Μονοδιάστατη σκέψη

Μία από τις μεγαλύτερες απάτες που διαιωνίζεται, βαθιά ριζωμένη στο κορμί της δυτικής κοινωνίας, είναι το αφήγημα περί επικείμενων καταστροφών λόγω αλλαγών στο κλίμα. Η σχετική επιχειρηματολογία αναπτύσσεται γύρω από τον αναπόδεικτο ισχυρισμό πως το παγκόσμιο κλίμα επηρεάζεται από τον ανθρώπινο παράγοντα και το διοξείδιο του άνθρακα που οι δραστηριότητές του εκπέμπουν. Συνακόλουθα, επιμένουν οι σχετικές απόψεις, όλοι οι ορθολογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι οφείλουν να δράσουν άμεσα για να σωθεί ο πλανήτης. Εξυπακούεται πως οι σχετικές εκκλήσεις και προτροπές απευθύνονται προς τη Δύση. Απαιτώντας μέτρα περιορισμού των οικονομικών της δραστηριοτήτων κι επιβολής νέων λογής φορολογιών κι άλλων επιβαρύνσεων. Μέτρα δηλαδή υπονόμευσης της δυτικής καπιταλιστικής οικονομίας. Σε όφελος βέβαια των ανταγωνιστών της.

Ολα αυτά δεν προκύπτουν από κάποια πλέον καθιερωμένα επιστημονικά δεδομένα και σπρώχνουν με μανία στο περιθώριο κάθε άποψη που τα αμφισβητεί και υποστηρίζει τα αντίθετα. Στο βιβλίο του «Global Warming: A Study in «Groupthink»» (2018) ο Christopher Booker χρησιμοποιεί τη θεωρία της «μαζικής σκέψης», όπως την παρουσιάζει ο καθηγητής Irving Janis («Victims of Groupthink», 1982), δείχνοντας πόσο εκτεθειμένοι είναι οι έξυπνοι κι αξιόλογοι άνθρωποι στο να αφήνουν τη σκέψη τους να ποδηγετείται και να καθοδηγείται. Οταν κάτι γίνεται με σκληρό φανατισμό, δίχως απόλυτη λογική και υγιή επιχειρηματολογία, η ροή σκέψης που χρησιμοποιείται αποκαλείται «κακουργηματική σκέψη» από τον Robert Thouless («Straight and Crooked Thinking», 2011). Με την ουσιαστική απαγόρευση κάθε ορθολογικής σχετικής συζήτησης κι αποκαλώντας όσους αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το σχετικό αφήγημα συχνά με ύβρεις και με την ετικέτα «αρνητές του κλίματος», χρησιμοποιούν το συναίσθημα αντί για τη λογική και παθιασμένα επιχειρούν να μας τρομοκρατήσουν με τα σενάρια περί επικείμενης παγκόσμιας καταστροφής. Μοιάζουν σχεδόν απόλυτα με τις θρησκευτικές οργανώσεις τις οποίες θεωρητικά σιχαίνονται και περιφρονούν.

Πώς γίνεται αξιόλογοι κατά βάση άνθρωποι να καταλήγουν να πιστεύουν με τόσο απόλυτο φανατισμό ανεδαφικά πράγματα που είναι αντικειμενικά αδύνατα, ενέχουν εσωτερικές αντιφάσεις, προφανή διαφθορά και μάλλον προκαλούν αξιολύπητες πολιτικές αποφάσεις; Η απάντηση προφανώς είναι πως η «μαζική σκέψη» εξουδετερώνει τις λογικές λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου που χαρακτηρίζει τα άτομα, μια και οι συλλογικές απόψεις προαπαιτούν την εγκατάλειψη των όποιων ατομικών ανθρώπινων αμφιβολιών. Με τον τρόπο αυτό οι παλιές θρησκείες κρατούσαν υπό έλεγχο τους πιστούς.

Μόνο οι σκεπτικιστές μπορούν να αρνηθούν πως οι δυτικές χώρες υποχρεούνται, μόνο αυτές, να υποστούν τις οικονομικές συνέπειες της προσαρμογής των οικονομιών τους στις κατευθύνσεις των ακτιβιστών του κλίματος. Γιατί, αν ο κόσμος κατευθύνεται προς την καταστροφή, η Κίνα, η Ινδία και κάποιοι άλλοι δεν υποχρεώνονται, όπως η Δύση, να περικόψουν σε αντίστοιχο μέγεθος τις δικές τους εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα; Είναι φανερό πως όλα αυτά έχουν περισσότερη σχέση με μια μαρξιστική αντίληψη αναδιανομής του παγκόσμιου πλούτου, παρά με μια έκτακτη ανάγκη πλανητικής κλίμακας…