«Βγήκα από τη μήτρα ψάχνοντας για την οπτική γωνία της κάμερας» – Η εκθαμβωτική, σκληρή ζωή της Λάιζα Μινέλι
To επιεικές αλλά τρελά εθιστικό ντοκιμαντέρ Liza: A Truly Terrific Absolutely True Story παρουσιάζει την τεράστια δύναμη της τεράστιας σταρ Λάιζα Μινέλι, παράλληλα με την τραγωδία μιας ζωής που έζησε υπό την εκτυφλωτική λάμψη του θεάματος.
«Το να παρακολουθήσεις αυτό το επιεικές αλλά τρελά εθιστικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την εκτίναξη της Λάιζα Μινέλι είναι σαν να ρουφάς μια λίβρα ατόφιας λάμψης της σόουμπιζ μέσα από ένα τυλιγμένο αντίτυπο του Variety από τη γυμνή πλάτη του Τζόελ Γκρέι στην πίστα του Studio 54 -αν και όπως πάντα με τα ντοκιμαντέρ για διασημότητες που αντιμετωπίζουν την καταστροφική δύναμη του ποτού και των ναρκωτικών, δεν γίνεται καμία αναφορά στον εθισμό τους στο προσκήνιο και στους επαίνους που αναμένεται να διατηρήσουν» γράφει ο Peter Bradshaw στον Guardian και συνεχίζει:
«Λυπήθηκα που η θαυμάσια, υποτιμημένη ταινία New York, New York της Μινέλι με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο προσπερνιέται σχετικά γρήγορα – μεταφέροντας τη λανθασμένη εντύπωση ότι, εκτός από το εμβληματικό τραγούδι, είναι μια κουτσουρεμένη ταινία στο βιογραφικό της – και λυπήθηκα επίσης που η όψιμη αριστουργηματική κωμική της ερμηνεία στο τηλεοπτικό Arrested Development δεν αναφέρεται καν».
«Αυτή την οπλισμένη ευπάθεια και την υπερδύναμη-ευθραυστότητα την πήρε από την προβληματική σχέση με τη μητέρα της, τη Τζούντι Γκάρλαντ»
Μια αυθεντική βασίλισσα
«Κατά τα άλλα όμως πρόκειται για ένα πλούσια συμπαθητικό και άκρως απολαυστικό πορτρέτο μιας αυθεντικής βασίλισσας του αμερικανικού μουσικού θεάτρου και κινηματογράφου- υπάρχουν μερικά θαυμάσια σύγχρονα πλάνα από συνεντεύξεις της Μινέλι, που μιλάει με σπαρταριστή ειλικρίνεια για τον εαυτό της, και εκτός από ένα ελαφρύ φωνητικό τρέμουλο, είναι πολύ στιβαρή» παρατηρεί ο Peter Bradshaw στον Guardian.
«Υπάρχει μια σπουδαία στιγμή όταν, μετά από μια συνομιλία στο FaceTime με τη Μία Φάροου, η Μινέλι εμφανίζεται να κοιτάζει έντονα το πρόσωπό της στο μικρό κουτί σε μια γωνία της οθόνης: ενστικτωδώς συνοφρυώνεται, συνοφρυώνεται, αξιολογώντας τον εαυτό της.
»Αυτή η φωνή, με το αλάνθαστο μικρό μειδίαμα, ή το γέλιο ή τον καταπιεσμένο λυγμό που αναδύεται στη μέση μιας εκτεταμένης μουσικής γραμμής, λειτουργεί ως προέκταση του τρόπου με τον οποίο η Μινέλι μιλάει στα μέσα ενημέρωσης και -στον βαθμό που είναι δυνατόν να το δούμε αυτό- στην ιδιωτική της ζωή».
Ο πρώτος σύζυγός της ήταν ο τραγουδοποιός Πίτερ Άλεν («Καταστράφηκε όταν βρήκε τον Πίτερ στο κρεβάτι με έναν άλλο άνδρα»)
Ανταγωνισμός μαμάς-κόρης
«Αυτή την οπλισμένη ευπάθεια και την υπερδύναμη-ευθραυστότητα την πήρε από την προβληματική σχέση με τη μητέρα της, τη Τζούντι Γκάρλαντ» συμπληρώνει ο Peter Bradshaw.
«Βλέπουμε την περίφημη στιγμή που εμφανίστηκαν μαζί στο London Palladium και η Τζούντι πιάνει το μικρόφωνο της Λάιζα και το σπρώχνει πιο κοντά στο στόμα της, έχοντας ξαφνικά επίγνωση του ανταγωνισμού, θέλοντας να κάνει σχόλιο επί σκηνής -ή να τη φέρει σε δύσκολη θέση.
»Η αυταρχική και οξυδερκής αίσθηση του πώς θα δείξουν τα πράγματα στην κάμερα προέρχεται αναμφίβολα από τον αείμνηστο πατέρα της, τον σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι, ο οποίος της σύστησε, επίσης, το χαρακτηριστικό χτένισμα της Λουίζ Μπρουκς λίγο πριν κάνει το Καμπαρέ, ένα λουκ που η Λάιζα υιοθέτησε για το υπόλοιπο της ζωής της».
Από την ανεπίσημη νονά της, τη συγγραφέα και χορεύτρια Κέι Τόμσον, η Μινέλι έμαθε το ήθος της παράστασης που συνεχίζεται, από τον Σαρλ Αζναβούρ έμαθε να δραματοποιεί το άχθος, τη θλίψη, την εσωτερική μελαγχολία ενός τραγουδιού. Από τον σχεδιαστή Roy Halston πήρε τα ρούχα.
Στη συνέχεια, ο θρύλος του Μπρόντγουεϊ, Μπομπ Φος και οι συνθέτες και στιχουργοί Τζον Κάντερ και Φρεντ Εμπ της έδωσαν τον ρόλο της ζωής της, την πανέξυπνη, σέξι και συγκλονιστικά κατεστραμμένη Σάλι Μπόουλς του Καμπαρέ, μια περσόνα την οποία μπόρεσε να τροποποιήσει και να αναπαράγει σε διάφορες μορφές για το υπόλοιπο της καριέρας της.
«Give me a gay break…»
«Και τι γίνεται με την αστείρευτη κωμικοτραγωδία των γάμων της Μινέλι;» αναρωτιέται ο Peter Bradshaw. «Η ίδια η σταρ προκαλεί το μεγαλύτερο γέλιο της ταινίας με την κουρασμένη απάντησή της: «Give me a gay break…»».
Ο πρώτος σύζυγός της ήταν ο τραγουδοποιός Πίτερ Άλεν («Καταστράφηκε όταν βρήκε τον Πίτερ στο κρεβάτι με έναν άλλο άνδρα»)- ο δεύτερος ήταν ο παραγωγός Τζακ Χέιλι Τζούνιορ, γιος του Τζακ Χέιλι από τον Μάγο του Οζ («Η κόρη της Ντόροθι παντρεύεται τον γιο του Τενεκεδένιου!»)- ο τρίτος ήταν ο ξυλουργός και γλύπτης Μαρκ Τζέρο, για τον οποίο δεν μαθαίνουμε τίποτα άλλο εκτός από την πολιτική του ιδιότητα, και ο τέταρτος ήταν ο χειριστικός Ντέιβιντ Γκεστ, ο οποίος δεν ήταν ποτέ ειλικρινής για την γκέι φύση του.
«Κάποιος πρέπει να γράψει ένα μιούζικαλ για αυτούς τους τέσσερις άνδρες: Οι τέσσερις σύζυγοι της Λάιζα Μινέλι» σχολιάζει ο Peter Bradshaw και συνεχίζει στον Guardian:
«Υπάρχει μια τρομερή σκληρότητα στις προσπάθειες της Λάιζα Μινέλι να αποκτήσει παιδί, οι οποίες ήταν σπαρακτικά αποτυχημένες. Όπως η Γκάρλαντ, έτσι και η Μινέλι έχει ένα γκέι κοινό, το οποίο είναι παθιασμένο και συναισθηματικά συνδεδεμένο μαζί της -και ίσως το να συμβιβαστεί με αυτό, και να το διαχωρίσει από τη δική της ετεροφυλόφιλη ταυτότητα, είναι κάτι που η Γκάρλαντ κατάφερε καλύτερα από την κόρη της.
»Κατά τα άλλα, η Μινέλι είχε καταδικασμένες σχέσεις με τον Ντέσι Αρνάζ Τζούνιορ, εν μέσω της αντίθεσης της μητέρας του, της Λουσίλ Μπολ, και με τον Πίτερ Σέλερς – όλες εκπληκτικά ανεφάρμοστες καταστάσεις ερώτων.
»Ίσως, τελικά, η μόνη αυθεντική και ειλικρινής σχέση της Λάιζα Μινέλι να ήταν με το κοινό» καταλήγει ο Peter Bradshaw.
*Το Liza: A Truly Terrific Absolutely True Story είναι διαθέσιμο στις ψηφιακές πλατφόρμες από τις 16 Ιουνίου.
*Με στοιχεία από theguardian.com | Αρχική Φωτό: Λάιζα Μινέλι και Τζόελ Γκρέι στο Καμπαρέ