Το μυστικό μπαρ του Μπαζ Λούρμαν στο East Village της ΝΥ – Κάτι μεταξύ πανκ και μεσαίωνα

Ο Μπαζ Λούρμαν έχει σκηνοθετήσει έξι ταινίες -κάποιες εμβληματικές, κάποιες διχαστικές, όλες αξέχαστες- που έχουν αποφέρει πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια στο box office. Έκανε την πιο ακριβή διαφήμιση όλων των εποχών για το Chanel No. 5, ξοδεύοντας 33 εκατομμύρια δολάρια για 120 δευτερόλεπτα καθαρής διαφήμισης.

Έχει ενορχηστρώσει τα πάντα, από μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ μέχρι τεύχη της Vogue και πολιτικές εκστρατείες σε ολόκληρη την Αυστραλία. («Ναι, κερδίσαμε, τον πρωθυπουργό, τον εκλέξαμε»).

Κυκλοφόρησε έναν προφορικό ύμνο, που έγινε Billboard hit, όπου συμβούλευε όλους να φορούν αντηλιακό, ήταν guest κριτής στο Dancing with the Stars και πέρυσι τιμήθηκε από το LACMA στο Art+Film Gala.

Και ενώ ο κόσμος έχει ήδη ένα ξενοδοχείο σχεδιασμένο από τον Μπαζ Λούρμαν -το υπέροχα φανταχτερό Faena Hotel του Αργεντίνου ξενοδόχου Άλαν Φαένα στο Miami Beach- αυτό είναι το πρώτο μπαρ του μαξιμαλιστή δημιουργού, και είναι φοβερό.

Ο Μπαζ Λούρμαν στα εγκαίνια του Monsieur με τη Μαντόνα 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη MadonnaCulture (@madonnaculturex)

Στο πατάρι του δανδή και του Μπαζ Λούρμαν

Η ιδέα είναι η εξής: Ήταν κάποτε ένας δανδής του East Village γνωστός ως Monsieur, και αυτό είναι το πατάρι του, γεμάτο με μεσαιωνικές ταπετσαρίες, αγαλματίδια από όλο τον κόσμο, καντήλια αντίκες με αληθινές φλόγες, κομπολόγια, σταυρούς και ξίφη σταυροφόρων.

Πάνω από τους πάγκους υπάρχουν κορνιζαρισμένες φωτογραφίες των προγονικών Πολικών Αστέρων του μαγαζιού -όπως ο Ίγκι Ποπ και ο Άντι Γουόρχολ-, όλες τραβηγμένες από τον θρύλο της δεκαετίας του ’70 του East Village Dustin, Ντάστιν Πίτμαν.

«Ήταν το είδος του ανθρώπου που έμοιαζε σαν να είχε μόλις βγει από την αυτοπροσωπογραφία του- ένας παραμυθάς, ένας απατεώνας, ένας άνθρωπος που έκανε τη μυθοπλασία να μοιάζει πιο αληθινή από τα γεγονότα, ένας αληθινός ιμπρεσάριος της νυχτερινής ζωής του East Village τη δεκαετία του ’70, γνωστός μόνο ως Monsieur» εξηγεί ο Μπαζ Λούρμαν.

Η Μαντόνα και ο Μπαζ Λούρμαν στο Monsieur / Photo: MadonnaCulture Instagram

«Ο Monsieur είναι ένας πραγματικός χαρακτήρας»

«Τον παρακολουθούμε σαν ταινία» εξηγεί ο Luhrmann, «ο Monsieur είναι ένας πραγματικός χαρακτήρας που δημιουργήσαμε και είναι ένα αμάλγαμα όλων των ειδών των ανθρώπων που γνωρίζουμε – μερικούς από τους οποίους πιθανώς έχετε συναντήσει, αλλά δεν σας λέω ποιους».

Ο σκηνοθέτης είναι ένας περήφανος μη γηγενής Νεοϋορκέζος, ο οποίος ζούσε στο κέντρο της πόλης για δεκαετίες, πρώτα στο SoHo και στη συνέχεια στη MacDougal Street, προτού εγκατασταθεί στην ανατολική πλευρά.

Έχει καταφύγια στο Παρίσι και την Αυστραλία και ένα άλλο μέρος σε μια πόλη που σοφά φυλάει σαν μυστικό και δεν αποκαλύπτει («ας μην πάμε εκεί, γιατί τη λατρεύω»), αλλά μεγάλωσε τα παιδιά του στη Νέα Υόρκη.

«Όταν έβγαιναν από το σπίτι τους, στην 17η οδό στην ανατολική πλευρά, μέχρι να πάνε στο σχολείο τους, το οποίο τυχαίνει να βρίσκεται στην 17η οδό στη δυτική πλευρά, είχαν δει κάθε είδους άνθρωπο», λέει ο Λούρμαν για το σπίτι, που έζησε με τη σύζυγό του, Κάθριν Μάρτιν, τη βραβευμένη με Όσκαρ Αυστραλιανή σχεδιάστρια κοστουμιών πίσω από όλες τις ταινίες του.

«Από τον άστεγο μέχρι την αξιαγάπητη αστυνομικό, από τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο μέχρι τον φτωχότερο άνθρωπο στον κόσμο».

Με τη σύζυγό του, Κάθριν Μάρτιν 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Baz Luhrmann (@bazluhrmann)

Το όνειρό του, η Νέα Υόρκη

Και μέρος αυτού που αγαπάει περισσότερο σε αυτή την πόλη ο Μπαζ Λούρμαν είναι να βγαίνει για φαγητό και ποτό. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη φιλοξενία, κατά κάποιο τρόπο: Δούλευε στον πάγκο του μεσημεριανού γεύματος σε ένα βενζινάδικο που ανήκε στον πατέρα του σε μια μικρή πόλη της Νέας Νότιας Ουαλίας, στην Αυστραλία, σερβίροντας χαβανέζικα πιάτα.

Τη δεκαετία του ’80, όταν έπαιζε σε θεατρικές παραστάσεις στο Σίδνεϊ, ονειρευόταν να βρεθεί στο Μανχάταν και να πάει στο Nell’s, το λαμπερό νυχτερινό κέντρο που άνοιξε η Αυστραλή ηθοποιός Nell Campbell, φίλη ενός φίλου, μαζί με τον Keith McNally και την τότε σύζυγό του Lynn Wagenknecht.

Ήθελε να βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και να απορροφά κάθε μικρή είδηση από αυτό το νησί στην άλλη άκρη του κόσμου.

Ο Neidich και ο Λούρμαν γνωρίστηκαν όταν ο Neidich, λάτρης της τέχνης που μεγάλωσε στο Μανχάταν, διηύθυνε το Boom Boom Room στην κορυφή του ξενοδοχείου Standard Hotel της Meatpacking District

Η Μαντόνα, το αγόρι της ο Akeem Morris και ο Μπαζ Λούρμαν στο Monsieur / Photo: MadonnaCulture Instagram

Το λαμπερό underground τον καλούσε

«Έβλεπα φωτογραφίες του David Bowie και του Mick και του Warhol και του Studio 54 και του CBGBs. Και σκεφτόμουν «θα μπορέσω ποτέ να αγγίξω το στρίφωμα μιας τέτοιας ζωής;»» λέει ο σκηνοθέτης. «Δεν ονειρευόμουν ποτέ να είμαι στο Upper East Side, σε, δεν ξέρω, κάτι σαν power lunch».

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν έβγαινε στη Νέα Υόρκη, πήγαινε συχνά στο κλειστό πλέον Beatrice Inn, ένα αιωνόβιο πρώην ιταλικό εστιατόριο που μετατράπηκε σε νυχτερινό κέντρο στη μέση της clubbing era, στο West Village. Έζησε τρελή επιτυχία.

«Συνηθίζαμε να αποκαλούμε το Beatrice «Old Faithful», επειδή δεν σε απογοήτευε ποτέ»» θυμάται ο Μπαζ Λούρμαν. «Πήγαινα κάθε βράδυ, για μήνες» συνεχίζει. «Κάθε βράδυ. Επτά ημέρες την εβδομάδα».

«Αν έπιανε φωτιά, πώς στο διάολο θα τη βγάζαμε καθαρή;»

Στη συνέχεια ο Μπαζ Λούρμαν διηγείται μια απίστευτη ιστορία του Beatrice Inn που κατέληξε με την ατάκα ότι ένας τόνος ποτήρια έσπασαν με κρότο στο τραπέζι. «Πρώτα απ’ όλα, υπήρχε εκείνο το είδος του άθλιου δωματίου με τα χαλιά, το οποίο ήταν ένα ιδιωτικό δωμάτιο σαν αυτό» λέει ο Λούρμαν δείχνοντας τον χώρο.

«Και πάντα εκεί σύχναζε η Κίρστεν Ντανστ και όποιοι νέοι ηθοποιοί ήταν εκείνη την εποχή. Και πάντα σκεφτόμουν “λατρεύω αυτό το μέρος, αλλά αν έπιανε φωτιά, πώς στο διάολο θα τη βγάζαμε καθαρή;»».

«Καμία ασφάλεια δεν υπήρχε σε εκείνον τον χώρο» προσθέτει ο εστιάτορας Jon Neidich, ο συνεργάτης του Μπαζ Λούρμαν για το Monsieur.

Ίσως θα έπρεπε να συνεργαστούν, σκέφτηκαν, να συνδυάσουν την κοινή τους αγάπη για το παρελθόν με την ικανότητά τους να αξιοποιούν το zeitgeist

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jon Neidich (@jonneidich)

Ο ρόλος της Άννας Γουίντουρ

Ο Neidich και ο Λούρμαν γνωρίστηκαν όταν ο Neidich, λάτρης της τέχνης που μεγάλωσε στο Μανχάταν, διηύθυνε το Boom Boom Room στην κορυφή του ξενοδοχείου Standard Hotel της Meatpacking District, το οποίο τότε ανήκε στον André Balazs-Lurhmann, παλιό θαμώνα του Chateau Marmont του Balazs.

«Δεν έχω μείνει ποτέ πουθενά αλλού, και είναι σαν οικογένεια, τα παιδιά μου γνωρίζουν τα παιδιά που διευθύνουν το γκαράζ» εξηγεί ο Λούρμαν για το Chateau.

Για πάνω από μια δεκαετία, ο Neidich, δημιουργώντας την ομπρέλα Golden Age Hospitality, αναλάμβανε να επαναπροσδιορίσει παλιά σημεία στο κέντρο της πόλης: ένα παλιό εστιατόριο Cajun της οδού Great Jones Street που ονομάζεται Acme είναι τώρα το hotspot, Τhe Nines, με ζωντανό πιάνο και μαρτίνι, το οποίο εξακολουθεί να έχει την αρχαία τέντα του κρεολικού εστιατορίου μπροστά.

Το 2022, το δίδυμο επανασυνδέθηκε όταν η Άννα Γουίντουρ, παγκόσμια διευθύντρια σύνταξης της Condé Nast, διοργάνωσε στο Nines ένα πάρτι για τα 60ά γενέθλια του Μπαζ Λούρμαν. Ίσως θα έπρεπε να συνεργαστούν, σκέφτηκαν, να συνδυάσουν την κοινή τους αγάπη για το παρελθόν με την ικανότητά τους να αξιοποιούν το zeitgeist.

Ο εστιάτορας Jon Neidich, ο συνεργάτης του Μπαζ Λούρμαν για το Monsieur

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jon Neidich (@jonneidich)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Baz Luhrmann (@bazluhrmann)

Ο χώρος είναι το σενάριο

Και τότε ο Neidich είδε τον χώρο του Boiler Room κλαμπ, ο οποίος είχε μια έντονα πιστή βάση οπαδών και ένα αποτύπωμα στη γειτονιά από τη δεκαετία του 1980. «Όταν παίρνουμε έναν χώρο που έχει ιστορική σημασία στη Νέα Υόρκη, ως κάποιος που είναι γεννημένος Νεοϋορκέζος, είναι σημαντικό να τον τιμήσουμε ή να τον αναγνωρίσουμε», δήλωσε ο Neidich.

Σκέφτηκε πώς οι ταινίες του Μπαζ Λούρμαν εγχέουν μια παλιά ιστορία ή ένα σκουριασμένο κείμενο με νέο αίμα και το αποκαθιστούν με τρόπο που να φαίνεται φρέσκο.

Ο Λούρμαν παρεμβαίνει: «Είπα, ας πάμε να δούμε τον χώρο. Μόλις είδα τον χώρο… Ο χώρος είναι το σενάριο. Και μόλις είδαμε την πρόσοψη, αυτό ενέπνευσε όλα τα υπόλοιπα που βλέπετε. Αυτό ενέπνευσε την ιδέα του χαρακτήρα του Monsieur».

Photo: Vanity Fair

Το πανκ συναντάει τον Μεσαίωνα

Το σημαντικότερο είναι ότι προσέλκυσε τον Martin, ο οποίος είναι γνωστός σε όλους ως CM, για να γίνει συνεργάτης του. Ζωγράφισε στο χέρι κάθε κομμάτι της ταπετσαρίας, προμηθεύτηκε το μεγαλύτερο μέρος των αντικειμένων, έφτιαξε την ξυλεία από καρυδιά που βλέπουμε σε όλο το χώρο και επιμελήθηκε το punk-meets-medieval ήθος που κάνει το μπαρ πραγματικά μοναδικό.

Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο τους είναι βαθιά χωμένοι στην έρευνα για το επόμενο έργο τους, μια ταινία για την Ιωάννα της Λωραίνης, και μέρη του Monsieur μοιάζουν βγαλμένα από τον Εκατονταετή Πόλεμο.

Αλλά η εμμονή με τις πανοπλίες και τους σταυρούς φτάνει επίσης πίσω στις μεσαιωνικές αναβιώσεις που συνέβησαν το 1800 με την έκδοση βιβλίων όπως ο Κουασιμόδος της Παναγίας των Παρισίων, και στη συνέχεια ξανά τη δεκαετία του 1960 με τα συγκροτήματα της βρετανικής εισβολής.

Σκεφτείτε τις φωτογραφήσεις των Stones στην εποχή του Beggars Banquet, τις εμμονές των Led Zeppelin με τους αρχαίους ρούνους, όλα αυτά τα πράγματα.

«Δεν είναι ο χώρος μου, δεν είναι ο χώρος του Jon, δεν είναι ο χώρος του CM – είναι του Monsieur» διευκρινίζει ο Μπαζ Λούρμαν σε κάποιο σημείο. «Όπως είπα, πολλά από αυτά τα μπιχλιμπίδια είναι δικά μου, αλλά δεν θέλω να πιστέψει κανείς ότι είμαι εγώ ο Monsieur».

Κάνει μια παύση. «Υπάρχει λίγο από εμένα» παραδέχεται ο Λούρμαν. «Και υποθέτω ότι αυτό είναι το θέμα, είναι ένα μείγμα αλήθειας και αφήγησης».

*Με στοιχεία από vanity fair.com | Αρχική Φωτό: Η Μαντόνα, το αγόρι της ο Akeem Morris και ο Μπαζ Λούρμαν στο Monsieur / Photo: MadonnaCulture Instagram