευα και δεν επιβεβαίωνα τον ναρκισσισμό του παραγωγού. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν η υποκριτική και αυτό δεν μεταφραζόταν σε ενδιαφέρον για την ταινία ή όλα αυτά τα χρήματα που κάποιος είχε επενδύσει σε αυτή.

Μου αρέσει να ρισκάρω και αυτό συχνά έδινε την εντύπωση ότι ήμουν πρόθυμος να ρισκάρω τα χρήματά τους, κάτι που ήταν ανόητο.

Και μερικές φορές, όταν είσαι ο επικεφαλής ενός έργου και ο πρωταγωνιστής είναι συνήθως ο λόγος που γίνεται μια ταινία, εκτός αν είναι ένας σούπερ σταρ σκηνοθέτης, τότε είναι μόνο δίκαιο να κάνεις τους ανθρώπους να αισθάνονται καλά και ευτυχισμένοι που είναι στη δουλειά.

Συχνά ήμουν δυστυχισμένος προσπαθώντας να κάνω τις ταινίες καλύτερες».