Τα 10 τραγούδια που κλείνουν το «μάτι» στο φθινόπωρο

Οι μέρες μικραίνουν, γίνονται πολύτιμες και ελάχιστες…«September Song», το τραγούδι του Φρανκ Σινάτρα που είναι άμεσα συνυφασμένο με τη λήξη του καλοκαιριού και την υποδοχή των πρώτων βροχών που ανοιγοκλείνουν το «μάτι» στον χειμώνα. Οι στίχοι έχουν κάτι το ρομαντικό, ενώ «παντρεύουν» τη μελαγχολία με το «παιχνίδι» της προσμονής. Το τραγούδι σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαφορετικής περιόδου. Της περιόδου που οι περισσότεροι μήνες της θα είναι ποιοτικά αφιερωμένοι στον έρωτα.

Το φθινόπωρο με μια χαλαρή ματιά σαν ένα αεράκι που δροσίζει και ανανεώνει θυμίζει το «Autumn Song» του Βαν Μόρισον που δίνει μια ποιητική νότα στη συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Οι στίχοι ποικίλουν, διαθέτουν μια λυρική αισιοδοξία, ενώ προειδεάζουν για κάτι το τόσο συνηθισμένο, αλλά και τόσο ξεχωριστό.

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα τραγούδια, το «September» του αμερικανικού συγκροτήματος Earth, Wind & Fire καλωσορίζει το Σεπτέμβριο με ένα πιο χορευτικό ρυθμό. Η μπάντα έχει κατά καιρούς εντρυφήσει σε διάφορα είδη μουσικής από rnb μέχρι λάτιν, ενώ στο «September» η ποπ μοιάζει να φλερτάρει με τη τζαζ. Ο Σεπτέμβριος,παράλληλα, συνδέεται στο τραγούδι με όμορφα και ερωτικά συναισθήματα.

Με το συναίσθημα της απώλειας και της απέχθειας συνδέεται ο Σεπτέμβριος στο τραγούδι «Wake Me Up When September Ends» του αμερικανικού πανκ ροκ συγκροτήματος Green Day. Η έναρξη του φθινοπώρου μοιάζει τόσο βαριά που η λήξη του φαντάζει επιθυμητό όνειρο.

Πιο βαθιά στο φθινόπωρο «γλιστρά» το «November Rain» των Guns N’ Roses. Τραγούδι του «πάθους και των ερωτευμένων ψυχών» συσχετίζει το φθινόπωρο με τη δυσκολία, τη ρευστότητα και το εφήμερο . Η φράση «In the cold November rain» είναι ο στίχος «μπαλαντέρ» που χρησιμοποιείται ως μια διαφορετική, κάθε φορά, κατακλείδα.

Με το δεξί μπαίνει το φθινόπωρο στο τραγούδι του Τζίμη Πανούση «Το τραγούδι του φθινοπώρου». Φέρνει νοερά στο μυαλό αναμνήσεις που δύσκολα αποχωρίζεται κανείς και «χαμογελά» σε στιγμές τόσο κλασικές, αλλά και τόσο ξεχωριστές. Παράλληλα, διαθέτει μια ξέγνοιαστη και θετική αύρα.

Μελαγχολία, νοσταλγία και αβεβαιότητα συγκεντρώνονται με τα «σύννεφα» στο τραγούδι «Όταν έρχονται τα σύννεφα» του αξέχαστου Μάνου Χατζηδάκι. Ο μετέωρος συναισθηματικός κόσμος και το ταξίδι που θα λάβει απεχθή χροιά εάν προσκρούσει στη μαυρίλα που γεννούν τα σύννεφα, είναι αναπόσπαστα στοιχεία του κομματιού. Παράλληλα, διαφαίνεται, κατά κάποιο τρόπο, η παντοδυναμία της φύσης.

Και το νοσταλγικό «ταξίδι» του Μάνου Χατζηδάκι στη μελαγχολία του φθινοπώρου συνεχίζεται μέσα από ξεχωριστό κομμάτι «Βροχή» που εντάσσεται στο άλμπουμ «Το Χαμόγελο της Τζοκόντας».

Καθαρτήρια δράση λαμβάνει η βροχή στη «Βροχή μου» του Χρήστου Θηβαίου. Το μελωδικό κομμάτι δεν θυμίζει τόσο φθινόπωρο, αλλά υπενθυμίζει τη λυτρωτική χροιά της βροχής που ενίοτε γίνεται σωσίας ενός αβέβαιου ψυχισμού.

Στο έντονα ερωτικό κομμάτι «Βροχή» του Στέλιου Ρόκκου, η βροχή λαμβάνει ένα θελκτικό πρόσημο καθώς συνδέεται, κατά κάποιο τρόπο, με τον έρωτα.

Ελισάβετ Σταμοπούλου