Εννέα ρεσιτάλ με το ίδιο πρόγραμμα πρόκαιται να δώσει ο Θόδωρος Κοτεπάνος σε μια εναλλακτική αίθουσα συναυλιών. Ξαφνικά το πιάνο του σπιτιού μου γίνεται πιάνο συναυλίας. Και η αίθουσα της συναυλίας – που είναι κάτι σαν θέατρο, κάτι σαν σπίτι – γίνεται κάτι σαν σπίτι μου. Ο φωτισμένος μαύρος Χώρος κρύβει στο σκοτάδι τις ομορφιές […]
Εννέα ρεσιτάλ με το ίδιο πρόγραμμα πρόκαιται να δώσει ο Θόδωρος Κοτεπάνος σε μια εναλλακτική αίθουσα συναυλιών.
Ξαφνικά το πιάνο του σπιτιού μου γίνεται πιάνο συναυλίας. Και η αίθουσα της συναυλίας – που είναι κάτι σαν θέατρο, κάτι σαν σπίτι – γίνεται κάτι σαν σπίτι μου. Ο φωτισμένος μαύρος Χώρος κρύβει στο σκοτάδι τις ομορφιές του φωτίζοντας τον ήχο. Η καθημερινή μου πράξη γίνεται λίγο πιο δημόσια και ο Σοπέν λίγο πιο καθημερινός. Ο Σοπέν, ο πένθιμος χορευτής, ο φωτισμένος επαναστάτης, γιορτάζει στα Εξάρχεια… Θόδωρος Κοτεπάνος