Μπορεί οι ταινίες του να περιέχουν βία, αλλά ο Παρκ Τσαν-Γουκ, ο διάσημος κορεάτης σκηνοθέτης (Oldboy) δεν μπορεί να κρύψει τη ρομαντική ματιά του. Καλεσμένος του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου -με αφορμή την «Υπηρέτρια», μία λεσβιακή ερωτική ιστορία- ο Παρκ Τσαν-Γουκ αναφέρθηκε στην κινηματογραφική του πορεία. Το in.gr βρέθηκε στο Screen Talk του διάσημου νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη.
Μπορεί οι ταινίες του να περιέχουν βία, αλλά ο Παρκ Τσαν-Γουκ, ο διάσημος κορεάτης σκηνοθέτης (Oldboy) δεν μπορεί να κρύψει τη ρομαντική ματιά του.
Καλεσμένος του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου -με αφορμή την «Υπηρέτρια», μία λεσβιακή ερωτική ιστορία- ο Παρκ Τσαν-Γουκ αναφέρθηκε στην κινηματογραφική του πορεία.
Το in.gr βρέθηκε στο Screen Talk του διάσημου νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη.
Η απόφασή του να γίνει σκηνοθέτης ελήφθη, όταν είδε για πρώτη φορά το Vertigo του Άλφρεντ Χίτσκοκ. «Όταν ο Τζέιμς Στούαρτ κυνηγά την Κιμ Νόβακ στο Σαν Φρανσίσκο και μπαίνουν στο μουσείο, αισθάνθηκα όχι ότι βλέπω μια ταινία, αλλά σαν να βλέπω ένα όνειρο. Αποφάσισα ότι παρά τις δυσκολίες έπρεπε να βουτήξω στα βαθιά αν ήθελα και εγώ να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία» λέει ο σκηνοθέτης.
«Εκείνη τη νύχτα πήγαμε με τους συμφοιτητές μου σε ένα καφέ, για να συζητήσουμε για την ταινία. Εκεί γνώρισα μια κοπέλα που θα γινόταν αργότερα η σύζυγός μου. Εκείνο ήταν το βράδυ που την είδα για πρώτη φορά» λέει ο Παρκ Τσαν-Γουκ. Βίαιος; Μάλλον άκρως ρομαντικός.
Τα πρώτα του βήματα στον κινηματογράφο δεν είχαν την επιτυχία που περίμενε. Θυμάται ακόμα την εποχή που ένας πολύ καλός του φίλος -κριτικός κινηματογράφου- του είπε ότι του είχαν αναθέσει να γράψει κριτική για την πρώτη ταινία του Παρκ Τσαν-Γουκ. «Μου είπε ότι δεν μπορεί να το κάνει γιατί ήταν πολύ καλός μου φίλος. Αυτή θα ήταν η μοναδική κριτική που κάποιος θα έγραφε για την ταινία μου. Δεν ήθελα να χάσω αυτή την ευκαιρία. Έτσι, αποφάσισα να γράψω μόνος μου την κριτική για την ταινία μου και να την υπογράψω με το όνομα του φίλου μου. Αυτή είναι και η μοναδική κριτική για την πρώτη μου ταινία που έχει γραφτεί» λέει.
Από τα πρώτα του βήματα στο σινεμά, ο Παρκ Τσαν-Γουκ έδειξε την ανατρεπτική του διάθεση. Όπως με το αγαπημένο του χρώμα, το πράσινο. Εκεί που άλλοι έβλεπαν ελπίδα και ζωή, ο Παρκ έβλεπε παρακμή.
Θυμάται την εποχή που ο ιερέας της ενορίας του ήρθε στο σπίτι τους και με σοβαρό ύφος ανακοίνωσε στους γονείς του μικρού Παρκ ότι το παιδί «πρέπει να γίνει ιερέας». «Αμέσως σταμάτησα να πηγαίνω στην εκκλησία» λέει.
«Εξακολουθώ να θυμάμαι τις εικονίτσες αγίων και πληροφορίες για τον βίο τους. Ανάμεσα σε αυτά που μου έκαναν εντύπωση ήταν οι βάρβαροι τρόποι με τους οποίους βασανίζονταν οι μάρτυρες -και οι οποίοι περιγράφονταν πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Εάν λοιπόν κάποιος θεωρεί ότι οι ταινίες μου είναι βίαιες, τότε κατηγορώ την Καθολική Εκκλησία γι’ αυτό» σημειώνει.
Ο Παρκ Τσαν-Γουκ αναφέρεται και στο ζήτημα της Κορεατικής Χερσονήσου. Σημειώνει ότι η πλειοψηφία των δύο λαών θα επιθυμούσαν την επανένωση της Κορέας, αλλά ότι οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Θυμάται όταν ήταν παιδί που το σχολείο τους ζητούσε να ζωγραφίσουν τους Βορειοκορεάτες σαν δαίμονες και που ένας σκηνοθέτης θα μπορούσε να φυλακιστεί «επειδή έδειχνε στην ταινία του έναν Βορειοκορεάτη όχι με τρόπο θετικό, αλλά σαν άνθρωπο ή έναν Βορειοκορεάτη στρατιωτικό να φορά απλά μια όμορφη στολή…».
H τελευταία του ταινία, η «Υπηρέτρια», βασίζεται σε βιβλίο της Σάρα Γουότερς. Η αρχική σκέψη ήταν η ταινία να λαμβάνει χώρα στο βικτωριανό Λονδίνο, όπως και το μυθιστόρημα. Όταν, όμως, είδε ότι υπήρχε ήδη μία εκδοχή του BBC αποφάσισε να μεταφέρει τη δράση στην υπό ιαπωνική κατοχή Κορέα της δεκαετίας του 1930. «Βρήκα ότι έτσι υπήρχε ένα ακόμα επίπεδο ανάλυσης. Τα δύο κορίτσια είχαν να ξεπεράσουν όχι μόνο το εμπόδιο της ταξικής διαφοράς, αλλά και το εμπόδιο της διαφορετικής εθνικότητας» σημειώνει ο σκηνοθέτης.
* Η ταινία «Η Υπηρέτρια» θα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 13 Οκτωβρίου, σε διανομή AMA Films.