Αναζητώντας δουλειά το 2025: Ατελείωτες αιτήσεις και χαμένες ελπίδες στην αγορά εργασίας

Το 2025, η αναζήτηση εργασίας μοιάζει με έναν ατελείωτο παγετό ή μια συνεχή απογοήτευση. Το Business Insider μίλησε με δεκάδες ανέργους από διαφορετικές γενιές, πολλοί από τους οποίους παραμένουν χωρίς δουλειά για πάνω από έναν χρόνο.

Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν ένα ευρύ φάσμα απογοητεύσεων: αργούς ρυθμούς πρόσληψης, τις λεγόμενες «θέσεις-φαντάσματα», ηλικιακή διάκριση, ακραίο ανταγωνισμό για κάθε θέση και την αίσθηση ότι φίλτρα τεχνητής νοημοσύνης εξετάζουν τα βιογραφικά τους πριν καν τα δει άνθρωπος.

Η αναζήτηση εργασίας γίνεται σε μια στιγμή που οι εργοδότες προσλαμβάνουν με ρυθμούς από τους χαμηλότερους από το 2013. Όποιον και αν κατηγορούν οι αναζητούντες — AI, πιέσεις για εταιρική αποδοτικότητα ή αβεβαιότητα της οικονομίας — η ουσία παραμένει ίδια: πληθώρα αιτήσεων, αλλά ελάχιστες προσφορές εργασίας. Παρά την απογοήτευση, κάποιοι βρίσκουν τρόπους να αντεπεξέλθουν και να συνδεθούν με μια κοινότητα ομοϊδεατών.

«Πιστεύω ότι το σύστημα πρόσληψης είναι σπασμένο», λέει ο Matthew English, που αναζητά πλήρη απασχόληση από τον Οκτώβριο του 2024, μετά από δεκαετίες στον χώρο της λογιστικής. Παρά τις εκατοντάδες αιτήσεις του — από λογιστικές θέσεις έως και για τον μασκότ της Chick-fil-A — δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση. «Έχω σχεδόν εξαντλήσει τις αποταμιεύσεις μου», λέει, προσθέτοντας ότι τα Χριστούγεννα του 2024 δεν μπόρεσε να αγοράσει δώρα για την οικογένειά του. «Χρήματα που περίμενα να χρησιμοποιήσω για τη σύνταξή μου τώρα τα ξοδεύω για να επιβιώσω».

Η έρευνα του New York Fed ζητά τακτικά από τους πολίτες να εκτιμήσουν την πιθανότητα ότι, αν έχαναν τη δουλειά τους σήμερα, θα μπορούσαν να βρουν νέα μέσα στους επόμενους τρεις μήνες. Τον Αύγουστο του 2025, ο μέσος όρος αυτής της πιθανότητας έπεσε στο χαμηλότερο επίπεδο από την έναρξη της μέτρησης το 2013 και έχει ανακάμψει ελάχιστα από τότε.

Ο Kory Kantenga, επικεφαλής οικονομολόγος για τις Αμερικές στη LinkedIn, είπε ότι η αγορά εργασίας του 2025 είχε «χαμηλή δυναμική». «Το σωρευτικό αποτέλεσμα τριών χρόνων επιβράδυνσης — είναι απολύτως κατανοητό γιατί οι άνθρωποι νιώθουν ότι αυτή μπορεί να είναι η χειρότερη αγορά εργασίας που έχουν δει ποτέ», τόνισε.

Οι απογοητεύσεις στην αναζήτηση εργασίας το 2025

Η Hilary Nordland άρχισε να ψάχνει δουλειά αφού απολύθηκε από τη θέση της στο μάρκετινγκ τον Ιούλιο του 2024. Για να καλύψει τα έξοδα, άρχισε να δίνει πλάσμα και χρησιμοποίησε τις αποταμιεύσεις της για τη σύνταξη.

Η Nordland, στα 50 της και κάτοικος Μινεσότα, λέει ότι ένα από τα πιο απογοητευτικά σημεία της αναζήτησης ήταν οι ακυρωμένες συνεντεύξεις — συχνά την τελευταία στιγμή, επειδή η θέση μπήκε σε αναμονή ή καλύφθηκε εσωτερικά. Μία φορά, είπε, ένας υπεύθυνος HR της είπε ότι ήταν ιδανική για τη θέση — αλλά απολύθηκε πριν προλάβει να προγραμματίσει τη συνέντευξη. «Αυτή η αγορά εργασίας είναι τρομακτική», λέει. «Είναι μια μαύρη τρύπα που σε κάνει να αμφιβάλλεις για τα πάντα — και δεν βλέπω ξεκάθαρο δρόμο».

Η εγκατάλειψη επαγγελματικών στόχων

Η δύσκολη αγορά εργασίας ανάγκασε κάποιους να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο ότι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες τους μπορεί να είναι απρόσιτοι.

Ο Kenneth Ferraro, σε ηλικία 40 ετών, εγκατέλειψε τη δουλειά του ως οδηγός φορτηγού για να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο NYU, ελπίζοντας σε καριέρα στη δημόσια υπηρεσία. Μετά από δυσκολίες να βρει δουλειά, επέστρεψε στην οδήγηση φορτηγού πέρυσι, συσσωρεύοντας πάνω από 100.000 δολάρια φοιτητικά χρέη.

Παρά το πτυχίο, ο Ferraro πιστεύει ότι η ηλικία του τον εμπόδισε στην αγορά εργασίας. Θυμάται μια συνέντευξη για θέση entry-level στο δημόσιο: τα πρώτα στάδια ήταν ενθαρρυντικά, αλλά μετά τη συνέντευξη διά ζώσης η συμπεριφορά του υπευθύνου άλλαξε. «Μόλις με είδε ο υπεύθυνος πρόσληψης, άλλαξε όλη του η στάση», είπε. «Πέρασε τις ερωτήσεις γρήγορα και δεν ασχολήθηκε πραγματικά μαζί μου».

Αντιμετωπίζοντας το άγχος έυρεσης εργασίας

Ορισμένοι βασίστηκαν σε άλλους — φίλους, οικογένεια, επαγγελματικές γνωριμίες και άλλους αναζητούντες δουλειά — για στήριξη και αλληλεγγύη.

Ο Ian Carter, μετά την απόλυσή του από τη Microsoft τον Μάιο, δυσκολεύτηκε να βρει νέα δουλειά. Μετακόμισε σε μήνα-προς-μήνα μίσθωση στο Redmond της Washington, αλλά τελικά πήγε στη Φλόριντα για να ζήσει με την οικογένειά του και να συνεχίσει την αναζήτηση.

Ο Carter συνδέθηκε με άλλους που έχασαν τις δουλειές τους και συμμετέχει στην ιδιωτική ομάδα Facebook «MSFT Survivors», που περιλαμβάνει άτομα που απολύθηκαν στην ιστορία της Microsoft. «Οι απολύσεις επηρεάζουν ψυχολογικά τους ανθρώπους», λέει ο Carter, στα 30 του. «Έχω επικοινωνήσει με ανθρώπους ώστε να μπορούμε να γίνουμε δίκτυο υποστήριξης ο ένας για τον άλλον».