Τέμπη: Η απάντηση της Μαρίας Καρυστιανού στο χυδαίο σκίτσο Παπανίκου μετά την έκθεση αυτοψίας της ΔΑΕΕ
Ο Χρήστος Παπανίκος, στον ενημερωτικό ιστότοπο «Ελλάδα 24», είχε την «έμπνευση» να φτιάξει ένα σκίτσο με αφορμή την έκθεση αυτοψίας της Πυροσβεστικής για τα Τέμπη. Η οργισμένη αντίδραση της Μαρίας Καρυστιανού.
Πολλά φιλοκυβερνητικά μέσα έκαναν λόγο για κατάρριψη των «θεωριών συνωμοσίας» παρά το γεγονός πως δεν αναφέρει ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν θα μπορούσε να μεταφέρει καύσιμα ενώ δεν αποδομεί και το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για την πρόκληση της πυρόσφαιρας.
Ο Χρήστος Παπανίκος, στον ενημερωτικό ιστότοπο «Ελλάδα 24», είχε την «έμπνευση» να φτιάξει ένα σκίτσο με αφορμή την έκθεση αυτοψίας της Πυροσβεστικής. Σε αυτό, με έναν χυδαίο τρόπο, χρησιμοποιεί τη φράση «δεν έχουμε οξυγόνο». Μια φράση που ραγίζει καρδιές καθώς περιγράφει τις ώρες αγωνίας των επιβατών της μοιραίας αμαξοστοιχίας λίγο πριν έρθει το τέλος.
Η δημοσίευση του σκίτσου προκάλεσε την αντίδραση της Μαρίας Καρυστιανού που έσπευσε να το σχολιάσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Ο κ. Παπανίκος, εδώ αγκαλιά με τον ποινικά υπόλογο για παιδεραστία Μίχο, έκανε το λάθος να «παίξει» με τις τελευταίες λέξεις που ακούσαμε ως κατάθεση ψυχής που εκπνέει, λίγο πριν το τέλος !!!» έγραψε η «μητέρα των Τεμπών», εμφανώς ενοχλημένη.
Το «δεν έχω οξυγόνο» δεν είναι ατάκα, εξηγεί. «Είναι τα λόγια που έσκισαν την ψυχή μας όταν τα ακούσαμε ζωντανά και αποτελούν έκτοτε ιερό μήνυμα για τον αγώνα μας προς την δικαίωση. Η κατάχρηση τους, και της ιερότητας που πρεσβεύουν, είναι καταφανής ύβρις!».
Αυτά λοιπόν τα τελευταία πριν τον θάνατο λόγια, λέει η Μαρία Καρυστιανού, «όχι μόνο δεν ακούμπησαν τον κ. Παπανίκο αλλά «έπαιξε» πάνω σε αυτά για να μιλήσει ως αδαής περί του επιστημονικού αντικειμένου για την ύπαρξη ξυλολίου».
Δηλαδή, όπως εξηγεί, «περί του ερωτήματος για το οποίο ήδη έχουν απαντήσει ως ειδικοί (έστω και ελλιπώς) το Γενικό Χημείο του Κράτους, αλλά και ακόμη πιο πανηγυρικά ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ, με τη συμμετοχή εκπροσώπου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων (ERA)».
Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν την έκπτωση αξιών που ζούμε σε κάθε επίπεδο και με πάσα μορφή, σημειώνει και καταλήγει: «Ελπίζω να είναι αυτός ο πάτος, διότι δεν ξέρω πόσα άλλα έκτροπα μπορεί να αντέξει η ελληνική κοινωνία».