«Όλοι χαϊδεύονταν υπόγεια»: Το Rocky Horror Picture Show 50 ετών – Μιλάνε όσοι το έζησαν

Το Rocky Horror Picture Show κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες στα τέλη του 1975 με ελάχιστες φανφάρες. Το προκλητικό μιούζικαλ-παρωδία των B-movies επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, με τα υπέροχα κοστούμια και τα ξεσηκωτικά τραγούδια, φόρεσε τα γυαλιστερά του τακούνια και αρνήθηκε να κατέβει από αυτά για τα επόμενα 50 χρόνια.

Η ταινία ήταν μια διασκευή του επιτυχημένου μιούζικαλ The Rocky Horror Show, που δημιούργησε ο Ρίτσαρντ Ο’ Μπράιαν όταν ήταν άνεργος ηθοποιός. Η ιστορία του Dr Frank-N-Furter (Τιμ Κάρι), ενός εξωγήινου, τραβεστί επιστήμονα, που ήταν στολισμένος σαν ένας μαγευτικός θεός του glam rock και αποφασισμένος να αποπλανήσει τους πάντες γύρω του, κινητοποίησε το κοινό να συμμετάσχει με έναν τρόπο που δεν είχε ξαναγίνει.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Hot Docs (@hotdocs_)

Ένα cult φαινόμενο

Καθώς η δημοτικότητά του αυξανόταν, το κοινό άρχισε να αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στις προβολές – ντύθηκε, χόρεψε, τραγούδησε και πρόσθεσε τις δικές του ατάκες διαλόγου. Οι προβολές έγιναν επίσης ασφαλείς χώροι για τους LGBTQ+ θαυμαστές, που έλκονται από τον απροκάλυπτο εορτασμό της ταινίας για την queerness, τη σεξουαλική απελευθέρωση και τη ρευστότητα του φύλου.

Παραμένει η μακροβιότερη κυκλοφορία στην ιστορία του σινεμά και παίζεται ακόμη και σήμερα στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Η χρονιά ήταν το 1974. Ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Ο’ Μπράιαν αποφάσισε να μεταφέρει το Rocky Horror Show στη μεγάλη οθόνη, συνεργαζόμενος με τον σκηνοθέτη της παράστασης, Τζιμ Σάρμαν. Κράτησαν το μεγαλύτερο μέρος του αρχικού καστ, αλλά το στούντιο, η 20th Century Fox, επέμενε ότι το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, ο Μπραντ και η Τζάνετ, έπρεπε να αναμειχθούν με ηθοποιούς του Χόλιγουντ.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Loft Cinema (@theloftcinema)

Ρίτσαρντ Ο’ Μπράιαν, συν-σεναριογράφος, συνθέτης και Riff Raff (ένας «μάστορας»)

Με πλησίασαν οι άνθρωποι του Μικ Τζάγκερ για να αγοράσει τα δικαιώματα, επειδή ήθελε να παίξει τον Frank. Μίλησα με τον Τζιμ και είπε: «Όχι, μην το κάνεις αυτό». Εγώ είπα: «Γιατί όχι;» Είπε: «Γιατί όχι;».

«Γιατί όχι;» επανέλαβε. «Γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν θα είμαστε σε θέση να πάρουμε καμία απόφαση». Όταν φτάσαμε στο Λος Άντζελες, ο Λου Άντλερ ήταν ο παραγωγός και έκανε την πρόταση στην 20th Century Fox. Ξαφνικά μας επέτρεψαν όχι μόνο να γυρίσουμε την ταινία, αλλά και να παίξουμε όλοι σε αυτήν.

«Ήμασταν ψάρια έξω από το νερό, αφελείς, με έκπληκτα μάτια και μεγάλη περιέργεια»

Τζιμ Σάρμαν, σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος

Μου δόθηκαν δύο επιλογές. Η μία ήταν ένας λογικός προϋπολογισμός με ροκ σταρ και η άλλη ήταν ένας μικροσκοπικός προϋπολογισμός, διατηρώντας την αρχική ομάδα μαζί. Είπα: «Τέλεια, ας το κάνουμε αυτό». Σκέφτηκα ότι ήταν ωραίο να έχουμε Αμερικανούς να παίζουν τους Αμερικανούς, και ήταν υπέροχο να έχουμε τον Μπάρι Μπόστγουικ τη Σούζαν Σάραντον, οι οποίοι εκείνη την εποχή δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστοί.

Μπάρι Μπόστγουικ -Ήταν ο Brad ένας «ήρωας», ο οποίος πέφτει πάνω στο κάστρο του Frank-N-Furter μια θυελλώδη νύχτα μαζί με τη φίλη του Janet, την οποία υποδύεται η Σάραντον  

Ήταν ενδιαφέρον γιατί η Σούζαν και εγώ αντικαθιστούσαμε τον αρχικό Brad και την Janet ήταν ένας παραλληλισμός με τους χαρακτήρες που έρχονταν σε έναν νέο, παράξενο κόσμο. Η Σούζαν και εγώ μπήκαμε σε ένα πολύ ζωντανό, λαμπερό, ροκ περιβάλλον στο Λονδίνο. Ήμασταν ψάρια έξω από το νερό, αφελείς, με έκπληκτα μάτια και μεγάλη περιέργεια.

Νιλ Κάμπελ –Ήταν η Columbia, μια «γκρούπι» που χορεύει κλακέτες και πρώην ερωμένη του Frank-N-Furter

Για τον Μπόστγουικ και τη Σάραντον ήταν σίγουρα λίγο δύσκολο να μπουν, βασικά, σε μια θεατρική ομάδα, επειδή όλοι είχαμε δουλέψει μαζί για τουλάχιστον έξι μήνες.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kaleidoscope 🏳️‍🌈 (@ntukaleidoscope)

Πατρίια Κουίν – Ήταν η Magenta, αδελφή του Riff Raff και «οικιακή βοηθός» του Frank-N-Furter

Ο Σάρμαν είπε: «Ας πάμε στο σπίτι του βοηθού παραγωγού, Τζον Γκόλντστοουν και ας ρίξουμε μια ματιά στα σκηνικά και τα σχέδια». Έτσι πήγα και είδα αυτό το ροζ εργαστηριακό σκηνικό. Είδα τους Transylvanians, τους εξωγήινους συντρόφους του Frank-N-Furter, πάνω σε μοτοσικλέτες. Είδα το φόρεμα του δείπνου μου που είχε σχεδιάσει η Σου Μπλέιν, η καταπληκτική σχεδιάστρια κοστουμιών, και είπα: «Ω, θα το κάνω αυτό».

Τιμ Κάρι, ο οποίος είχε κάνει την εμφάνισή του στο θεατρικό μιούζικαλ ως Frank-N-Furter, έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως ο σεξομανής επιστήμονας που φοράει κορσέ

Μπόστγουικ: Ήμουν ενθουσιασμένος με την υποκριτική ικανότητα του Τιμ. Το να τον βλέπεις να ισορροπεί την κακία και το σκοτάδι με τη γοητεία και την αποπλάνηση αυτού του χαρακτήρα, λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό.

Ο’Μπράιαν: Όταν το κάναμε στη σκηνή, ο Frank-N-Furter ήταν λίγο πιο γερμανικό εξπρεσιονιστικό θέατρο, πολύ πιο γοτθικό και μακάβριο, και το μακιγιάζ ήταν πιο άγριο. Αλλά όταν μπήκαμε στο στούντιο, ο Frank έγινε πολύ γοητευτικός και ήταν μάλλον υπέροχο.

«Ήταν ένα άθλιο γύρισμα. Ήμουν πάντα βρεγμένος, ήμουν με το εσώρουχο και κάθε 20 λεπτά, ο τύπος με τα σκηνικά με ψέκαζε με παγωμένο νερό»

Το όργιο στην πισίνα 

Η παραγωγή ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1974, με προϋπολογισμό 1,4 εκατ. δολάρια, για σχεδόν δύο μήνες – σε γυρίσματα στα στούντιο Bray και στο Oakley Court, ένα εξοχικό σπίτι στο Berkshire, τα οποία χρησιμοποιούνταν και τα δύο για ταινίες τρόμου της Hammer.

Σάρμαν: Γυρίσαμε στα στούντιο τρόμου της Hammer ως ένα μικρό φόρο τιμής. Αλλά αυτό αποδείχθηκε λίγο ανέφικτο. Πήρα πολλές μη πρακτικές αποφάσεις. Έκανε παγωνιά, στη μέση του χειμώνα, οι συνθήκες δεν ήταν καθόλου τέλειες.

Μπόστγουικ: Ήταν ένα άθλιο γύρισμα. Ήμουν πάντα βρεγμένος, ήμουν με το εσώρουχο και κάθε 20 λεπτά, ο τύπος με τα σκηνικά με ψέκαζε με παγωμένο νερό, επειδή προφανώς δεν ήξεραν πώς να ζεσταίνουν το νερό στην Αγγλία εκείνη την εποχή. Έτσι, η Σούζαν έπαθε πνευμονία και όλοι είχαν κρυολογήσει. Θυμάμαι ότι έβριζα πολύ πριν από τις σκηνές που έπρεπε να περάσει ο τύπος. Κάποια στιγμή, πήρα το σπρέι και άρχισα να τον ψεκάζω, για να πάρει μια γεύση.

Κάμπελ: Ήταν ξεκαρδιστικά άχαρο… Ευτυχώς, είχα ένα φανταστικό μεταξωτό φόρεμα με ενίσχυση που με βοήθησε να περάσω τη φωτογράφιση, επειδή ήμασταν μισόγυμνοι πολλές φορές. Έπρεπε να περπατάμε μέχρι τις τουαλέτες. Και πληρωνόμασταν όλοι με ένα πολύ μικρό ποσό.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Loft Cinema (@theloftcinema)

Κουίν: Τα πάντα ήταν μια μικρή έκπληξη σε αυτή την ταινία. Τίποτα δεν εξηγήθηκε. Η σκηνή της τραπεζαρίας δεν είχε καμία σχέση με το έργο. Είπαν στον Τιμ Κάρι να τραβήξει το τραπεζομάντιλο από το τραπέζι με μια κίνηση. Από κάτω βρισκόταν ο Μιτ Λοφ, ο οποίος υποδυόταν τον Eddie, έναν μοτοσικλετιστή που δολοφονήθηκε από τον Frank-N-Furter. Σκέφτηκα: «Ω, Θεέ μου», επειδή κανείς δεν μας το είπε. Έπαθα υστερία. Ο Ρίτσαρντ μου είπε: «Σκάσε». Ήταν ξεκαρδιστικό, όπως όλα στην ταινία. Δεν υπήρχε χρόνος για λάθη.

Μπόστγουικ: Το όργιο στην πισίνα… Καταλήξαμε στη σκηνή, βρεγμένοι, με ψηλοτάκουνα, προσπαθώντας να κάνουμε να κλωτσάμε ψηλά. Χρειαζόταν απίστευτη ισορροπία, ενέργεια και συντροφικότητα για να το κάνουμε αυτό. Όλοι φιλιόντουσαν και χαϊδεύονταν κάτω από το νερό. Και όταν βγήκαμε έξω, πήγαμε σε ένα μικρό θάλαμο σαν σάουνα. Ήπιαμε ένα φλιτζάνι τσάι και καθώς φεύγαμε, έπιασε φωτιά. Όλοι φοβόντουσαν ότι θα καεί όλο το πλατό και θα κλείναμε το μαγαζί. Βγήκαμε εγκαίρως.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Art Theatre of Long Beach (@arttheatrelongbeach)

Η ταινία απέτυχε κατά την κυκλοφορία της τον Αύγουστο του 1975 και αποδοκιμάστηκε από τους κριτικούς

Ο’Μπράιαν: Είχαμε την πρώτη μας προβολή της ταινίας. Φύγαμε όλοι λίγο στεναχωρημένοι. Μου φάνηκε αργή. Στη σκηνή ήταν γρήγορα 90 λεπτά. Η ταινία φαινόταν πιο ονειρική, νωχελική. Σκέφτηκα: «Θεέ μου, οι άνθρωποι θα έπρεπε να είχαν πάρει τα μηνύματά τους λίγο πιο γρήγορα».

Μπόστγουικ: Δεν παίχτηκε ποτέ στη Νέα Υόρκη. Αργότερα έμαθα ότι δεν είχε κάνει μεγάλη επιτυχία όταν παίχτηκε στο Λονδίνο. Η ταινία επανακυκλοφόρησε σε μεταμεσονύκτιες προβολές τον Απρίλιο του 1976, στο Waverly Theater της Νέας Υόρκης (το σημερινό IFC Center). Οι θαυμαστές άρχισαν να φωνάζουν τις δικές τους απαντήσεις στις ατάκες κατά τη διάρκεια των προβολών, ενώ «casts σκιών» ντύθηκαν ως χαρακτήρες και έκαναν lip-sync τις δικές τους ερμηνείες μπροστά στην οθόνη. Η ταινία αγκαλιάστηκε από την queer κοινότητα, η οποία βρήκε μια αίσθηση του ανήκειν σε αυτές τις καθηλωτικές προβολές.

O Μπάρι Μπόστγουικ και η Σούζαν Σάραντον στο «The Rocky Horror Picture Show»

*Το Rocky Horror Picture Show θα προβάλλεται σε επιλεγμένους κινηματογράφους σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο από τις 22 Αυγούστου.

*Με στοιχεία από theguardian.com