Τζορτζ Μάικλ, Μπόι Τζορτζ, Κάρολος – Το κλαμπ Limelight του Λονδίνου των 80s ως χωνευτήρι του πολιτισμού

Αν κάνατε ένα ταξίδι στη συνοικία West End του Westminster στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και κατευθυνόσασταν προς τη γωνία της λεωφόρου Shaftesbury και του Charing Cross, θα εντοπίζατε ένα ετοιμόρροπο παρεκκλήσι του τέλους του 19ου αιώνα. Ενώ αυτή η περιγραφή μπορεί να μην ακούγεται συναρπαστική, στην πραγματικότητα θα κατευθυνόσασταν προς το σπίτι της ακμάζουσας λονδρέζικης σκηνής κλαμπ. Ένα μέρος στο οποίο οι Boy George, Duran Duran και Spandau Ballet βυθίζονταν στην ηδονική παρακμή με ένα μείγμα από techno μουσική, εξωστρεφή κοστούμια και ψυχοτρόπες ουσίες. Το νυχτερινό κλαμπ Limelight ήταν το μέρος όπου «έπρεπε, σχεδόν επιβαλλόταν» να βρεθεί κανείς για μεγάλο μέρος της δεκαετίας του ’80 και του ’90.

Photo: Wikimedia Commons

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη David Koppel (@david_koppel)

Νεορομαντικοί, Αμερικανοί ράπερ, αστέρες της βρετανικής TV

Μουσικοί, ηθοποιοί, σούπερ σταρ και πρώην ηθοποιοί πέρασαν πολλές άγριες νύχτες σε αυτήν την εγκαταλελειμμένη πρεσβυτεριανή εκκλησία του 1880. Το Limelight, το οποίο οι Times χαρακτήρισαν το πιο διάσημο νυχτερινό κέντρο της Βρετανίας, προσέλκυσε όλα τα πλήθη, από νεορομαντικούς, Αμερικανούς ράπερ, αστέρες της βρετανικής τηλεόρασης και fashionistas.

Ήταν πολύ σκοτεινά για να δει κανείς τι συνέβαινε, αλλά ζητώντας από τους επισκέπτες να κρατούν σπίρτα στο πρόσωπό τους, ο φωτογράφος David Koppel ήταν παρών για να απαθανατίσει μια σημαντική εποχή της κουλτούρας των κλαμπ.

Από τον Μπομπ Γκέλντοφ που πραγματοποίησε εκεί το 1986 το εργένικο πάρτι του πριν παντρευτεί την Πόλα Γέιτς, τον πρίγκιπα Κάρολο που πέρασε από εκεί και τον Μπόι Τζορτζ και τον Τζορτζ Μάικλ που απαθανατίστηκαν μαζί σε μια σπάνια δημόσια συνάντηση, το Limelight σηματοδότησε μια μοναδική και εκλεκτική συγχώνευση της πολιτιστικής ιστορίας.

«Δεν μου άρεσαν τα νυχτερινά κέντρα, δεν έπινα, δεν με ενδιέφεραν οι διασημότητες και ήμουν ένας “σοβαρός” φωτογράφος» λέει ο Koppel, ο οποίος συνέθεσε το αρχείο του Limelight για πρώτη φορά σε βιβλίο

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη RRB Photobooks (@rrbphotobooks)

Τα περιοδικά λάτρευαν τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες

«Δεν μου άρεσαν τα νυχτερινά κέντρα, δεν έπινα, δεν με ενδιέφεραν οι διασημότητες και ήμουν ένας “σοβαρός” φωτογράφος» λέει ο Koppel, ο οποίος συνέθεσε το αρχείο του Limelight για πρώτη φορά σε βιβλίο.

«Μου είπαν: “Θα σε πληρώσουμε για μια νύχτα”. Αυτή η μία νύχτα κράτησε ένα χρόνο και άνοιξε το δρόμο για μια δεκαετία στη Fleet Street». Εκείνη την εποχή, οι εφημερίδες και τα περιοδικά δεν ενδιαφέρονταν για την έγχρωμη φωτογραφία – «Φαίνεται αδιανόητο τώρα», λέει ο Koppel, ο οποίος παρήγαγε τις εικόνες του σε ασπρόμαυρο.

«Με διασημότητες όπως ο Τζόνι Ρότεν, ο Λι Μπόουερι, ο Νάιλ Ρότζερς, η Μπελίντα Καρλάιλ, η Κιμ Γουάιλντ, ο Ίγκι Ποπ, οι Bananarama, ο Λέμι από τους Motorhead και ο Μπίλι Άιντολ, το αρχείο του Koppel είναι ένα χρυσό who’s who της δεκαετίας του ’80.

«Αυτή η μικρή συλλογή έργων είναι μια γιορτή της νυχτερινής ζωής μιας εποχής που πέρασε, η αρχή ενός προσωπικού ταξιδιού και μια επίκληση του ακατάβλητου πνεύματος της δεκαετίας του 1980» προσθέτει ο Koppel.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Lisa Baker Ltd (@lisabaker_ltd)

Το κίνημα των club kid της δεκαετίας του ’90

Το κτίριο αρχικά χτίστηκε το 1888 από τον αρχιτέκτονα James Cubitt για την ουαλική κοινότητα του Λονδίνου, ο χώρος των 12.000 τετραγωνικών ποδιών αποτελείται από πέντε ορόφους, οι οποίοι τελικά θα φιλοξενούσαν το κίνημα των club kid της δεκαετίας του ’90.

Ωστόσο, πριν ανοίξει αυτός ο εμβληματικός χώρος το 1985, ήταν μια άδεια εκκλησία που έμοιαζε να μην μπορεί να αναστηθεί. Έχοντας μείνει άδειος για 15 χρόνια, ο χώρος ήταν ερειπωμένος, με σοβάδες που ξεφλουδίζονταν από τους τοίχους, σκονισμένα ξύλινα στασίδια και στρεβλωμένα πατώματα.

Από το 1985 έως το τέλος της χιλιετίας, το κτίριο στην καρδιά του West End έγινε το σπίτι διασημοτήτων, goths, drag queens και καλλιτεχνικών outsiders. Το πανύψηλο ταβάνι του επέβλεπε πολλές αξημέρωτες νύχτες

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη David Koppel (@david_koppel)

Παγιέτες και σμόκιν

Αλλά για τον πρωτοπόρο των νυχτερινών κέντρων και το σύμβολο των πάρτι Πίτερ Γκάτιεν, ήταν ο τέλειος χώρος για να παρακινήσει τους ανθρώπους να ξεσαλώσουν. Μιλώντας στους New York Times, ο Καναδός δήλωσε: «Ερωτεύτηκα αυτό το κτίριο. Άνθρωποι με παγιέτες εμφανίζονταν μαζί με ανθρώπους με σμόκιν που έρχονταν από ένα δείπνο στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης.

»Αν όλοι είναι ντυμένοι με Armani, είναι βαρετό. Αν όλοι είναι ντυμένοι με σούπερ παγιέτες, είναι βαρετό. Το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείς να κάνεις σε ένα κλαμπ είναι να προσελκύσεις ένα eclectic κοινό. Στο τέλος, διασκεδάζει ο ένας τον άλλον».

Το τρείλερ της ταινίας Limelight για την ιστορία του κλαμπ ανά ως brand ανά τον κόσμο και για τον άνθρωπο πίσω από όλο αυτό, τον Καναδό Πίτερ Γκάτιεν

Το Limelight ανά τον κόσμο

Ο Γκάτιεν είναι ο ιθύνων νους πίσω από το εμβληματικό brand του νυχτερινού κέντρου Limelight – το οποίο είχε ήδη κατακτήσει την αμερικανική κουλτούρα του after-dark με κομψούς χώρους στη Νέα Υόρκη, τη Φλόριντα, την Ατλάντα και το Σικάγο.

Και τότε, έχοντας βρει τον ιδανικό χώρο, ήταν έτοιμος να μεταφέρει το σήμα του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ωκεανού.

Από το 1985 έως το τέλος της χιλιετίας, το κτίριο στην καρδιά του West End έγινε το σπίτι διασημοτήτων, goths, drag queens και καλλιτεχνικών outsiders. Το πανύψηλο ταβάνι του επέβλεπε πολλές αξημέρωτες νύχτες.

Μουσικοί όπως ο Μαρκ Άλμοντ των Soft Cell και η Γκρέις Τζόουνς εντοπίζονταν ανάμεσα σε εκείνους που προτιμούσαν τα σκουλαρίκια στα χείλη και το γκλίτερ μακιγιάζ. Ένιωθε κανείς ότι οι καλές στιγμές δεν θα τελείωναν ποτέ, αλλά το στροβιλισμένο χάος θα ζάλιζε τελικά τον Γκάτιεν και την ομάδα του από εκκεντρικούς παρτόβιους.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη RRB Photobooks (@rrbphotobooks)

Το κίνημα των club kids είχε αρχίσει να ξεφτίζει

Οι συνεχείς έρευνες και οι δικαστικές υποθέσεις για κατηγορίες φοροδιαφυγής και διακίνησης ναρκωτικών κόστισαν εκατομμύρια στον Πίτερ Γκάτιεν και κατέστρεψαν τη φήμη του, χωρίς ωστόσο να κριθεί ποτέ ένοχος.

Το κίνημα των club kids είχε αρχίσει να ξεφτίζει, μετά την καταδίκη του διοργανωτή κλαμπ και πάρτι Μάικλ Άλιγκ, του αυτοαποκαλούμενου «βασιλιά των club kids», για την άγρια δολοφονία του Έιντζελ Μελέντεζ, ενός εμπόρου ναρκωτικών με έδρα το Limelight.

Η πτώση τόσο του Γκάτιεν όσο και της κουλτούρας του clubbing διευκόλυνε την πτώση της δημοτικότητας του Limelight του Λονδίνου. Το 2003, ο χώρος τελικά πωλήθηκε και έγινε Walkabout bar. Η αυστραλιανή αλυσίδα παμπ μετέτρεψε το κτίριο σε ένα αθλητικό μπαρ, που απέχει πολύ από αυτό που αντιπροσώπευε το Limelight.

Ωστόσο, πριν ανοίξει αυτός ο εμβληματικός χώρος το 1985, ήταν μια άδεια εκκλησία που έμοιαζε να μην μπορεί να αναστηθεί. Έχοντας μείνει άδειος για 15 χρόνια, ο χώρος ήταν ερειπωμένος, με σοβάδες που ξεφλουδίζονταν από τους τοίχους, σκονισμένα ξύλινα στασίδια και στρεβλωμένα πατώματα

Το κτίριο του Limelight / Photo: knightfrank.com

Η πονεμένη ιστορία ενός κτιρίου

Η εταιρεία έπαψε να δραστηριοποιείται στον χώρο το 2010, αφού η μητρική της εταιρεία τέθηκε υπό αναγκαστική διαχείριση, αφήνοντας το πρώην παρεκκλήσι κενό για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια. Ο χώρος καταλήφθηκε από μέλη μιας καλλιτεχνικής ομάδας που είναι γνωστή για τις καταλήψεις σε μεγάλα σπίτια και πρεσβείες στην περιοχή του κεντρικού Λονδίνου.

Ο όμιλος Oubliette Group, είχε σχέδια να το μετατρέψει σε γκαλερί τέχνης και χώρο παραστάσεων, ισχυριζόμενος ότι πέτυχε νόμιμη πρόσβαση μέσω μιας ανοιχτής πόρτας διαφυγής κινδύνου και είχε επιτυχείς διαπραγματεύσεις με τους ιδιοκτήτες του κτιρίου για την οικειοθελή αποχώρησή του στις αρχές του επόμενου έτους.

Το 2011, το κλαμπ πωλήθηκε σε ιδιώτη επενδυτή έναντι 8,25 εκατομμυρίων λιρών και το επόμενο έτος, η φιλανθρωπική οργάνωση τέχνης Stone Nest άρχισε να αποκαθιστά και να αναδιαμορφώνει το πρώην παρεκκλήσι σε χώρο παραστάσεων για θέατρο, χορό, μουσική, βίντεο και performance art.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη David Koppel (@david_koppel)

Στην καρδιά του West End

Τον Οκτώβριο του 2018, ο ιδιοκτήτης του κτιρίου κέρδισε την έγκριση σχεδιασμού για την αναβάθμιση του χώρου σε έναν σημαντικό χώρο παραστάσεων με εστιατόριο και μπαρ στο υπόγειο, το οποίο διαχειρίζεται η Stone Nest. Η Knight Frank έθεσε to 2023 το κτίριο προς πώληση στην τιμή των 14,75 εκατ. λιρών. δεν είναι σαφές αν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι μνηστήρες, αλλά οι κολοσσοί του real estate λένε ότι ο ενδεχόμενος αγοραστής θα αγοράσει ένα «μοναδικό κομμάτι της ιστορίας του Λονδίνου».

Ο Ρίτσαρντ Γουάτσον, επικεφαλής των δημοπρασιών της Knight Frank, δήλωσε: «Η πώληση αυτού του κτιρίου προσφέρει σε έναν νέο αγοραστή την ευκαιρία να αποκτήσει ένα μοναδικό κομμάτι της κοινωνικής ιστορίας του Λονδίνου.

»Σπάνια βγαίνουν προς πώληση κτίρια αυτής της σημασίας στην καρδιά του West End, ειδικά αυτά που προσφέρουν έναν κενό καμβά για ανάπτυξη και ένα ευρύ φάσμα πιθανών χρήσεων, όπως για αναψυχή και χώρους γραφείων.

»Το ακίνητο έχει διεθνή απήχηση και αναμένουμε ενδιαφέρον από ένα ευρύ φάσμα επενδυτών, όχι μόνο από θεατρικά ακίνητα και την ευρύτερη καλλιτεχνική κοινότητα. Πρόκειται για ένα οικείο και χαρακτηριστικό ζεύγος κτιρίων, που τα καθιστά ιδανικά για παραστατικές τέχνες, κωμωδία ή κοινωνικές χρήσεις».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη RRB Photobooks (@rrbphotobooks)

*Παράλληλα με την κυκλοφορία του βιβλίου Limelight του David Koppel τον Σεπτέμβριο, θα πραγματοποιηθεί έκθεση των έργων στην γκαλερί Zebra One του Λονδίνου, με υπογραφή του βιβλίου στις 9 Οκτωβρίου.

*Με στοιχεία από wallpaper.com και dailymail.co.uk | Αρχική Φωτό: Τζορτζ Μάικλ και Μπόι Τζορτζ / Photo: David Koppel