Κάποιοι άνθρωποι έχουν την τάση να θεωρούν ότι ορισμένες ράτσες, όπως τα λαμπραντόρ, έχουν καλύτερο, πιο αγαπησιάρικο και παιχνιδιάρικο χαρακτήρα, ενώ άλλες, όπως τα πίτμπουλ, είναι πιο επιθετικές και απρόβλεπτες.
Στην πραγματικότητα, τα όποια περιστατικά με ροτβάιλερ, πίτμπουλ και ντόμπερμαν μας κάνουν να σκεφτόμαστε με αυτό τον τρόπο, μάλλον λένε περισσότερα για τους κηδεμόνες των σκύλων, παρά για τη ράτσα τους.
Και αυτό γιατί σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι επιλέγουν σκύλους με άγρια όψη για να «πουλήσουν μαγκιά» και στη συνέχεια εκπαιδεύουν τα ζώα να είναι επιθετικά – σε πολλές περιπτώσεις κακοποιώντας τα – επιβεβαιώνοντας έτσι τις εικασίες, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Θέλετε απόδειξη για όλα αυτά;
Πόσο επιθετικό σας φαίνεται, για παράδειγμα, το ντόμπερμαν παρακάτω, που για να νικήσει τη μοναξιά του στο καταφύγιο, τρέχει στην αγκαλιά ενός άλλου σκύλου;
Εμάς πάντως καθόλου. Και είμαστε σίγουροι ότι αν υιοθετηθεί από τον κατάλληλο άνθρωπο, το σκυλάκι θα γίνει ακόμη πιο ήρεμο και γλυκό.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας