Η σιωπή είναι χρυσός: Το να μην μιλάς για λίγο δεν είναι κακό

Κάθε παρέα ή οικογένεια έχει τουλάχιστον από έναν… Μιλάμε για αυτούς που τους αρέσει να μιλούν πολύ. Η σιωπή είναι για αυτούς άγνωστη λέξη. Συχνά έχουν την κακή συνήθεια να διακόπτουν, μάλιστα, τους άλλους για να πουν κάτι άσχετο και να συνεχίσουν να είναι στο επίκεντρο της προσοχής, με αποτέλεσμα να μη σέβονται τον άνθρωπο με τον οποίο συζητούν. Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι οι άντρες είναι αυτοί που διακόπτουν περισσότερο τους συνομιλητές τους.

Η εν λόγω έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια παρατήρησε ότι σε μια σειρά καταγεγραμμένων δημόσιων συνομιλιών μεταξύ ανδρών και γυναικών, συνέβησαν 48 διακοπές, οι 46 από τις οποίες έγιναν από άντρες.

Σύμφωνα με την έρευνα Women in the Workplace 2024 της McKinsey, σχεδόν το 40% των γυναικών δήλωσε ότι διακόπτεται ή την καλύπτουν λεκτικά στη δουλειά «περισσότερο από άλλους», σε σύγκριση με 20% των ανδρών.

Οι άνδρες, σύμφωνα με τους ερευνητές μιλούν περισσότερο σε δημόσιους χώρους, διακόπτουν και υποτιμούν τις γυναίκες όταν μιλούν και αυτό έχει οδηγήσει στην εμφάνιση όρων όπως manologuing, bropropriating και mansplaining. Είναι, λοιπόν, μερικοί άνθρωποι που θέλουν να κυριαρχούν και να διαταράσσουν. Σε έναν κόσμο, που είναι ήδη εκκωφαντικά θορυβώδης, προσθέτουν και εκείνοι στον θόρυβο.

Καιρός είναι, λοιπόν, είτε πρόκειται για την πραγματική, είτε για τη διαδικτυακή ζωή, να μάθουμε να κρατάμε ορισμένες φορές το στόμα μας κλειστό.

Το σύνδρομο του πληκτρολογίου

Καλό είναι να ξεκινήσουμε από το «χάος» των social media. Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε την ανάγκη να απαντήσουμε σε μία ανάρτηση, ένστικτο που ενισχύεται από τα συστήματα ανταμοιβής των social media.

Σκεφτόμαστε κάτι έξυπνο (ερέθισμα), το ποστάρουμε (συμπεριφορά), παίρνουμε likes (ανταμοιβή). Η ντοπαμίνη κάνει τη δουλειά της και ο κύκλος επαναλαμβάνεται. Η ανάγκη να ποστάρουμε δεν δείχνει μόνο ότι έχουμε κάτι να πούμε, αλλά συχνά κρύβει και κάποια ανασφάλεια.

Η ψηφιακή «σιωπή»

Πολλοί αποφασίζουν κάποια στιγμή να κάνουν ψηφιακή αποτοξίνωση. Απέχουν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή διαγράφουν ακόμη και τους λογαριασμούς τους. Αυτό είναι πιθανόν να προκαλέσει συμπτώματα στέρησης, όπως ευερεθιστότητα, άγχος ή ένα μικρό FOMO (Fear Of Missing Out).

Απώτερος στόχος είναι να μην έχουμε την ανάγκη να μιλάμε ή να γράφουμε διαρκώς και για όλα. Ο κόσμος δεν περιμένει πάντα με κομμένη την ανάσα να ακούσει ή να διαβάσει αυτά που έχουμε να πούμε…

Η σιωπή στην πραγματική ζωή

Ιδίως οι πιο… πολυλογάδες δυσκολεύονται πολύ να μειώσουν το πόσο μιλάνε. Υπάρχουν στιγμές που όλοι μας έχουμε βρεθεί σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά θορυβώδες, που κανείς δεν μπορεί να ολοκληρώσει μια πρόταση. Μερικοί άνθρωποι νιώθουν ότι η πολυλογία τους έχει στόχο στο να ακουστούν από τους άλλους, κάτι που αποτελεί μια εξελικτική ανάγκη επιβίωσης του πιο δυνατού.

Επίσης, η αλήθεια είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις μιλάμε, όχι γιατί έχουμε κάτι ουσιαστικό να πούμε, αλλά για να αποφύγουμε τη σιωπή. Η ντροπή μας σε κάποιες άβολες στιγμές, μας οδηγεί το να μιλάμε ακατάπαυστα ή απλώς να λέμε κάτι που δεν έχει καμία σημασία, μόνο και μόνο για να μην αισθανόμαστε αμήχανα.

Όσοι αντέχουν τη σιωπή

Οι άνθρωποι που αντέχουν τη σιωπή είναι συχνά καλύτεροι ακροατές. Μελέτες δείχνουν πως οι αμήχανες σιωπές:

• Βελτιώνουν την συναισθηματική αυτορρύθμιση
• Ενισχύουν την ενσυναίσθηση
• Χτίζουν εμπιστοσύνη μεταξύ συνομιλητών

Tip

Μάθετε να νιώθετε άνετα με τη σιωπή. Αναπτύξτε την ικανότητα να αφήνετε τη σιωπή να υπάρχει και να κάνει τη δουλειά της!

* Πηγή: Vita