Την καλημέρα του μας λέει και σήμερα ο γνωστός σκιτσογράφος Αρκάς, με ένα σκίτσο που σχολιάζει — με τον δικό του αιχμηρό τρόπο — τη στρατηγική, την εξουσία και το στοιχείο της τυχαιότητας που πολλές φορές καθορίζει τη ζωή.
Στο συγκεκριμένο σχέδιο, η σκακιέρα δεν είναι απλώς πεδίο παιχνιδιού. Είναι μια μικρογραφία του πραγματικού κόσμου. Τα πιόνια μιλούν, σκέφτονται, φοβούνται — και ξέρουν πως η μοίρα τους εξαρτάται από αποφάσεις άλλων. Τα μαύρα πιόνια υπερισχύουν εμφανώς: περισσότερα, οργανωμένα, σε θέση ισχύος. Απέναντί τους, έχουν απομείνει μόνο δύο λευκά: ένας στρατιώτης και ο βασιλιάς, στριμωγμένοι στην άκρη, χωρίς περιθώριο για σχέδιο ή ελιγμό. Είναι μια εικόνα απόλυτης αδυναμίας.
Η εξουσία δεν ξέρει πάντα τι κάνει
Ο στρατιώτης, εξαντλημένος και φοβισμένος, στρέφεται στον βασιλιά — σύμβολο ισχύος και αυθεντίας — ζητώντας απεγνωσμένα μια ελπίδα. «Μεγαλειότατε, σε τι ελπίζουμε;» ρωτά με την τελευταία ικμάδα πίστης. Περιμένεις ότι ο βασιλιάς θα δώσει μια ενθαρρυντική, έστω γενναία, στρατηγική απάντηση. Όμως ο Αρκάς ανατρέπει τις προσδοκίες: «Κάποιος να σκουντήσει κατά λάθος τη σκακιέρα!».
Με μία μόνο ατάκα καταρρίπτεται ο μύθος του απόλυτου ελέγχου. Ακόμη και ο βασιλιάς — αυτός που υποτίθεται ότι «βλέπει» τη μεγάλη εικόνα — αφήνεται στην τύχη, στη σύμπτωση, στο ατύχημα. Η εξουσία δεν ξέρει πάντα τι κάνει.
Το σκίτσο λειτουργεί σαν σχόλιο για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης: όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, δεν έχουν πάντα λύσεις. Κι όσοι βρίσκονται πιο χαμηλά — οι «απλοί στρατιώτες» — συχνά επωμίζονται το βάρος αποφάσεων που δεν πήραν οι ίδιοι.
Τελικά, ο Αρκάς μας υπενθυμίζει ότι σε κάθε «παρτίδα», στην πολιτική, στη δουλειά, ακόμη και στην καθημερινότητα, καμιά φορά η ελπίδα δεν βρίσκεται στη στρατηγική, αλλά στην ανατροπή.