Η Ελένη Καραΐνδρου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με μνήμες από Αγγελόπουλο
Ελισάβετ Σταμοπούλου Δύο συναυλίες, διπλή η σημασία των εμφανίσεων. Η Ελένη Καραΐνδρου κατακτά ζωντανά για πρώτη φορά το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και συνεργάζεται, επίσης, για πρώτη φορά με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και με συμμετοχή της Μαρίας Φαραντούρη και του Τρίο Τζαζ των David Lynch (τενόρο σαξόφωνο), Σταύρου Λάντσια (πιάνο) και […]
Δύο συναυλίες, διπλή η σημασία των εμφανίσεων. Η Ελένη Καραΐνδρου κατακτά ζωντανά για πρώτη φορά το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και συνεργάζεται, επίσης, για πρώτη φορά με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και με συμμετοχή της Μαρίας Φαραντούρη και του Τρίο Τζαζ των David Lynch (τενόρο σαξόφωνο), Σταύρου Λάντσια (πιάνο) και Γιώτη Κιουρτσόγλου (μπάσο) στις 16 και 17 Οκτωβρίου.
Οι δεσμοί της συνθέτριας με το θέατρο γυρνούν το χρόνο πίσω στο 1980, όταν το Αμφιθέατρο του Ευαγγελάτου παρουσίασε την παράσταση «Δαβίδ», αγνώστου χίου ποιητή του 18ου αιώνα με τη μουσική της Ελένης Καραΐνδρου που γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Συμβολική σημασία θα έχει για την κ.Καραΐνδρου η συναυλία και για έναν ακόμη λόγο. Επειδή ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, για τον οποίο έχει δηλώσει ότι υπάρχει «παντού», γύριζε στο Δημοτικό Θέατρο σκηνές με πρόσφυγες για την ταινία του «Το Λιβάδι που δακρύζει».
Η νοσταλγία θα είναι εμφανής τόσο στη μουσική όσο και στην ατμόσφαιρα, με τον Νίκο Διαμαντή, καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεάτρου, να συνδέει την αυλαία , συμβολικά, με τη συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου. Γι’ αυτό και η συνθέτρια περιλαμβάνει στο πρόγραμμά της μουσική και τραγούδια και για το θέατρο.
Η νοσταλγία και το συναίσθημα δίνουν σάρκα και οστά στη μουσική της κ. Καραΐνδρου που από την ηλικία των 12 ετών έφτιαχνε κομμάτια, ενώ στο πλευρό της βρισκόταν η ανάγνωση ποίησης που της έδινε έμπνευση για το πιάνο.
Στα νεανικά της χρόνια είχε γευτεί τη μαύρη εμπειρία της δικτατορίας των συνταγματαρχών, οπότε και αναγκάστηκε να οδηγηθεί σε αυτοεξορία στο Παρίσι. Με νοσταλγία ανακαλεί τα χρόνια του Παρισιού, αφού της ανοίχτηκαν δρόμοι και κατάφερε να γνωρίσει τα χιλιάδες πρόσωπα της μουσικής.
Όπου και να σταθεί, όπου και να βρεθεί η κ.Καραΐνδρου δεν ξεχνά να μνημονεύσει τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο, με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τo 1982, να αποτελεί την αφετηρία της συνεργασίας τους. Έχει χαρακτηρίσει κορυφαία τη συνάντηση μαζί του, λέγοντας τα εξής: «Με βοήθησε να κάνω μια βαθιά ενδοσκόπηση».