Το πραξικόπημα της Χούντας στην Κύπρο άνοιξε την πόρτα στον Αττίλα

Η 15η Ιουλίου 1974, η μέρα του πραξικοπήματος της Χούντας των Αθηνών στην Κύπρο, για όσους έχουν ζήσει την ιστορία του Κυπριακού είναι το ίδιο οδυνηρή με την 20η Ιουλίου, τη μέρα της τουρκικής εισβολής. Όσοι έζησαν το πραξικόπημα, το περιγράφουν ως την ημέρα που άρχισαν να γράφονται οι τίτλοι τέλους της ανεξάρτητης και ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στις φυλακές βρέθηκαν και μέλη του ΑΚΕΛ που ζήτησαν όπλα από τα αστυνομικά τμήματα για να αντιταχθούν στους πραξικοπηματίες

Όσοι έχουν τη δύναμη να αναγνωρίσουν τα λάθη και των δύο πλευρών, γνωρίζουν πως στις 15 Ιουλίου η Χούντα της Αθήνας άνοιγε την πόρτα στην «Αϊσέ» για να αρχίσει τις «διακοπές» της, που σήμερα συμπληρώνουν 51 χρόνια.

Ο Χάρης Χαραλάμπους, 70 χρονών σήμερα, στο πραξικόπημα ήταν φαντάρος. Χαρακτηρισμένος «αριστερός» κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος, ήταν ένας από τους πολλούς που βρέθηκε κρατούμενος στα κελιά των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Τον ελευθέρωσαν στις 20 Ιουλίου, για να πολεμήσουν όλοι μαζί τον κοινό εχθρό, που βρισκόταν ήδη στο νησί.

Δεν ήταν όμως όλοι τόσο τυχεροί, όσο ο Χάρης. Αρκετοί φαντάροι που φυλακίστηκαν κατά το πραξικόπημα βασανίστηκαν υπέστησαν ξυλοδαρμούς, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες και για εν ψυχρώ εκτελέσεις.

Στις φυλακές βρέθηκαν και μέλη του ΑΚΕΛ που ζήτησαν όπλα από τα αστυνομικά τμήματα για να αντιταχθούν στους πραξικοπηματίες.

Σήμερα συμπληρώνονται 51 χρόνια από το πραξικόπημα στην Κύπρο.

Το πραξικόπημα είχε την υποστήριξη της CIA και των ΗΠΑ

Ήταν 8:20 το πρωί όταν ξεκίνησε το πραξικόπημα. Με την κίνηση αυτή να έχει την υποστήριξη της CIA και των ΗΠΑ. Άρματα μάχης και μηχανοκίνητα της Εθνικής Φρουράς, που είχαν επικεφαλής έλληνες αξιωματικούς, οπαδούς της Χούντας, έβαλαν στόχο το προεδρικό μέγαρο, το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, την Αρχιεπισκοπή και άλλα δημόσια κτήρια στη Λευκωσία.

Οι δυνάμεις που έλαβαν μέρος ήταν η 31η και η 33η μοίρες καταδρομών, η ύλη αρμάτων της 21ης επιλαρχίας μέσων αρμάτων και της 23ης επιλαρχίας αναγνώρισης , 2 τάγματα πεζικού από την Κερύνεια και 2 λόχοι της ΕΛΔΥΚ. Διοικητής των αρμάτων της 21ης ήταν ο επίλαρχος Κορκόντζελος, της 23ης ο αντισυνταγματάρχης Λαμπρινός, ενώ των καταδρομών ο ταγματάρχης Δαμασκηνός.

Αποφασιστικό ρόλο στο πραξικόπημα είχε και η ΕΟΚΑ Β που ιδρύθηκε από το Γεώργιο Γρίβα (από τα ιδρυτικά στελέχη της Οργάνωσης «Χ» στην κατοχή). Ο Γρίβας μπορεί να πέθανε στις 27 Ιανουαρίου του 1974, ωστόσο ο ρόλος του στην ίδρυση της ΕΟΚΑ Β που συνέχισε τη δράση της και αυτοδιαλύθηκε μετά την τουρκική εισβολή και τη διχοτόμηση της Κύπρου, θεωρείται καταλυτικός για την τραγωδία του Κυπριακού.

«Πρόεδρος» της κυβέρνησης των πραξικοπηματιών τοποθετήθηκε ο Νίκος Σαμψών.

«Γνωρίζεις ποιος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος»

Το ΡΙΚ μεταδίδει ότι ο Μακάριος είναι νεκρός. Ωστόσο ο ίδιος έχει καταφέρει να διαφύγει και απαντά.

«Ελληνικέ Κυπριακέ Λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποιος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος τον οποίο συ εξέλεξες διά να είναι ο ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός. Είμαι ζωντανός. Και είμαι μαζί σου, συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα. Το πραξικόπημα της χούντας απέτυχε. Εγώ ήμουν ο στόχος της και εγώ, εφόσον ζω, η Χούντα εις την Κύπρον δεν θα περάσει».

Όπως έλεγε «η Χούντα απεφάσισε να καταστρέψει την Κύπρο. Να την διχοτομήσει. Αλλά δεν θα το κατορθώσει». Καλούσε το λαό να προβάλει παντοιοτρόπως αντίσταση και να ενταχθεί στις νόμιμες δυνάμεις του κράτους, χωρίς να υπακούει σε καμία από τις οδηγίες που μεταδιδόταν από το ΡΙΚ.

Το πραξικόπημα ακολούθησε η εισβολή, με την Ιστορία να είναι γνωστή.

Αυτοί που έζησαν την Ιστορία είναι ακόμα ζωντανοί. Και αυτή η ιστορία εξακολουθεί να αιμορραγεί.

Φέτος στις 16 και 17 Ιουλίου στη Νέα Υόρκη θα πραγματοποιηθεί μία ακόμα άτυπη πολυμερής διάσκεψη για το Κυπριακό. Σε συνέχεια της διάσκεψης στη Γενεύη που επιχειρήθηκε να σπάσει το αδιέξοδο.

Διπλωματικές πηγές στην Αθήνα δεν θεωρούσαν ότι μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος.

Τόνιζαν ωστόσο ότι σημασία έχει πως διατηρείται μία κινητικότητα στο Κυπριακό και όχι το απόλυτο αδιέξοδο των προηγούμενων ετών.

Αυτό που αναμένεται είναι η συμφωνία σε κάποια Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Ζητούμενο παραμένει και τι εξελίξεις θα καθοδηγήσει η Τουρκία στις εκλογές για το νέο ηγέτη του ψευδοκράτους. Με την Άγκυρα να αναζητά εναγωνίως την ευκαιρία για ένα νέο blame game που θα δείχνει την ελληνοκυπριακή πλευρά ως υπεύθυνη της μη λύσης.