Την ελαφρύτερη γνωστή μαύρη τρύπα εντόπισαν ερευνητές της NASA
Η ελαφρύτερη γνωστή μαύρη τρύπα έχει μάζα μόλις 3,8 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο στον αστερισμό Βωμός του γαλαξία μας Μίλκι Ουέι, ανακοίνωσαν αστρονόμοι της NASA.
Η ελαφρύτερη γνωστή μαύρη τρύπα έχει μάζα μόλις 3,8 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο στον αστερισμό Βωμός του γαλαξία μας Μίλκι Ουέι, ανακοίνωσαν αστρονόμοι της NASA.
Οι μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα των περισσότερων γαλαξιών έχουν συνήθως μάζα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη του Ήλιου.
Στο άλλο άκρο, η νέα μαύρη τρύπα XTE J1650 βρίσκεται κοντά στο θεωρητικό κατώτερο όριο μεγέθους για τις μαύρες τρύπες που γεννιούνται από γερασμένα άστρα.
Όπως αναφέρει η NASΑ σε ανακοίνωσή της, το θεωρητικό όριο για το σχηματισμό μελανών οπών παραμένει άγνωστο, εκτιμάται όμως στις 1,7 έως 2,7 ηλιακές μάζες. Η μαύρη τρύπα που κατείχε μέχρι σήμερα το ρεκόρ ζυγίζει 6,3 ηλιακές μάζες.
Οι περισσότερες μαύρες τρύπες σχηματίζονται από τον πυρήνα άστρων που έχουν εξαντλήσει τη διάρκεια ζωή τους και καταρρέουν κάτω από την ίδια τους τη βαρύτητα. Αν όμως το άστρο είναι υπερβολικά ελαφρύ, αυτό που απομένει δεν είναι μαύρη τρύπα, αλλλά ένα διαφορετικό σώμα που ονομάζεται άστρο νετρονίων.
Όσον αφορά το μέγεθος της XTE J1650, οιεξισώσεις του Αλμπερτ Αινσταϊν προβλέπουν ότι μια μαύρη τρύπα με μάζα 3,8 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου έχει διάμετρο μόλις 24 χιλιόμετρα.
Αυτό σημαίνει ότι η XTE J1650 είναι ένα από τα μικρότερα αντικείμενα που έχουν ανακαλυφθεί εκτός του δικού μας Ηλιακού Συστήματος, σχολιάζει ο Νικολάι Σαπόσνικοφ του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA, ο οποίος την ανακάλυψε χρησιμοποιώντας τον δορυφόρο RXTE.
Στην πραγματικότητα, όλη η μάζα της μαύρης τρύπας είναι συγκεντρωμένη σε ένα σημείο του χώρου που δεν έχει διαστάσεις. Η διάμετρος των 24 χλμ αφορά τη περιοχή γύρω από τη μαύρη τρύπα που παραμένει εξ ορισμού σκοτεινή, καθώς ακόμα και το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει προς τα έξω.
Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε στις 31 Μαρτίου στο συνέδριο Αστροφυσικής Υψηλής Ενέργειας της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης.