Μέλη της Μαφίας και πράκτορες του FBI – Η αληθινή ιστορία του ζεύγους πίσω από την ταινία Casino του Μάρτιν Σκορσέζε

Όταν ο Μάρτιν Σκορσέζε σκηνοθέτησε την ευαίσθητη και κομψή του διασκευή του έργου της Έντιθ Γουόρτον «Τα Χρόνια της Αθωότητας», οι κριτικοί ενθουσιάστηκαν, αλλά το κοινό έμεινε μακριά. Δεν ήθελαν τον «Σκορσέζε, τον επιδειξία του σαλονιού», αλλά τον «Σκορσέζε, τον αφεντικό του υποκόσμου», που σερβίρει κιλά σκληρό έγκλημα. Έτσι, ο σκηνοθέτης, που είχε σημειώσει τεράστια επιτυχία λίγα χρόνια πριν με το Goodfellas, επέστρεψε σε πιο οικείο, πιο βίαιο έδαφος, αυτή τη φορά με σκηνικό το Λας Βέγκας.

Αν και το Casino ήταν οικονομική επιτυχία, αντιμετωπίστηκε με ελαφρά καχυποψία και απογοήτευση από πολλούς κριτικούς, οι οποίοι επέκριναν τη διάρκεια του και το απέρριψαν ως μια αναπαράσταση του Goodfellas στη Δυτική Ακτή, ακόμη και με τον Τζο Πέσι να παίζει σχεδόν τον ίδιο ρόλο και στις δύο ταινίες.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη We Are Italians (@waitalians)

Ανώτερο;

Ο Σκορσέζε «επανέλαβε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του», έγραψε ο γνωστός Τζιν Σίσκελ στην κριτική του. Αλλά τριάντα χρόνια μετά, το Casino κατάφερε να βγει από τη σκιά του (ομολογουμένως λαμπρού) προκατόχου του και να αναπνεύσει ως αυτόνομη ταινία.

Το να το περιγράφει κανείς απλά ως μια επανάληψη του Goodfellas με φόντο το Λας Βέγκας φαίνεται πλέον τόσο περιοριστικό όσο και λανθασμένο. Αν και οι δύο ταινίες μοιράζονται αναμφισβήτητα το ίδιο DNA (οργανωμένο έγκλημα, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο σε κεντρικό ρόλο, ο Τζο Πέσι να υποδύεται έναν ψυχοπαθή, βίαιες σκηνές που προκαλούν δάκρυα στα μάτια), το Casino είναι μια πιο θλιβερή, πιο στοχαστική ταινία, η μελαγχολική επόμενη μέρα μετά την αδρεναλίνη του Goodfellas. Κάποιοι μπορεί να το θεωρήσουν ακόμη και ανώτερο.

Ο Σκορσέζε σήμερα επιστρέφει στο Λας Βέγκας με την πρόσφατη ανακοίνωση ότι συνεργάζεται με τους δημιουργούς της σειράς Billions, Μπράιαν Κόπελμαν και Ντέιβιντ Λέβιεν, σε μια σειρά οκτώ επεισοδίων για το Netflix, η οποία θα περιστρέφεται γύρω από τη λειτουργία ενός καζίνο στο Λας Βέγκας και τον χαρισματικό διευθυντή του.

«Ελπίζουμε ότι αυτό θα οδηγήσει το κοινό να ξαναδεί το λαμπρό πρωτότυπο, και τα 179 λεπτά του» σχολιάζει ο Alexander Larman στην Telegraph.

Το Casino είναι μια πιο θλιβερή, πιο στοχαστική ταινία, η μελαγχολική επόμενη μέρα μετά την αδρεναλίνη του Goodfellas. Κάποιοι μπορεί να το θεωρήσουν ακόμη και ανώτερο

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη robert de niro everyday (@robert_de_niro_movies)

Εμπνευσμένα από την πραγματική ζωή

Ακριβώς όπως το Goodfellas εμπνεύστηκε από το βιβλίο του συν-σεναριογράφου Νίκολας Πιλέτζι, που βασίζεται σε πραγματικά εγκλήματα, έτσι και το Casino έχει τις ρίζες του σε έναν άλλο τίτλο του Πιλέτζι, του 1995, Casino: Love and Honour in Las Vegas.

(Για νομικούς λόγους, η ταινία δηλώνει στους τίτλους έναρξης ότι έχει «προσαρμοστεί από μια αληθινή ιστορία» αντί για το πιο συνηθισμένο «βασισμένο σε». Ωστόσο, ο Σκορσέζε δήλωσε αργότερα ότι «σχεδόν όλα» όσα εμφανίζονται στην οθόνη είναι εμπνευσμένα από την πραγματική ζωή).

Ο Πιλέτζι είχε εμπνευστεί από ένα άρθρο του 1980 στην εφημερίδα Las Vegas Sun, το οποίο επικεντρωνόταν στη σχέση μεταξύ του Frank «Lefty» Rosenthal, μιας θρυλικής μορφής συνδεδεμένης με τη μαφία που κάποτε περιγράφηκε ως «ο μεγαλύτερος εν ζωή εμπειρογνώμονας στον τομέα των αθλητικών στοιχημάτων», και της συζύγου του Geri McGee, μιας χορεύτριας που έγινε μοντέλο.

Η McGee πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 1982 από υπερβολική δόση κοκαΐνης, Βάλιουμ και ουίσκι, αν και παραμένουν ερωτήματα σχετικά με το αν δολοφονήθηκε ή όχι, δεδομένων των συνδέσεών της τόσο με το FBI όσο και με το οργανωμένο έγκλημα

Δολοφονήθηκε ή όχι;

Οι δύο παντρεύτηκαν το 1969, αλλά η 13χρονη σχέση τους ήταν γεμάτη από θυελλώδεις διαμάχες και την εξωσυζυγική σχέση της McGee με τον γκάνγκστερ Anthony Spilotro. Υπήρχε επίσης η πιο ασυνήθιστη εξέλιξη ότι και οι δύο εργάζονταν, σε διαφορετικό βαθμό, για το FBI: ο Rosenthal ως επίσημος πληροφοριοδότης και η McGee ως πιο ανεπίσημη πηγή.

Η McGee πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 1982 από υπερβολική δόση κοκαΐνης, Βάλιουμ και ουίσκι, αν και παραμένουν ερωτήματα σχετικά με το αν δολοφονήθηκε ή όχι, δεδομένων των συνδέσεών της τόσο με το FBI όσο και με το οργανωμένο έγκλημα.

Η αδελφή της Barbara πίστευε ότι είχε γίνει στόχος μιας επιτυχημένης απόπειρας δολοφονίας, ένας ισχυρισμός που ενισχύθηκε από την απόπειρα κατά της ζωής του Rosenthal στις 4 Οκτωβρίου 1982. Μια βόμβα τοποθετήθηκε στο ρεζερβουάρ βενζίνης της Cadillac του και επέζησε μόνο χάρη σε μια μεταλλική πλάκα που βρισκόταν κάτω από το κάθισμα του οδηγού.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη La Historia de la Mafia (@historiadelamafia)

«Όταν αγαπάς κάποιον, πρέπει να τον εμπιστεύεσαι»

Το Casino ξεκινά με μια αναπαράσταση της απόπειρας δολοφονίας του Rosenthal, αν και ο χαρακτήρας, τον οποίο υποδύεται ο De Niro, έχει μετονομαστεί σε Sam «Ace» Rothstein. Η σκηνή παίζεται ως μια σχεδόν μεταφυσική στιγμή: η μουσική υπόκρουση είναι το St Matthew Passion του Μπαχ πάνω από τους τίτλους έναρξης που σχεδίασε ο Σολ Μπας.

Ο Rothstein φαίνεται να κατεβαίνει σε μια φλογερή κόλαση, πάνω από παρόμοιες σατανικές εικόνες των εξαρτημάτων των τραπεζιών τυχερών παιχνιδιών του Λας Βέγκας. Πριν από αυτό, ο Rothstein συλλογίζεται: «Όταν αγαπάς κάποιον, πρέπει να τον εμπιστεύεσαι. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Πρέπει να του δώσεις το κλειδί για όλα όσα σου ανήκουν. Αλλιώς, ποιο είναι το νόημα; Και για λίγο, πίστευα ότι αυτός ήταν ο έρωτας που ένιωθα».

Ήταν αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ χρημάτων, διαφθοράς και ρομαντισμού που γοήτευσε τον Σκορσέζε. Όπως είπε στο Sight and Sound περίπου την εποχή της κυκλοφορίας της ταινίας: «Το πρώτο άρθρο εφημερίδας που μου έδειξε ο Νικ Πιλέγκι αφορούσε την κάλυψη από την αστυνομία μιας οικογενειακής διαμάχης σε ένα γκαζόν στο Λας Βέγκας ένα Κυριακό πρωί.

»Και σε αυτό το άρθρο, άρχισε σιγά-σιγά να ξετυλίγεται αυτή η απίστευτη δεκαετής περιπέτεια που ζούσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, με αποκορύφωμα τον καυγά του ζευγαριού στο γκαζόν τους, την καταστροφή του αυτοκινήτου του από την γυναίκα του, την άφιξη της αστυνομίας και τη λήψη φωτογραφιών από το FBI».

Με ένα καστ χαρακτήρων που περιλαμβάνει μαφιόζους, προέδρους καζίνο, έξυπνους επιχειρηματίες και χορεύτριες, η ταινία ήταν φτιαγμένη στα μέτρα του κορυφαίου Αμερικανού χρονογράφου της διαφθοράς

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Mob Museum (@themobmuseum)

Η κεντρική ιδέα του Σκορσέζε

Με ένα καστ χαρακτήρων που περιλαμβάνει μαφιόζους, προέδρους καζίνο, έξυπνους επιχειρηματίες και χορεύτριες, η ταινία ήταν φτιαγμένη στα μέτρα του κορυφαίου Αμερικανού χρονογράφου της διαφθοράς.

Η κεντρική ιδέα του Σκορσέζε για την ταινία, όπως εξήγησε ο ίδιος, ήταν: «Το να κερδίζεις τον παράδεισο και να τον χάνεις, λόγω υπερηφάνειας και απληστίας – είναι η παλιομοδίτικη ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης».

Το κάστινγκ για το Casino ήταν σχετικά απλό, με μία εξαίρεση. Ο συνηθισμένος συνεργάτης του, ο Ντε Νίρο, ήταν σίγουρος για τον ρόλο του Rosenthal / Rothstein (αν και ορισμένοι θεώρησαν τον Ιταλοαμερικανό ηθοποιό λίγο παράξενο για τον ρόλο του Εβραίου αφεντικού του καζίνο) και επανενώθηκε με τον Πέσι, ο οποίος είχε προηγουμένως κερδίσει Όσκαρ για τον παρόμοια ευέξαπτο χαρακτήρα του Τόμι ΝτεΒίτο στο Goodfellas.

Ο Πέσι επιλέχθηκε για τον ρόλο του Spilotro στην ταινία, ο οποίος μετονομάστηκε σε Nicky Santoro, και η ταινία εξερεύνησε την διεστραμμένη τριγωνική σχέση μεταξύ του Ace, του Nicky και του McGee, που εδώ ονομάζεται Ginger McKenna.

Ο Ace και ο Nicky ήταν παιδικοί φίλοι, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Santoro πρώτα να τον προδώσει και, πολύ αργότερα, να προσπαθήσει να τον σκοτώσει με βόμβα στο αυτοκίνητό του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Filmthusiast (@filmthusiast)

Η δημοφιλής ηθοποιός στο Χόλιγουντ

Ο χαρακτήρας της Ginger αποδείχθηκε ο πιο δύσκολος να καλυφθεί. «Μπορείτε να πιστέψετε ότι είναι η πιο σεβαστή απατεώνισσα στο Λας Βέγκας», είπε ο Σκορσέζε για την ιδανική πρωταγωνίστρια.

Την εποχή των γυρισμάτων, η Σάρον Στόουν ήταν η πιο δημοφιλής ηθοποιός στο Χόλιγουντ μετά την επιτυχία του Basic Instinct, αλλά είχε επίσης πρωταγωνιστήσει σε αρκετές διαδοχικές αποτυχίες, όπως τα Silver και The Specialist.

Επομένως, έπρεπε να περάσει από οντισιόν για τον ρόλο, παρά τη συμβουλή των μάνατζέρ της.

Η Στόουν θυμήθηκε αργότερα ότι, ενώ δεν είχαν πρόβλημα να την δουν να υποδύεται μια αμφιφυλόφιλη συγγραφέα που δολοφονεί με παγοκόφτη, θα έπρεπε να αποφύγει να υποδυθεί τη Ginger. «Αυτή η γυναίκα είναι τόσο αντιπαθητική, δένει το παιδί της στο κρεβάτι, μεθάει και παίρνει κόκα… Σάρον, δεν νομίζουμε ότι πρέπει να το κάνεις».

Ευτυχώς, αγνόησε τη συμβουλή τους και στη συνέχεια προτάθηκε για Όσκαρ.

Όπως πάντα με τον Σκορσέζε, η μουσική επένδυση της ταινίας ήταν καθοριστική – ο ίδιος περιέγραψε την αντίθεση με την προηγούμενη ταινία του ως εξής: «Στο Goodfellas ο ήχος είναι πιο Phil Spector, ενώ σε αυτή την ταινία είναι πιο Stones».

Ενώ η ταινία χρησιμοποιεί το Gimme Shelter των Stones με θαυμάσιο αποτέλεσμα – εμφανίζεται επίσης στις ταινίες The Departed και Goodfellas – είναι ο Μπαχ που μένει στο μυαλό, κυρίως επειδή επαναλαμβάνεται στο τέλος. Για τον Σκορσέζε, αυτό ήταν κρίσιμο.

«Για τη λαμπρότητα της καταστροφής αυτής της Πόλης της Αμαρτίας πρέπει να είναι ο Μπαχ. Επειδή το παλιό Βέγκας αντικαθίσταται από κάτι που φαίνεται σαγηνευτικό, φιλικό προς τα παιδιά, αλλά είναι εκεί για να επηρεάσει τον πυρήνα της Αμερικής, την οικογένεια. Όχι μόνο τους τζογαδόρους, τους απατεώνες και τους γκάνγκστερ».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Miami Stadium (@miamistadium)

Η πραγματικότητα και η μυθοπλασία

Για να δείξει ο Σκορσέζε την καταστροφή της ψυχής του Βέγκας – ενός χαμένου παραδείσου – έπρεπε να υπάρχει σημαντική βία.

Η τέτοια σκηνή, αν και εξωφρενική, αντανακλούσε στην πραγματικότητα ένα πραγματικό περιστατικό, στο οποίο ο πραγματικός Nicky με τη μορφή του Spilotro βασάνισε έναν νεαρό χούλιγκαν ονόματι  Billy McCarthy μέχρι να αποκαλύψει την τοποθεσία του συνεργάτη του, Jimmy Miraglia.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο McCarthy πρόδωσε τον Miraglia, αλλά αυτό δεν τον έσωσε. Τα πτώματα και των δύο ανδρών ανακαλύφθηκαν στο πορτ-μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου τον Μάιο του 1962. Ο Spilotro συνελήφθη και δικάστηκε για τους φόνους, αλλά – με τους ενόρκους να γνωρίζουν ίσως τι θα τους περίμενε αν καταδίκαζαν ένα τόσο ισχυρό και επικίνδυνο πρόσωπο – αφέθηκε ελεύθερος και συνέχισε την τρομοκρατία του.

Όπως απεικονίζεται με ακρίβεια στην ταινία «Casino», ο Spilotro και ο αδελφός του Michael εκτελέστηκαν κατόπιν εντολής της μαφίας του Σικάγου, η οποία είχε κουραστεί από τις βίαιες φάρσες τους στο Λας Βέγκας.

Στην ταινία, ο Nicky αναγκάζεται να παρακολουθήσει τον αδελφό του να ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου με ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ, πριν υποστεί ο ίδιος την ίδια μεταχείριση, και στη συνέχεια και οι δύο άνδρες θάβονται ζωντανοί σε έναν ρηχό τάφο.

Στην πραγματικότητα όμως, όπως ισχυρίστηκε ο μαφιόζος Nicholas Calabrese το 2007, σκοτώθηκαν σε ένα υπόγειο στο Ιλινόις. Οι τελευταίες λέξεις του Spilotro ήταν: «Μπορώ να πω μια προσευχή;».

Τέτοια άδεια δεν ήταν απαραίτητη για τον Rosenthal, ο οποίος πέθανε ειρηνικά το 2008 στο σπίτι του στο Μαϊάμι Μπιτς σε ηλικία 79 ετών, έχοντας εξασφαλίσει τη μακροζωία του αρνούμενος να καταθέσει για την πιθανή ταυτότητα του δολοφόνου του.

Έδωσε την έγκρισή του στην «σχεδόν απόλυτα ακριβή» ταινία και στην ερμηνεία του Ντε Νίρο, βαθμολογώντας την με «επτά σε κλίμακα από το ένα έως το δέκα» (αν και βρήκε την ερμηνεία του Στόουν για την Ginger/Geri «απαράδεκτη»).

Ίσως η κάπως συμπαθητική απεικόνιση του Rosenthal  από τον Σκορσέζε ως αντιήρωα που είχε ξεπεράσει τα όριά του να ευχαρίστησε τον ίδιο τον Rosenthal για κάποιο λόγο. Όπως το έθεσε ένας ομοσπονδιακός εισαγγελέας: «Δεν πρέπει ποτέ να μιλάς άσχημα για τους νεκρούς, αλλά ο Lefty Rosenthal είναι μια από τις εξαιρέσεις. Ήταν ένας απαίσιος άνθρωπος».

*Με στοιχεία από telegraph.co.uk