Leon: «η μουσική έχει τη δύναμη να αλλάξει τις ζωές προς το καλύτερο»

Ο καινούργιος του δίσκος που φέρει τον τίτλο «Global» είναι για εκείνον όπως λέει στο in.gr κάτι σαν «μια ανάσα, a blink of an eye , μια στιγμή, το παρόν». Τις νέες του συνθέσεις αλλά και τις παλιότερες θα τις παρουσιάσει το Σάββατο στο Gazarte και με αφορμή αυτή την παράσταση μας αποκάλυψε τις σκληρές και τις ρομαντικές σκέψεις του.

Η αγγλόφωνη ελληνική μουσική σκηνή στην Ελλάδα ήταν κάτι σαν ανέκδοτο πριν από μερικά χρόνια. Τι ήταν αυτό που βοήθησε στη δημιουργία προϋποθέσεων για να πάρει το χώρο της;

Θεωρώ πως τον πιο σημαντικό ρόλο έπαιξε η διάδοση του Internet. Ξαφνικά δηλαδή, όλοι είχαν πρόσβαση σε μια ατελείωτη, παγκόσμια δισκοθήκη. Άνθρωποι από διαφορετικά μέρη του κόσμου άρχισαν να επικοινωνούν,να ανταλάσσουν απόψεις, να μοιράζονται ήχους και εικόνες. Σίγουρα μεγάλο ρόλο στην άνθηση της εναλλακτικής μουσικής στην Ελλάδα έπαιξαν όλα τα συγκροτήματα που προηγήθηκαν και άνοιξαν το δρόμο για όλους εμάς. Τέλος, θεωρώ πως ο διαχωρισμός ελληνόφωνου, αγγλόφωνου ή οτιδήποτε άλλο δεν υφίσταται. Η μουσική και ο στίχος είναι έκφραση και ο καθένας μπορεί να εκφράζεται και να εκφράζει άλλους με διάφορους τρόπους.

Ποια είναι τα ακούσματά σας από την ελληνική μουσική;

Είχα τη μεγάλη τύχη να είμαι κοντά στη Μαρία Φαραντούρη που είναι μητέρα αδελφικού μου φίλου. Ακούγοντας την από μικρός, έμαθα τη μουσική του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Λοίζου και άλλων μεγάλων ελλήνων και ξένων συνθετών και τραγουδοποιών. Επίσης άκουγα Σαββόπουλο και Τσιτσάνη που άρεσε πολύ στον πατέρα μου. Αργότερα μέσω φίλων ήρθα σε επαφή με τα ρεμπέτικα και το Θανάση Παπακωνσταντίνου και φυσικά με το ελληνικό εναλλακτικό ροκ και ποπ, τις «Τρύπες», τα Ξύλινα Σπαθιά, το Φοίβο Δεληβοριά, τους Στέρεο Νόβα κ.ά.

Ζείτε κι εργάζεστε στο Λονδίνο. Οι εικόνες και η ατμόσφαιρα των τραγουδιών σας πώς μπορούν να συνδεθούν με το ελληνικό ακροατήριο;

Στο Λονδίνο δε ζω μόνιμα ακριβώς γιατί τον μισό χρόνο είμαι στην Ελλάδα για συναυλίες. Η ατμόσφαιρα των τραγουδιών μου προέρχεται απ’ όλες τις εικόνες που συλλέγω και έχω συλλέξει και βέβαια και από τη ζωή μου στην Αγγλία. Όσο με έχει επηρεάσει στο γράψιμό μου η Αθήνα δεν νομίζω ότι μπορεί να με επηρεάσει άλλο μέρος στον κόσμο και είναι λογικό γιατί είναι το σπίτι μου και ο τόπος που πονάω.

Πώς «καταγράφεται» η διαδρομή από το «Futrue» στο «Global»;

Μια περιπέτεια με καλές και κακές στιγμές, όπως όλες οι διαδρομές όλων των ανθρώπων. Το δυσκολότερο κομμάτι για μένα ήταν να φτιάξω τις βάσεις για κάτι που δεν θα είναι εφήμερο αλλά θα εξελίσσεται μέσα στο χρόνο.

Τον πρώτο σας δίσκο τον είχατε χαρακτηρίσει κάτι σαν ημερολόγιο. Τον δεύτερο…;

Θα τον χαρακτήριζα σαν μια ανάσα, a blink of an eye, μια στιγμή, το παρόν.

Η πιο σκληρή και η πιο ρομαντική σκέψη που κάνετε για τη μουσική;

Η πιο ρομαντική σκέψη που έκανα και ακόμα κάνω είναι πως η μουσική έχει τη δύναμη να αλλάξει ζωές προς το καλύτερο, να φτιάξει χαρακτήρα στον άνθρωπο, να τον κινητοποιήσει να ανακαλύψει τον ευατό του, τους άλλους και τον κόσμο γύρω του. Τουλάχιστον σε μένα η μουσική έτσι λειτούργησε.
Η πιο σκληρή σκέψη είναι πως όλα είναι κατασκευασμένα, και πάντα ήταν, και ότι για τους περισσότερους ανθρώπους η μουσική δε σημαίνει κάτι παραπάνω από περιστασιακή διασκέδαση.

Η πιο σκληρή και η πιο ρομαντική σκέψη για την Ελλάδα;

Η πιο σκληρή σκέψη που έχω είναι ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας, ότι θα τρωγόμαστε πάντα μεταξύ μας, ότι ο Έλληνας δεν θέλει να ακούει την αλήθεια, μόνο βολικά ψέματα και γι’ αυτό επιλέγει τέτοιους ανθρώπους να κυβερνούν. Ότι πάντα θα μας φταίνε οι άλλοι, ποτέ εμείς και ότι εντέλει αυτός ο τόπος θα καταντήσει μια μπανανία μες την Ευρώπη που θα αλωνίζουν οι γκάνγκστερ.
Από την άλλη όμως, αυτές οι σκέψεις αντικαθίστανται όλο και πιο πολύ από την ελπίδα πως υπάρχει μια νέα γενιά Ελλήνων που ακόμα και μέσα σε αυτό το σκοτάδι έχει όνειρα, έχει ικανότητες, είναι εργατικοί, δεν είναι κουτοπόνηροι και διεφθαρμένοι. Το βλέπω και από τους ανθρώπους που συνεργάζομαι, πόσο δύσκολα περνάνε, οι οικογένειές τους και οι ίδιοι και πώς καταφέρνουν και δημιουργούν τόσο όμορφα πράγματα. Ζούμε σε ένα παραδεισένιο μέρος του κόσμου, έχουμε φώς, ήλιο, ζέστη, θάλασσα, καλό φαγητό, ιστορία, πολιτισμό και έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία που είναι για να ντρεπόμαστε. Νομίζω πως έχει έρθει η ώρα για αλλαγή.

Το πιο κολακευτικό σχόλιο που ακούσατε και από ποιον για τη δουλειά σας; Το πιο αρνητικό;

Το πιο κολακευτικό σχόλιο που έχω ακούσει από κάποιον είναι ότι »περνούσα μια δύσκολη φάση και η μουσική σου μου έδωσε δύναμη για να προχωρήσω». Το πιο αρνητικό είναι ότι είναι χαζοχαρούμενη και ότι δε ξέρω να τραγουδάω.

Τι θα σας έκανε να σταματήσετε τη μουσική και τι θα κάνατε για να ζήσετε;

Τίποτα που είναι στο χέρι μου. Αν αναγκαζόμουν υπό οποιαδήποτε συνθήκη να σταματήσω τη μουσική θα έκανα κάτι άλλο που απαιτεί φαντασία. Φυσικά θα συνέχιζα να γράφω και να παίζω μουσική στο δωμάτιό μου.

Τι θα ακούσουμε στην παράστασή σας;

Θα ακούσετε όλα τα νέα κομμάτια απ΄ τον επερχόμενο μου δίσκο «Global» που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο, αρκετά από τα κομμάτια του πρώτου δίσκου και μερικές διασκευές κομματιών που ευχαριστιόμαστε, η μπάντα μου και εγώ, να παίζουμε.

Συνέντευξη: Ζωή Λιάκα