Bob Dylan χωρίς «Like a Rolling Stone» και με κουρασμένη φωνή
Συναισθήματα που δεν έφτασαν στην κορύφωσή τους και «πεινασμένο» κοινό σε ένα χώρο που θύμιζε ροκ συγκεντρώσεις των ‘70s και έφερνε στο μυαλό κάτι από Γούντστοκ. Η απομυθοποίηση του μουσικού θρύλου, Bob Dylan, ξεκίνησε όταν με αδιάφορο ύφος ανέβηκε στη σκηνή του Terra Vibe Park στη Μαλακάσα τη Δευτέρα 23 Ιουνίου. Ο εκκεντρικός μουσικός βραβευμένος […]
Συναισθήματα που δεν έφτασαν στην κορύφωσή τους και «πεινασμένο» κοινό σε ένα χώρο που θύμιζε ροκ συγκεντρώσεις των ‘70s και έφερνε στο μυαλό κάτι από Γούντστοκ. Η απομυθοποίηση του μουσικού θρύλου, Bob Dylan, ξεκίνησε όταν με αδιάφορο ύφος ανέβηκε στη σκηνή του Terra Vibe Park στη Μαλακάσα τη Δευτέρα 23 Ιουνίου.
Ο εκκεντρικός μουσικός βραβευμένος με Grammy, Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα, φάνηκε να απογοήτευσε το ελληνικό κοινό, που διψασμένο για μουσική Dylan φώναζε γνωστά τραγούδια του και με πάθος παρακαλούσε για λίγο «Like a Rolling Stone».
Η μουσική ατζέντα του Bob Dylan δεν περιελάμβανε τα τραγούδια που απογείωσαν την καριέρα του και άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία της ροκ. Ο μουσικός, αντίθετα, κινήθηκε στα «ύδατα» της πιο country μουσικής που συνόρευε με blues και μπαλάντα.
Τα τραγούδια που παρουσίασε είχαν ερωτικό χαρακτήρα, θύμιζαν κάτι από μουσική αμερικανικών ταινιών του ’60, ενώ απείχαν πολλά χιλιόμετρα από αυτό που περίμενε ο κόσμος.
Ο Dylan απόμακρος, «έχτισε» μόνος του το τείχος της αποστασιοποίησης όχι μόνο με την αλαζονική και αδιάφορη στάση του, αλλά και με την κουρασμένη φωνή του. Στην αρχή, ειδικά, δεν κατάφερε να μυήσει το κοινό στην «καρδιά» της μουσικής του και η γνωστή βραχνή φωνή του δεν άγγιζε πλέον τη γοητεία.
O κόσμος καθόταν κουρασμένος και αγανακτισμένος στο γρασίδι, φωνές δεν έβγαιναν από τα χείλη των 50αρηδων που πήγαν να απολαύσουν τον Dylan και να θυμηθούν τα νιάτα τους, ενώ το υποτονικό έδινε ρεσιτάλ.
Η διάθεση άρχισε, όμως, να ανεβάζει ταχύτητες όταν ο μουσικός έπαιξε φυσαρμόνικα, και τα ντραμς σε συνδυασμό με την κιθάρα έδιναν άποψη στους ήχους.
Οι κιθαρίστες, ο ντράμερ και ο μπασίστας επί σκηνής «μαρτυρούσαν» ως ένα βαθμό το λόγο που ο Dylan έγινε θρύλος, με τους ήχους να υπερισχύουν της φωνής.
Η ομιχλώδης βραχνάδα του απομακρύνθηκε στην πορεία, με τον Dylan να είναι τις περισσότερες φορές καθισμένος στο πιάνο φορώντας καπέλο και έχοντας ακαθόριστο βλέμμα.
Η αυλαία άνοιξε με το «Things Have Changed», η θερμοκρασία ανέβηκε με τα «The Ballad of a Thin Man» και «All Along The Watchtower», αλλά έπεσε απότομα όταν Dylan έριξε τους τίτλους τέλους βάζοντας πάγο στο κοινό.
Χωρίς να αποχαιρετήσει ή να ευχαριστήσει έφυγε, αφήνοντας «πεινασμένο» το κοινό του που χειροκροτούσε και φώναζε για ένα ακόμη τραγούδι.
Η συναυλία θα μπορούσε να πει κανείς πως απομακρύνθηκε από αυτό που πολλοί έχουν στο μυαλό του ως Dylan, ενός μουσικού που έχει χαράξει τη μουσική με τη μακρά πορεία του, τους δεκάδες δίσκους του, τα θρυλικά τραγούδια του, ενώ τον έχουν αποκαλέσει «τραγουδιστή της εργατικής τάξης», «σιωπηλό επαναστάτη» και πολλά άλλα.
Μπορεί η ψαγμένη βραχνάδα, οι ιδιαίτεροι στίχοι, οι χαρακτηριστικές μελωδίες του να μην ταξίδεψαν το κοινό, εκείνο όμως που είχε απήχηση ήταν το κοκτέιλ Smirnoff με το Terra Vibe Park να γίνεται ιδανικός χώρος για πικ νικ και κοινωνικοποίηση.