Βρετανικό πλοίο που βυθίστηκε το 1703 αποκαλύπτει τα μυστικά του

Το βρετανικό πολεμικό πλοίο HMS Northumberland ναυπηγήθηκε το 1679 στο πλαίσιο ενός κύματος εκσυγχρονισμού του ναυτικού υπό την επίβλεψη του Σάμιουελ Πέπις, μια δεκαετία αφότου σταμάτησε να γράφει το περίφημο ημερολόγιό του και έγινε ο ανώτερος διοικητής του Βασιλικού Ναυτικού.

Είκοσι τέσσερα χρόνια αργότερα, αφού το πλοίο είχε λάβει μέρος σε πολλές από τις σημαντικότερες ναυμαχίες της εποχής του, κατέληξε στο βυθό της Βόρειας Θάλασσας, θύμα της Μεγάλης Καταιγίδας του 1703.

Τώρα, τρεις και πλέον αιώνες μετά, το Northumberland αποκαλύπτει τα μυστικά του χάρη στην μετατόπιση της άμμου στις ακτές του Κεντ, η οποία έχει αποκαλύψει ένα μεγάλο τμήμα του.

Ένα βρετανικό πλοίο λέει την ιστορία του

Μια έρευνα αποκάλυψε ότι το πλοίο βρίσκεται σε αξιοσημείωτη κατάσταση διατήρησης, καθώς όχι μόνο τα ξύλα του, αλλά και τα σχοινιά και ακόμη και τα μη ανοιγμένα βαρέλια έχουν προστατευτεί από τη διάβρωση και τη φθορά στην άμμο.

Η έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από την Historic England, η οποία επιβλέπει προστατευόμενες περιοχές ναυαγίων σε όλη τη χώρα, διαπίστωσε ότι από το κύτος του πλοίου έχει διατηρηθεί πολύ περισσότερο από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, καθιστώντας το ναυάγιο του Northumberland ένα από τα καλύτερα διατηρημένα ξύλινα πολεμικά πλοία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Άλλα αντικείμενα που εντοπίστηκαν στον πυθμένα της θάλασσας περιλαμβάνουν χάλκινα καζάνια, επτά σιδερένια κανόνια και μέρος ενός ξύλινου πυροβόλου, αναφέρει δημοσίευμα του Guardian.

Το ναυάγιο του Northumberland είναι ένα από τα περισσότερα από δώδεκα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Καταιγίδας.

Καθώς αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο από το Northumberland, οι αρχαιολόγοι λένε ότι βρίσκονται σε έναν αγώνα δρόμου με τον χρόνο για να μάθουν ό,τι μπορούν από αυτό που έχει χαρακτηριστεί ως «χρονοκάψουλα του Στιούαρτ» πριν τα ξύλα του γίνουν ένα με τη θάλασσα.

Το ναυάγιο του Northumberland, ένα από τα περισσότερα από δώδεκα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Καταιγίδας, εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1980 στην περιοχή Goodwin Sands, μια περιοχή ρηχών υδάτων στα ανοικτά των ακτών του Deal, στο ανατολικό Κεντ. Ο Χέφιν Μεάρα, θαλάσσιος αρχαιολόγος στο Historic England, δήλωσε ότι η περιοχή, αν και δύσκολα προσβάσιμη και δύσβατη, «είναι εξαιρετική για τη διατήρηση τέτοιου υλικού».

Όπως τόνισε: «Είμαστε απίστευτα τυχεροί που επειδή αυτή η περιοχή ήταν καλυμμένη για τόσο πολύ καιρό, η άμμος κράτησε το πλοίο σε πολύ, πολύ καλή κατάσταση. Αυτό το σχοινί, για παράδειγμα, είναι τόσο φρέσκο όσο ήταν την ημέρα που το πλοίο απέπλευσε, και έχουμε πολύ καλά διατηρημένα βαρέλια και άλλα συναφή – σε αυτό το στάδιο απλώς δεν ξέρουμε τι υπάρχει μέσα σε αυτά».

Τα πλοία του παρελθόντος

Ενώ η έρευνα διαπίστωσε ότι τμήματα του ναυαγίου στέκονταν περήφανα στον πυθμένα, ο Μεάρα δήλωσε ότι «υπάρχει αρκετό μέρος του πλοίου που επιβιώνει ακόμα πιο βαθιά στην άμμο». «Υπάρχει πολλή αρχαιολογία σε αυτό το σημείο και μπορούμε να μάθουμε πάρα πολλά από αυτό», πρόσθεσε.

Ο πλούτος του οργανικού υλικού που σώζεται είναι ασυνήθιστος.

Αυτό περιλαμβάνει την απάντηση σε ερωτήματα όπως το πώς κατασκευάζονταν και εξοπλίζονταν τα πλοία σε μια εποχή-κλειδί για τη βρετανική ναυτική ιστορία, όταν ο Πέπις, ως γραμματέας του ναυαρχείου, προσπαθούσε να το καταστήσει πιο ισχυρό σε μια σύγχρονη πολεμική δύναμη.

Ο Μεάρα δήλωσε ότι ο πλούτος του οργανικού υλικού που σώζεται είναι ασυνήθιστος. «Ο σίδηρος των κανονιών μπορεί να επιβιώσει καλά σε περιοχές ναυαγίων, αλλά είναι αρκετά σπάνιο να συναντήσει κανείς τις ξύλινες άμαξες στις οποίες κάθονταν. Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια πράγματα που μας δίνουν την ευκαιρία να εμβαθύνουμε και να μάθουμε περισσότερα».

Όπως αναφέρει ο Guardian, μεταξύ των πολύ καλά διατηρημένων ναυαγίων, οι θαλάσσιοι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί μπορούν να κοιτάξουν το Mary Rose, από τις αρχές του 16ου αιώνα, και άλλα πλοία από τον μεταγενέστερο 17ο και 18ο αιώνα, είπε. «Αυτό εδώ συμπληρώνει το κενό».

Σε αντίθεση με το Mary Rose, ωστόσο, το κόστος και οι πρακτικές λεπτομέρειες σημαίνουν ότι δεν υπάρχουν σχέδια για την ανάκτηση του Northumberland. «Έχουμε το συγκεκριμένο φυσικό περιβάλλο στο βυθό της θάλασσας, όπου τα ναυάγια μπορεί να είναι θαμμένα για εκατοντάδες χρόνια – και μετά αυτό το κάλυμμα άμμου απομακρύνεται», δήλωσε ο Μεάρα.

«Ξαφνικά το ναυάγιο εκτίθεται σε θαλάσσιους βιολογικούς οργανισμούς και χημικές διεργασίες που λειτουργούν με πράγματα όπως ο σίδηρος. Ένα ναυάγιο που μπορεί να επιβιώσει σε απίστευτα καλή κατάσταση για αιώνες θα αποσυντεθεί πολύ, πολύ γρήγορα [όταν εκτεθεί]. Έτσι, έχουμε ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας να πάμε και να ανακαλύψουμε τι υπάρχει εκεί και να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα. Είμαστε τώρα στο έλεος των στοιχείων της φύσης και είναι ένας αγώνας δρόμου για να δούμε τι μπορούμε να σώσουμε».