Ημέρα της Νίκης: Ποιος τελικά κέρδισε τον Χίτλερ, η Δύση ή η ΕΣΣΔ;

«Η νίκη στον Β’ ΠΠ επετεύχθη κυρίως χάρη στις ΗΠΑ», δήλωσε ο Ντόναλντ Τραμπ με αφορμή την 8η Μαΐου ως «Ημέρα της Nίκης» στον Β’ ΠΠ. Στην Ευρωβουλή γιόρτασαν την 80ή επέτειο από το τέλος του πολέμου, πολιτικοποιώντας την τελετή εναντίον της Ρωσίας. Με δεδομένο ότι έχυσαν τον αίμα τους εκατομμύρια από πολλά έθνη, ας δούμε τα δεδομένα μέσα από εκτιμήσεις σοβαρών δυτικών και όχι Ρώσων για το ποιος γονάτισε τον Χίτλερ.

Ο στρατιωτικός ιστορικός και συνταγματάρχης ε.α. Ντέιβιντ Γκλαντζ, έχοντας  εντρυφήσει στον Κόκκινο Στρατό, είχε καταγράψει τα αποτελέσματα των μαχών των δυτικών συμμάχων και των σοβιετικών εναντίον των δυνάμεων του άξονα.

Για τον Γκαντζ, ο άνθρωπος που νίκησε τον Χίτλερ δεν ήταν ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ αλλά οι στρατηγοί Ζούκοφ, ο Βασιλέφσκι και πιθανώς ο ίδιος ο Στάλιν!

«Γενικότερα, ο Κόκκινος Στρατός και οι σοβιετικοί πολίτες πολλών εθνικοτήτων έφεραν το μερίδιο του λέοντος στον αγώνα κατά της Γερμανίας από το 1941 έως το 1945».

Τα δεδομένα που παραθέτει ο Αμερικανός ιστορικός καταγράφουν τη συνεχή εμπλοκή  των σοβιετικών σε μάχες και το γεγονός ότι μόνοι τους απορροφούσαν περισσότερο από το ήμισυ όλων των γερμανικών δυνάμεων.

8.5 εκατ. στρατιώτες στο ανατολικό μέτωπο το 1943

Από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο του 1941, πάνω από 3 εκατ. γερμανικά στρατεύματα πολέμησαν στην Ανατολή, ενώ 900.000 βρίσκονταν αλλού.

Από τον Δεκέμβριο του 1941 έως τον Νοέμβριο του 1942, ενώ πάνω από 9 εκατ. στρατιώτες και από τις δύο πλευρές αγωνίζονταν στο ανατολικό μέτωπο, ενώ η μόνη σημαντική δράση στη Δυτικό Μέτωπο ήταν στη Βόρεια Αφρική, όπου σχετικά μικρές βρετανικές δυνάμεις αντιμετώπισαν το Africa Korp του Έρβι Ρόμελ και τους Ιταλούς συμμάχους του.

Τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1942, με τη μάχη στο Ελ Αλαμέιν, οι Βρετανοί, Έλληνες, Ινδοί κτλ νίκησαν 5 γερμανικές και ιταλικές μεραρχίες προκαλώντας απώλειες 60.000 ανδρών του Άξονα. Ωστόσο, τον ίδιο μήνα οι σοβιετικοί στο Στάλινγκραντ, θα νικούσαν την 6η Γερμανική Στρατιά, θα προκαλούσαν απώλειες στην 4η Στρατιά Πάντσερ και θα συνέτριβαν την 3η και 4η Στρατιά της Ρουμανίας, εξαλείφοντας πάνω από 50 μεραρχίες και πάνω από 300.000 άνδρες του Άξονα.

Ενώ μέχρι τον Μάιο του 1943, 250.000 Ιταλοί και Γερμανοί θα παραδίνονταν στους Συμμάχους στη βόρεια Αφρική, στο Ανατολικό μέτωπο η 2^η Γερμανική Στρατιά θα μάτωνε πολύ, και η Ιταλική 8η και Ουγγρική 2η Στρατιά θα αφανίζονταν ξεπερνώντας τις απώλειες του Άξονα στην Τυνησία. Το καλοκαίρι του 1943 ενώ οι συμμαχικές δυνάμεις θα αποβιβάζονταν στη Σικελία εκτοπίζοντας 60.000 Γερμανούς, στην Ανατολή θα απορροφούνταν 8,5 εκατομμύρια γερμανοί και σοβιετικοί σε ένα μέτωπο 1.500 μιλίων.

1944: Το 62% του γερμανικού στρατού ήταν στην Ανατολή

Τον Αύγουστο του 1943 οι Σύμμαχοι αποβιβάστηκαν στην ιταλική χερσόνησο. Μέχρι τον Οκτώβριο, όταν 2,5 εκατ. άνδρες της Βέρμαχτ αντιμετώπισαν 6,6 εκατ. σοβιετικούς, η Γερμανία κατάφερε να σταθεροποιήσει τα μέτωπα στην Ιταλία.

Μέχρι την 1η Οκτωβρίου 1943, 2.565.000 άνδρες (63%) της δύναμης των 4.090.000 ανδρών της Βέρμαχτ βρίσκονταν στο ανατολικό μέτωπο, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος των 300.000 στρατευμάτων των Waffen SS. Την 1η Ιουνίου 1944, 239 (62%) από τις 386 μεραρχίες του Γερμανικού Στρατού πολέμησαν στην Ανατολή. Με τις επιχειρήσεις στην Ιταλία σε αδιέξοδο, μέχρι τον Ιούνιο του 1944, στην πραγματικότητα, η Βέρμαχτ εξακολουθούσε να θεωρεί τη δυτική Ιταλία ως ημι-εφεδρεία.

Τον Αύγουστο του 1944, μετά το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου, ενώ 2,1 εκατομμύρια Γερμανοί πολέμησαν στην Ανατολή, 1 εκατ. αντιτάχθηκαν στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη Γαλλία.

Τα στοιχεία για τις απώλειες υπογραμμίζουν αυτή την πραγματικότητα. Από τον Σεπτέμβριο του 1939 έως τον Σεπτέμβριο του 1942, το μεγαλύτερο μέρος των 922.000 νεκρών, αγνοουμένων και αναπήρων του Γερμανικού Στρατού (14% της συνολικής δύναμης) μπορούσε να αποδοθεί σε μάχες στην Ανατολή. Μεταξύ 1ης Σεπτεμβρίου 1942 και 20ής Νοεμβρίου 1943, αυτός ο ζοφερός αριθμός αυξήθηκε σε 2.077.000 (30% της συνολικής δύναμης), και πάλι κυρίως στο σοβιετικό μέτωπο.

Από τον Ιούνιο έως τον Νοέμβριο του 1944, μετά το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου, ο Γερμανικός Στρατός υπέστη άλλες 1.457.000 φοβερές απώλειες. Από αυτόν τον αριθμό, 903.000 (62%) χάθηκαν στο σοβιετικό μέτωπο. Τέλος, αφού έχασαν 120.000 άνδρες από τους Συμμάχους στη Μάχη των Αρδεννών, από την 1η Ιανουαρίου έως τις 30 Απριλίου 1945 οι Γερμανοί υπέστησαν άλλες 2 εκατ. απώλειες, τα 2/3 από σοβιετικά χέρια.

Καθόλου ακρίβεια

Σίγουρα οι σοβιετικοί δεν είχαν τις δυνατότης να βομβαρδίσουν στη Γερμανία, κάτι που μπορούσαν οι Σύμμαχοι. Ωστόσο, ούτε εκεί μπόρεσαν να πετύχουν αποτελέσματα οι Δυτικοί. Σύμφωνα με ανάλυση του συνταγματάρχη της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, Έβερεστ Ριτσιόνι, οι στρατιωτικοί βομβαρδισμοί ήταν μια ξεκάθαρη αποτυχία.

Η σοβαρή προσπάθεια των αμερικανικών στρατηγικών βομβαρδιστικών δυνάμεων να καταστρέψουν τη γερμανική αεροναυπηγική βιομηχανία ώθησε μόνο τους Γερμανούς να αυξήσουν σημαντικά τον ρυθμό παραγωγής μαχητικών τους.

Αυτή η επιχείρηση βομβαρδισμού ήταν μια πλήρης αποτυχία, σημείωνε, κυρίως λόγω έλλειψης ακρίβειας, αν και τα βομβαρδιστικά προσέλκυσαν τα μαχητικά της Luftwaffe και την αφρόκρεμα των πιλότων μαχητικών της Γερμανίας.

Μετά τις άκαρπες προσπάθειες της RAF για βομβαρδισμό ακριβείας, οι σύμμαχοι στράφηκαν στον στρατηγικό βομβαρδισμό πόλεων για να κάμψουν τη θέληση του γερμανικού πληθυσμού να αντισταθεί.

Ωστόσο, ο βομβαρδισμός των πληθυσμών των πόλεων στη Γερμανία είχε ένα αποτέλεσμα αντίθετο από αυτό που προέβλεψαν οι Σύμμαχοι, ενισχύοντας τη μαχητική τους διάθεση.

Είναι μια ανοησία

Κοντολογίς, «όταν εξετάζετε μια σειρά από βασικά στοιχεία για τον πόλεμο» σχολίασε σε εκπομπή πρόσφατα ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας, Τζον Μιραχάιμερ, «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Κόκκινος Στρατός έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στην ήττα της Βέρμαχτ»

Πρόσθεσε δε ότι ο ισχυρισμός του Προέδρου Τραμπ ότι «κερδίσαμε» τον Β’ Παγκοσμίο Πόλεμο και ότι «κανείς δεν μας έφτασε από άποψη δύναμης, γενναιότητας ή στρατιωτικής λαμπρότητας» είναι ανοησία και δείχνει μεγάλη ασέβεια για τα 27 εκατ. Σοβιετικούς που πέθαναν σε αυτή την φρικτή σύγκρουση. Τίποτα από αυτά δεν αναιρεί το σημαντικό τίμημα που πλήρωσαν τόσο η Βρετανία όσο και οι ΗΠΑ για την ήττα του Γ’ Ράιχ, αλλά ωχριά σε σύγκριση με το τεράστιο τίμημα αίματος που πλήρωσε η ΕΣΣΔ».

Συνεπώς, Αμερικανοί και ειδικά Ευρωπαίοι ηγέτες, κάποιων των οποίων τα κράτη ήταν στην «κακή πλευρά» της ιστορίας τότε, καλό θα ήταν να είναι πιο… συμπεριληπτικοί.